Íslenska fátæktaránauðin

Á Íslandi er komin ný stefna, ég kýs að kalla þessa stefnu fátæktarbandið eftir því hvað hún gerir almenningi á Íslandi. Við upphaf 20 aldarinnar var vistaránauðin (vistarbandið) fellt úr gildi á Íslandi að orðinu til. Þar sem nútíminn hafði komið til Íslands þvert á óskir hins íslenska bændaveldis sem hélt öllum almenningi á Íslandi við fátæktar og hungurmörk. Í stað þess að íslenskur almenningur losnaði úr þeirri fátækt sem hann sat í, þá hélt fátæktin áfram og þannig er þetta ennþá í dag. Enda er fjöldi fólks í því sem er kallað millistétt mjög lítill á Íslandi, og eftir efnahagshrunið var hin íslenska millistétt nánast alveg þurrkuð út. Árið 2008 voru algeng laun íslendings í kringum 355.000 kr [gögn hérna], og það er rétt svo hin íslenska millistétt. Eftir efnahagshrunið árið 2008 hefur kaupmáttur allra íslendinga skerst mjög mikið, og þetta hefur í reynd þurrkað út meirihlutan af hinni íslensku millistétt.

Lægstu laun á Íslandi eru fyrir neðan fátæktarmörk sé miðað við neysluviðmið Velferðarráðuneytsins. Tekjur öryrkja og ellilífeyrisþega á Íslandi eru einnig langt undir þessum mörkum á Íslandi, og þekki ég það mjög vel sjálfur hversu ómögurlegt það er að lifa af þessum tekjum núna í dag sem örorkubætur eru. Þó er ég betur staddur en öryrkjar sem búa á Íslandi, þar sem verðlag er stöðugt hérna í Danmörku og Þýskalandi við hliðina á mér. Það er engu að síður ekki hægt að bjóða öryrkjum og láglaunafólki að lifa við svona aðstæður, þar sem þetta veldur því að fólk festist í skuldavandamálum og greiðsluvandamálum, þar sem það getur ekki lifað af þeim launum sem það fær, og slíkt er ólýðandi að mínu mati. Þessu verður að breyta á Íslandi, en ég óttast að áhuginn sé ekki til staðar og verðbólgu afsökunin muni verða notuð þegar það kemur að því að semja um kjör fólks á Íslandi [frétt um það hérna]. Hvað öryrkja og ellilífeyrisþega varðar, þá er ljóst að þeir semja ekki um kjör sín og eru því sá hópur íslendinga sem er hvað fátækastur í dag.

Hæpnar fullyrðingar Höllu Gunnarsdóttur

Feministar á Íslandi eru þekktir fyrir að fullyrða allan fjandan án þess að hafa nokkuð fyrir sér með þessum fullyrðingum. Enda geta þær hvorki vísað í rannsóknir eða almennilegar heimildir fyrir þeim fullyrðingum sem eru settar fram í umræðunni.

Hérna eru dæmi.

[…]

Vændi, nektardans og klám eru af sama meiði. Höfðað er til kynhvatarinnar, og þá aðallega kynhvatar karla en konur – og einnig börn – eru viðföng, hlutir sem má nota til að uppfylla þarfir annarra. Að baki býr sú hugmynd að kynlíf sé hægt að kaupa. Manneskja sem selji kynlíf geri það ánægjunnar vegna og að kaupandinn eigi rétt á því að njóta þess frelsis sem peningar veita honum.
En raunveruleikinn er allt annar. Rannsóknir og reynslusögur sýna að klám- og vændisiðnaðurinn er langt frá því að vera heimur hamingjunnar. Skaðsemi þessara „starfa“ er ekki á neinn hátt sambærileg við skaðsemi annarra starfa og verður því ekki borinn saman við líkamlega erfiða vinnu, svo dæmi séu tekin. Klámiðnaðurinn gengur fyrir ofbeldi og kúgun. Hamingjusama hóra dagsins í dag stígur kannski fram á morgun og segir aðra sögu. Og þeir sem kaupa, þeir geta aldrei vitað hvaðan manneskjan kemur, hvort hún var seld milli landa eða misnotuð til hlýðni. Vegabréfslaus í ókunnugu landi, háð þeim sem gera hana út. […]

[…]

Klámiðnaðurinn skaðar ekki aðeins þá sem lenda í klóm hans heldur einnig samfélagið í heild sinni. Þótt til séu karlar sem geta farið inn á nektardansstaði eða horft á gróft klám og komist frá því með sömu viðhorf til kvenna og þeir höfðu áður þá er það ekki þannig með alla. Klámiðnaðurinn ýtir undir kvenfyrirlitningu og kvenfyrirlitning elur af sér ofbeldi gegn konum. Þannig getur klám beinlínis leitt til nauðgana og annars ofbeldis.

