Íslenskur kjánaskapur

Það er alveg dæmigert fyrir íslendinga að halda því fram að málin séu farin að snúast þeim í vil vegna skoðanna fjölmiðla erlendis. Jákvæðar skoðanir fjölmiðla erlendis eru alveg ágætar, það er hinsvegar nauðsynlegt að hafa það í huga ef íslendingar standa ekki við sitt þá munu þessir sömu fjölmiðlar snúast gegn íslendingum á staðnum ef útí það fer.

Það er íslenskur kjánaskapur að trúa því að málið sé unnið vegna umfjöllunar fjölmiðla erlendis. Icesave málið er nefnilega ekki búið fyrr en íslendingar standa við afborganir af þeim lánum sem þeir tóku haustið 2008.

Mun íslendingum takast að fella Ísland ?

Það er talsvert súrt að fylgjast með umræðunni þessa dagana. Sérstaklega þeirra sem halda því fram að ekki eigi að borga til baka Icesave lánin, sem voru tekin haustið 2008 til þess að standa við EES og IMF skuldbindingar vegna Icesave reikningana. Það er ennþá fáránlegra að heyra í fólk sem telur að hægt sé að semja aftur, sérstaklega í ljósi þess að nú þegar hefur verið þrisvar um þetta mál. Fyrst kom upprunalegi samningurinn, síðan komu breytingar íslendinga (núverandi lög) og síðan breytingar á þeim lögum sem Bretar og Hollendingar gátu sætt sig við. Það er því orðið augljóst að bæði bretar og hollendingar eru orðnir þreyttir á fíflaganginum í íslendingum. Það eru annaðhvort þessir samningar, eða íslendingar geta verið úti í kuldanum og átt sig þar. Einnig sem að þá munum við fá allan reikninginn fyrir Icesave, ekki bara hluta eins og núna er búið að semja um á milli íslendinga, breta og hollendinga.

Það er alltaf hætta á að íslendingar felli breytingar á Icesave lögunum í þjóðaratkvæði. Hinsvegar ef það verður gert, þá eru íslendingar alveg örugglega að fella sjálfa sig. Enda er næsta víst að allt fari laglega til fjandans á Íslandi í kjölfarið á höfnun þeirra Icesave laga sem núna fara í þjóðaratkvæði. Ég óttast talsvert að íslendingum muni sjálfir fella þessi lög, og leggja allt saman í rúst hérna á landi sjálfir. Þar sem það hefur verið vinsælt hjá íslendingum að kenna útlendingum í útlöndum um allt sem illa fer hérna á landi. Jafnvel þó svo að það sé lygi og uppspuni hjá fólkinu sem heldur slíku fram.

Heimskir íslendingar

Ég sé að margir þjóðremdir íslendingar hrósa sigri núna í kjölfarið á ákvörðun Forseta Íslands að synja lögum um Icesave staðfestingar. Þessir sömu íslendingar og hrósa núna sigri virðast gleyma þeirri staðreynd að erlendar þjóðir þurfa ekkert á íslendingum að halda, geta og hafa komist alveg ágætlega án þeirra í gegnum tíðina.

Það er því augljóst að þeir sem hrósa sigri núna beri því ábyrgð á þeirri fátækt sem þeir eru að dæma alla íslensku þjóðina í núna. Áhrifin verða örugglega nokkur ár að koma fram, en munu engu að síður koma fram hérna á landi. Þar sem varanlegt atvinnuleysi mun verða mjög mikið á Íslandi til frambúðar og efnahagurinn mun staðana og dragast aftur úr nágrannalöndunum. Einnig sem að höft ýmisskonar munu verða varanleg á Íslandi næstu árin, jafnvel áratugina.

Icesave mun verða ógreitt, og íslendingar munu ennþá þurfa að greiða Icesave engu að síður. Þetta verða ekki nema rúmlega 1.500 til 2.000 milljarðar sem líklegir eru núna til þess að falla á ríkissjóð í kjölfarið á þessari synjun Forseta Íslands.

