Öfgamenn að taka við völdum á Íslandi

Það er augljóst að öfgamenn eru að taka við völdum á Íslandi, eins og þessi hérna frétt ber með sér. Þar sem fólk berst gegn sínum eigin hagsmunum mótmælir hugsanlegri aðild Íslands að Evrópusambandandinu. Þetta fólk er fyrst og fremst að berjast gegn sínum eigin hagsmunum, og er í reynd að berjast fyrir hagsmunum hinna ofurríku á Íslandi, LÍÚ fólksins og æðstu toppum í Bændasamtökum Íslands. Fólks sem þrífst á efnahagslegri einangrun Íslands, og að viðhalda íslendingum í þeirri fátækt sem íslenska krónan útvegar þeim.

Staðreyndin er sú að andstaðan við Evrópusambandið á Íslandi snýst ekki um efnahagsleg málefni. Þessi andstaða byggir á valdagræðgi þeirra sem að henni standa, þessi valdagræðgi er að kosta íslendinga milljarða í tekjur á hverju ári, og hefur í reynd alltaf gert það. Sá áróður sem notaður er á Íslandi kemur í veg fyrir að almenningur átti sig á þessari staðreynd, og á meðan þessum áróðri er ekki svarað almennilega, þá mun þessi lygaherferð andstæðinga Evrópusambandsins halda áfram á næstu árum og jafnvel áratugum. Á meðan þessu stendur mun almenningur á Íslandi borga reikninginn með íslensku krónunni, hærri vöxtum, verðbólgu og verðlagi. Einnig sem að lífsgæði munu almennt verða verri á Íslandi en í þeim ríkjum sem eru hvað næst okkur og eru í Evrópusambandinu.

Boða fátækt og einangrun íslendinga

Vissuð þið að andstæðingar Evrópusambandsins á Íslandi eru samsæriskenningasmiðir? Ekki? Það kemur mér lítið á óvart, ástæðan er sú að andstæðingar Evrópusambandsins á Íslandi hafa verið mjög duglegir við að fela þessa staðreynd frá almenningi á Íslandi. Andstæðingar Evrópusambandsins á Íslandi finnst það fullkomnlega eðlilegt að setja fram þessa tortryggni sína eins og um staðreyndir sé að ræða. Á meðan raunveruleikinn er allt annar og langt frá fullyrðingum Heimssýnar, Vinstri vaktin gegn ESB, Evrópuvaktin, Bændasamtökum Íslands og fleiri aðilum.

Staðreyndin er sú að fáir hafa áhuga á Íslandi, enginn hefur áhuga á Íslandi vegna „auðlynda“ íslendinga. Vegna þess að íslendingar búa ekki yfir neinum auðlyndum, langt því frá. Á Íslandi er ekki vinnanlegt magn góðmálama að finna, á Íslandi er hvorki olíu og eða gas að finna eða neitt annað nýtilegt. Þessi staðreynd er langt frá þeim áróðri sem íslendingar halda á lofti um sjálfan sig og landið. Fiskurinn telst varla mikil auðlynd, enda eru íslendingar búnir að veiða svo mikið af honum að það jarðar við að búið sé að útrýma mörgum fiskistofnum í kringum Ísland.

Síðan er það staðreynd að þjóðir Evrópu hafa engan áhuga á Íslandi og meintum auðlyndum þess. Þjóðir Evrópu hafa nefnilega nóg með sín eigin málefni og þær skortir heldur ekkert auðlyndir sjálfar, eiga sjálfar nóg af fiski í sjónum og það sem ekki fæst veitt í Evrópu er keypt af öðrum mörkuðum í kringum heiminn, einnig af íslendingum ef þörf krefur. Áhugi ríkja Evrópu og þá sérstaklega Evrópusambandsins nær eingöngu svo langt að þjóðinar eru tilbúnar að vinna með íslendingum ef íslendingar vilja vinna með þjóðum Evrópusambandsins, að öðru leiti skipta þjóðir Evrópu sér ekki af málefnum íslendinga.

Þjóðir Evrópusambandsins hafa fengið nóg af stríðum, fasisma, fjöldamorðum og fleiri hryllilegum atburðum sem hafa átt sér stað í sögu Evrópu á undanförnum 2000 árum. Þjóðir Evrópu mundu hinsvegar láta íslendinga heyra það ef valdhafar á Íslandi tæku upp á því að níðast á almenningi eins og gert er í Hvíta-Rússlandi núna í dag, að öðru leiti mundu íslendingar fá að vera í friði eins og þeir hafa alltaf fengið að vera síðan íslendingar fengu þá fáránlegu hugmynd að stofna lýðræði og vera sjálfstæð þjóð. Áhugi þjóða Evrópu á Íslandi er enginn og hefur alltaf verið það, og nær eingöngu til þess sem íslendingar eiga sjálfir frumkvæðið af.