[…]

Nektardansstaðir þrífast á skaðlegum staðalmyndum og á því ójafnvægi sem ríkir milli kynjanna í heiminum í dag. Í heimi þar sem tekst ekki einu sinni að tryggja að konur og karlar fái sömu laun fyrir sömu vinnu er fjarstæðukennt að ætla að halda því fram að hægt sé að reka nektardansstaði þar sem konur eru frjálsar.
Klámiðnaðurinn skaðar ekki aðeins þá sem lenda í klóm hans heldur einnig samfélagið í heild sinni. Þótt til séu karlar sem geta farið inn á nektardansstaði eða horft á gróft klám og komist frá því með sömu viðhorf til kvenna og þeir höfðu áður þá er það ekki þannig með alla. Klámiðnaðurinn ýtir undir kvenfyrirlitningu og kvenfyrirlitning elur af sér ofbeldi gegn konum. Þannig getur klám beinlínis leitt til nauðgana og annars ofbeldis.

[…]

Karlarnir sem kaupa aðgang að konum eru tæplega frjálsir. Þvert á móti geta þeir verið fastir í viðjum skaðlegrar karlmennskuímyndar, ímyndar sem setur þá í þá stöðu að telja sig þurfa að vinna öllum stundum til að eignast peninga en að á sama tíma sé eðlilegt að eyða þeim peningum á einu bretti inni á nektardansstað. Og þótt þeir reyni að fylla í tómarúmið innra með sér með því að kaupa sér aðgang að konum þá ber það sennilega sjaldnast, ef nokkurn tímann, árangur. Sumir þeirra verða jafnvel háðir nektardansstöðum. Háðir skömminni og kynferðislegri fullægju. Vandinn er hins vegar sá að þegar kynlíf er tengt saman við skömm þá hverfur ánægjan fljótt. Kynlífsbyltingin, sem sum hér muna eflaust eftir, gekk einmitt út á það að frelsa kynlífið undan skömminni, svo við mættum öll vera frjáls. Klámvæðingin er bakslagið, byltingin sem étur börnin sín.

[…]

Bann við nektardansstöðum er aðeins eitt lítið skref á langri vegferð. Þrátt fyrir bannið hér á landi eru enn starfræktir tveir staðir sem virðast bjóða upp á nektardans eða gera út á nekt með öðrum hætti. Enn hefur ekki reynt á túlkun laganna hvað þetta varðar. En þótt ekki hafi enn tekist að framfylgja banninu fyllilega dregur það ekki úr gildi laganna, ekki frekar en að það dragi úr gildi laga gegn ölvunarakstri að enn aki menn ölvaðir eða laga geng nauðgunum að enn sé nauðgað.
Bann við starsfemi nektardannstaða er liður í að afnormalisera kaup karla á líkömum kvenna. Ef Norðurlöndin ætla að halda áfram á vegferð sinni að kynjajafnrétti verður að stöðva hlutgervingu á konum. Annars næst aldrei jafnrétti.

Allar tilvitnanir eru teknar úr þessum hérna pistli Höllu.

Þrátt fyrir að margir aðildar hafi margspurt femininsta á Íslandi um gögn máli sínu til stuðnings (viðurkenndar rannsóknir). Þá hafa engin gögn verið færð fram sem styðja fullyrðingar feminsta. Tengingar feminsta við barnaníð og glæpi eru ennfremur siðleysi í sjálfu sér. Þar sem að réttlætingu fyrir þessum fullyrðingum er að finna í þessum tengingum. Það er ennfremur ljóst að bannið við nektardansi og vændi á Íslandi er fáránlegt og á sér afskaplega fáar stoðir í raunveruleikanum.

Bloggfærsla uppfærð klukkan 23:26 UTC þann 23.03.2012. Málfarsvillur lagaðar.
Bloggfærsla uppfærð klukkan 00:37 UTC þann 24.03.2012. Málfarsvillur lagaðar.