Hrun Íslands á ábyrgð Forseta Íslands

Þá er það orðið opinbert, hrun Íslands mun verða skrifað á ábyrgð núverandi Forseta Íslands, Ólafs Ragnars Grímssonar. Ég færi honum ekki neinar þakkir fyrir þetta. Þessi ákvörðun hans hefur einnig tryggt það að hrunflokkar Íslands (sjálfstæðisflokkurinn og framsóknarflokkurinn) munu líklega einnig komast til valda í kjölfarið á því að núverandi ríkisstjórn Íslands mun springa í kjölfarið á þessari ákvörðun.

Sagan mun fara ófögrum orðum um Forseta Íslands Ólaf Ragnar Grímssonar í framtíðinni. Sagan mun einnig fara hörðum orðum um þá Íslendinga sem standa að einangrun landsins með því að hafna Icesave skuldbindingum samkvæmt alþjóðasáttmálum.

Kostnaðurinn við hugsanlegan „sigur“ InDefence hópsins

Það kom fram í fréttum Rúv eða Stöðvar 2 núna í kvöld að InDefence lítur svo á að þeir hafi unnið fullnaðarsigur ef Forseti Íslands hafnar því að skrifa undir lögin á breytingar á núverandi Icesave lögum, og í kjölfarið muni Bretar og Hollendingar segja upp þessum samningum.

Það sem enginn hefur þó haft fyrir að hugsa útí, eða spurja sjálfan sig hver kostnaðurinn af þessum sigri InDefence verður, ef Forseti Íslands neitar að skrifa undir lögin um breytingar á núverandi Icesave lögum, og Bretar og Hollendingar segja upp Icesave samningum í kjölfarið.

Hver er kostnaður íslendinga við það að nágrannaþjóðirnar hætta að stunda viðskipti við okkur, og kaupa útflutningsvörur okkar. Hver er kostnaðurinn við það að öll hátæknifyrirtæki íslendinga flytji frá landinu í kjölfarið á svona ástandi. Ég hef enga tölu, en mig grunar að talan sé talsvert hærri en sem nemur kostnaðinum við Icesave, sem er þó aðeins rúmlega 10 til 20% af skuldunum íslendinga í kjölfarið á efnahagshruninu.

Mér sýnist sem svo að margir íslendingar hafi ekki hugsað þetta mál til enda, þess í stað hefur fólkið látið teyma sig á asnaeyrunum í múgæsingu og vitleysisgangi í boði InDefence hópsins. Eins og þekkt er orðið, þá er InDefence hópurinn ekkert nema samstarf sjálfstæðisflokksins og framsóknarflokksins, það sést á mannavalinu sem kemur fram fyrir InDefence hópinn.

Ímynd íslendinga erlendis

Miðað við þá umfjöllun erlendis um Icesave málið og skoðanir almennings á Íslandi varðandi það mál. Þá er orðið augljóst að ímynd íslensku þjóðarinnar hefur beðið mikla hnekki á síðustu dögum. Sérstaklega í ljósi þess að fréttir af þessu máli hafa verið á flestum stórum alþjóðlegum fjölmiðlum, þar má nefna BBC World News, og hugsanlega CNN og fleiri fjölmiðlum.

Fastlega má reikna með því að íslendingar sem reyna að stunda viðskipti erlendis í framtíðinni muni mæta miklum erfiðleikum með slíkt. Þar sem íslendingum verður einfaldlega ekki treyst svo auðveldlega. Þar sem þjóðin er búin að fá sig stimpil fólk sem er ekki tilbúið, eða hefur áhuga á því að standa við skuldbindingar sínar eftir að það hefur stofnað til þeirra.

Í umræðunni um Icesave er vert að benda á þá staðreynd að síðasta greiðsla fyrir Icesave á að vera árið 2024. Það er eftir 14 ár, og afborganir af þessu láni yfir svo mikin tíma munu ekki hafa mikil áhrif á fjárhag ríkisins á hverju ári fyrir sig. Fullyrðingar þess efnis að verið sé að dæma íslendinga til ævarandi fátæktar eru því ekkert nema tóm þvæla þeirra sem halda slíku fram. Síðan er það auðvitað staðreyndin að fyrsta afborgunin er ekki fyrr en eftir 7 ár, eða árið 2017. Það er augljóst að andstæðingar Icesave hafa blásið málið útúr öllu veldi miðað við raunveruleikann. Stjórnarandstaðan hefur einnig reynt að nota Icesave málið til þess að fella ríkisstjórnina, og með því að fella ríkisstjórnina gert tilraun til þess að tryggja sjálfstæðisflokknum og framsóknarflokknum aftur völd á Íslandi. Undir þetta tekur almenningur samkvæmt skoðanakönnunum, og hefur í reynd mestan áhuga á því að gera áhrif og afleiðingar byltingarinnar í Janúar 2009 að engu hérna á Íslandi.

Erlendar fréttir af Icesave undirskriftarsöfnunni.

Iceland petition against pay-out over Icesave collapse

Óheiðarleiki íslensku þjóðarinnar

Það virðist sem að íslendingar séu orðnir upp til hópa óheiðarlegir og líti svo á að slík hegðun sé allt í lagi. Enda er það orðin mín skoðun að höfnun íslendinga á því að borga Icesave sé ekkert nema óheiðarleikinn í verki. Þar gildir þá einu hvernig þetta mál kom til, skaði þjóðarinnar af bankahruninu er nefnilega mun stærri en Icesave.

Það er ennfremur hræðilegt til þess að hugsa að íslendingar styðji þá skoðun að vilja ræna almenning, sveitarfélög og góðgerðarfélög (sem þó fá minnst útúr þessari endurgreiðslu vegna Icesave) með því að neita að borga þessar skuldir sem íslendingar stofnuðu til með því að samþykkja ábyrgðir Landsbankans þegar Icesave var fyrst stofnað á sínum tíma.

Það er því ekki nota von að nágrannaþjóðirnar hafi litla trú á íslendingum um þessar mundir. Íslendingar hafa sýnt það og sannað að þeim er almennt ekki treystandi þegar það kemur að því að standa við skuldbindingar sínar eins og siðuð þjóð. Á meðan svo er, þá munu nágrannaþjóðirnar eingöngu taka mark á því sem íslendingar gera, ekki því sem þeir segja.

Það er ennfremur ljóst að á meðan svo er, þá geta íslendingar eingöngu sjálfum sér um kennt og ekki neinum öðrum.

Það er ekki sparnaður að lækka tekjur aldraðra og örykja!

Það er alveg ljóst að með því að minnka tekjur eldri borgara og öryrkja þá er verið að auka fátækt þeirra og neyð. Það er alveg ljóst að það þarf að skera niður í útgjöldum ríkisins. Þetta er hinsvegar röng aðferð og skilar ekki neinu, og mun líklega auka kostnað íslendinga þegar fram líða stundir.

Ég mæli með því að meirihluti fjárlaganefndar leyti annað til þess að skera niður í kostnaði. Það væri t.d lag að skera niður sóunina sem sjálfstæðismenn komu á þegar þeir voru við völd á Íslandi.

Frétt Rúv.

Skera niður bætur til eldri borgara

Vanþekking og einangrun eru mesta ógn við efnahag og sjálfstæði íslendinga

Samkvæmt sérfræðingum, og sögurlegu yfirliti þá hefur sú einangrunarstefna sem ríkti á Íslandi áður en landið gekk í EFTA afskaplega illa, og olli því að íslendingar voru fimmtán árum á eftir nágrannaþjóðunum í efnahagslegu tilliti. Það sem er þó verst er sú staðreynd að íslendingar virðast ætla að endurtaka leikinn með andstöðunni við inngöngu í ESB.