Samfélagslegt ofríki minnihlutahópa á Íslandi

Á Íslandi ríkir samfélagslegt ofríki. Þetta samfélagslega ofríki lýsir sér þannig að innan íslenskt samfélags er hópur af fólki sem telur sig í fullum rétti til þess að stjórna því sem aðrir gera. Þá er ég ekki að tala um eitthvað lífshættulegt. Heldur er ég að tala um hluti sem ættu ekki að vera neitt vandamál, og eru ekkert vandamál nema í huga þeirra sem eiga sjálfir í vandamálum þetta frelsi.

Þetta frelsi er frelsi til þess að vera nakinn, frjálst og óháð. Alveg óháð því hvort að það er inn á skemmtistöðum eða hreinlega bara til þess að afla sér tekna. Þetta frelsi er búið að skerðast á Íslandi til muna síðustu árin, ásamt frelsinu til þess að sofa hjá fólki gegn greiðslu ef viðkomandi kýs að gera svo. Ástæða þess að þetta frelsi hefur verið skert eru fullyrðingar óvandaðra og siðlaus öfgafólks sem finnst nekt, kynlíf og allt sem henni tengist vera slæmt mál og ósiðlegt. Ástæðunar fyrir þessu eru jafn margar og viðkomandi einstaklingar eru margir. Allar hafa þær þó grunnlínu að byggja á því að nekt sé eitthvað sem á að fela, kynlíf þá ennþá frekar. Engin rök standa að baki kröfum þessara einstaklinga. Heldur er hérna á ferðinni eingöngu um tilfinningarök að ræða og fátt annað.

Til þess að réttlæta þessa afstöðu hafa viðkomandi einstaklingar notað glæpi í þeim tilangi til þess að réttlæta afstöðu sína. Þessa glæpi hefur þetta fólk til þess að valta yfir allar mótbárur með mjög svo skipulögðum hætti. Gildir þá einu að ekki standi steinn yfir steini í þeim fullyrðingum sem settar hafi verið fram af viðkomandi um þetta. Enda má ljóst vera að á meðan glæpir eru vandamál í þessu, þá réttlætir það ekki að þetta sé bannað vegna glæpanna. Eins og gert hefur verið á Íslandi að kröfu íslenska femininsta. Sem hafa staðið í þessari lygabaráttu undanfarin ár með þeim afleiðingum að íslendingar eru orðin jafn kynferðislega bæld þjóð, ásamt Norðmönnum og Svíum. Þar sem málflutningur af sömu gerð hefur komið fram undanfarna áratugi. Með sama árangri, og sömu vandamálum sem fylgja þessum bönnum. Enda verður grunnþörf mannsins ekki sigruð á svo einfaldan hátt.

Það er ekki nóg með að þetta fólk hafi komið sér fyrir í valdastöðum á Íslandi. Hvort sem er heldur á Alþingi íslendinga eða á sveitarstjórnarstiginu. Heldur er þetta fólk einnig búið að koma sér fyrir í fjölmiðlum á Íslandi. Þar sem það skrifar fréttir þess efnis að þetta sé ósiðlegt og eigi að banna. Tvíræðnar fréttir eru skrifaðar, með tvíræðnari titlum. Fréttatitill eins og þessi hérna sást á Rúv núna í kvöld „Ekkert sóðakvöld á Akureyri“. Þarna er gefið í skyn að naktar konur, og karlar séu eitthvað sóðalegt og þurfi því að fela kynkvöt sína eins og nekt.

Ég er hlynntur frelsi með ábyrgð. Sérstaklega þegar það kemur að hlutum sem eru okkur náttúrulegir. Kynkvötin og nekt er þar á meðal. Ég er ekki að segja að fólk eigi að fara ganga nakið niður götuna. Hinsvegar verður þjóðfélagið að sýna þeim virðingu sem kjósa að lifa samkvæmt öðrum viðmiðum en þeirra eigin. Þetta vantar gjörsamlega á Íslandi. Þar sem öfgamenn og konur fordæma alla þá sem ekki lifa samkvæmt þeirra eigin viðmiðum. Þetta öfgafólk fordæmir með látum alla aðra en sína eigin, og koma síðan fram með blekkingum og oft á tíðum lygum í umræðum um þetta málefni eins og önnur.

Ef að það verður alvöru bylting á Íslandi. Þá verður þetta fólk meðal þess sem verður fyrst að fara. Enda varir svona ofríki aldrei lengi í þjóðfélagi. Hvort sem það er íslenskt þjóðfélag eða önnur.

Fréttir af þessu.

Aflýsa Dirty Night (DV.is)
Dirty Night á Akureyri aflýst (Vísir.is)
Ekkert sóðakvöld á Akureyri (Rúv.is)