Reyndar taka sérfræðingar í þessum málum svo djúpt í árina að fullyrða að vanþekking fólks á alþjóðlegu samstarfi sé beinlíns ógn við sjálfstæði og fullveldi íslendinga sjálfra. Þeir taka þó þetta hérna sérstaklega fram.

Jónas H. Haralz, hagfræðingur og fyrrverandi bankastjóri Landsbankans, bendir á að Íslendingar hafi nær alla síðustu öld gripið til heimagerðra lausna með mislukkuðum árangri. Sem dæmi hafi stjórnvöld hér ekki áttað sig á þeim áformum um alþjóðlega viðreisn og samvinnu sem efst voru á baugi erlendis eftir seinni heimsstyrjöldina og gripið til skaðlegrar haftastefnu á sama tíma og aðrar þjóðir voru að afnema hana.

Þar kemur þetta hérna einnig fram. Það er nefnilega alveg ljóst að fullveldi og sjálfstæði íslendinga er ekki mikils virði ef við notum það ekki til þess að taka þátt í alþjóðlegu samstarfi þjóðanna. Sérstaklega í samstarfi Evrópuþjóðanna sem er ESB núna í dag. Þetta á sérstaklega við um efnahagslegt og stjórnmálalega samvinnu sem þar er stunduð.

Í þessari frétt kemur þetta hérna einnig fram.

Ágúst Einarsson, rektor háskólans á Bifröst, tekur svo djúpt í árinni að stefna íslenskra stjórnvalda hafi almennt einkennst af vanþekkingu á hagrænum lögmálum alla öldina og geri það að hluta til enn. „Þessi afstaða byggðist á þröngsýni og þekkingarleysi. Ef það er eitthvað eitt sem má læra af hagþróun og hagstjórn 20. aldarinnar er það að vanþekking í hagstjórn er slæmur förunautur.

Fámennið hérlendis gerir vanþekkingu í efnahagsmálum, hvort sem er meðal almennings eða stjórnmálamanna, að einni hættulegustu ógn við sjálfstæði landsins við hinar breyttu aðstæður í heiminum í upphafi 21. aldar,“ segir Ágúst.

Ég tek undir þessa greiningu heilshugar og styð þessar niðurstöður þessar fræðimanna. Það er alveg ljóst að einangrun er nákvæmlega engin lausn fyrir íslendinga. Hvorki núna í dag, eða í framtíðinni.

Frétt Markaðurinn.

Vanþekking fólks ógn við sjálfstæði landsins

Ráðherra einokunar og banns við að gefa fisk

Það er ekki nóg með að Jón Bjarnasson sé sá ráðherra íslenskra stjórnvalda sem er að verja einokun á mjólkurmarkaði á Íslandi, heldur er hann einnig sá ráðherra sem hefur þá stefnu að koma í veg fyrir að sjómenn geti gefið fisk til hjálparsamtaka ef þeim sýnist svo. Það er alveg augljóst að einokun á mjólkurmarkaði stórskaðar hagsmuni íslenskra neytenda, enda hækkar slíkt verð til þeirra þar sem vöruverð er frjálst á mjölkurvörum. Það er nefnilega þannig á Íslandi að mjólkurverð er ekki frjálst, heldur er því stjórnað af verðlagsráði sem ákveður söluverð á mjólk og ákveðnum vörutegundum unnum úr mjólk.

Mín skoðun á svona ráðherrum er mjög einföld. Þeir eiga engan rétt á sér í ríkisstjórn, gildir þá einu úr hvaða stjórnmálaflokki þeir koma. Það er alveg augljóst að þeir sem taka að sér að verja einokun á markaði hafa ekkert í nútímastjórnmál að gera. Það er ennfremur mín skoðun að verðlag á mjólk eigi að vera frjálst eins og á öðrum vörum, og það eigi að afnema einokun Mjólkursamsölunar á sölu og framleiðslu mjólkurvara á Íslandi.

Fréttir af þessu.

Samkeppniseftirlitið segir einokun ríkja í mjólkuriðnaði
Lítið um rök
Mega ekki gefa fátækum fisk