Allar aðrar fullyrðingar koma frá fólki sem er ekki í sambandið við raunveruleikann og tala eins og fólk sem er þannig fyrir komið. Það versta er þó að þessir einstaklingar hafa að því virðist ótakmarkaðan aðgang að íslenskum fjölmiðlum, með skelfilegum afleiðingum fyrir upplýsta umræðu á Íslandi. Enda er nú svo komið að íslenska þjóðin er orðin heilaþvegin af áróðri andstæðinga Evrópusambandsins, áróðri sem er ekkert nema uppspuni þeirra sem leggja hann til og hefur aldrei verið neitt annað. Endanleg niðurstaða af þessari stefnu og hugmyndafræði þessa fólks fyrir almenning á Íslandi er fátækt og einangrun, eins og hefur verið saga íslendinga á undanförnum öldum.

Óstöðugleiki íslensku krónunar

Það er reyndar eins og að reyna að tala við vegg þegar maður nefnir þetta við íslendinga. Þó ber að nefna að íslenska krónan er alveg skeflilega óstöðug. Íslendingar eru hinsvegar orðnir svo vanir þessum óstöðugleika að þeir eru hættir að taka eftir því. Nema þegar það er nöldrað yfir þessum óstöðugleika á hátíðisdögum. Þessi óstöðugleiki var hvergi sýnilegri en þegar íslenska krónan hrundi árið 2008. Enda var það svo að þann 9. Október 2008 var gildi íslenskrar krónu gagnvart evru var 350 kr (samkvæmt Wikipedia).

Þeir sem hvað harðast tala gegn Evrópusambandinu og evrunni hafa þessa staðreynd að vettugi og sleppa því að minnast á hana. Þar sem þessi sannleikur er óþægilegur. Sérstaklega fyrir evrópuandstæðinga og þá sem tala gegn evrunni sérstaklega. Þetta sama fólk er hinsvegar tilbúið til þess að fórna hagsmunum almennings fyrir andstöðu sína gegn Evrópusambandinu og evrunni. Jafnvel þó svo að ljóst sé að ekki er hægt að halda gengi íslensku krónunar eins og það er í dag til lengri tíma. Eitthvað mun gefa eftir og þá mun allt kerfið hrynja í heild sinni.

Ég vona bara að vera laus undan íslenskum örorkubótum þegar slíkt gerist. Ég er nógu fátækur fyrir án þess að þurfa að þola slíkt áfall.

Heimssýn tjáir sig um fátækt

Það er alltaf talsvert sorglegt að fylgjast með fólkinu í Heimssýn tjá sig. Sérstaklega þar sem þarna er á ferðinni fólk sem hikar ekki við að arðræna íslendinga og láta sína hagsmuni ganga ofar en alls íslenska ríkisins, almennings og jafnvel fyrirtækja. Enda er hérna á ferðinni fólk sem trúir á öfga ný-frjálshyggjunar og blint á markaðinn (sem olli efnahagshruni á Íslandi árið 2008). Síðan á hinum endanum er fólk sem trúir á hið sovéska skipulag og hallast að þjóðfélagslegu skipulagi sem er ástæða fyrir félagslegum vandamálum, og þar á meðal fátækt í austur Evrópu núna í dag.

Ástæða þess að Evrópusambandið er að stofna sjóð gegn fátækt er til þess að leysa þau vandamál sem eru í austur-evrópu eftir valdatíma sovétríkja (kommúnista). Enda skyldu kommúnistar allt í rúst eftir sig þegar þeir töpuðu völdum árið 1990. Þetta er auðvitað nákvæmlega það sama og ný-frjálshyggjan gerði um allan hinn vestræna heim á síðustu áratugum. Þeir lögðu allt í rúst, og stungu af með peningana og settu síðan gjaldþrotið sem kom í kjölfarið á reikning viðkomandi ríkisstjórna. Með þeim vandamálum sem við erum að upplifa í dag um alla Evrópu, Asíu og Ameríku.

Það er einnig gott að hafa í hug að Heimssýn, sem samtök voru stofnuð af fólki sem hefur alltaf verið á móti öllum alþjóðlegum samskiptum, reglum og viðskiptum íslendinga. Þetta fólk finnst ekkert meira sjálfsagt að almennir íslendingar lifi í fátækt, fái engin tækifæri erlendis og hafi fyrst og fremst enga möguleika á því að komast erlendis. Enda hafa einstaklingar í Heimssýn margir hverjir verið á móti EFTA og EES aðild Íslands þegar um þær var rætt á sínum tíma. Ef að þetta fólk hafði haft sitt fram. Þá hefði Ísland verið fátækara og mikið á eftir nágrannaríkjunum í öllu.

Þannig að fullyrðing þeirra í nýjustu bloggfærslu Heimssýnar er því ekkert nema heilsteypt kjaftæði. Upprunið frá fólki sem hefur eingöngu áhuga á því að þjóna sínum eigin hagsmunum á Íslandi. Orð eins og „fullveldi“, „sjálfstæði“ hafa í raun ekkert gildi í hugum þessa fólks og hafa aldrei haft það. Ef að þetta fólk vildi standa í vörð um íslenskt sjálfstæði og fullveldi. Þá mundi það styðja aðild Íslands að Evrópusambandinu. Það er bara svo einfalt.

Fréttatilkynning Evrópusambandsins

Poverty: Commission proposes new Fund for European Aid to the Most Deprived

Ýmislegt hægt að gera án Sigmundar Davíðs, formanns framsóknarflokksins

Í fréttum dagsins í dag þá heldur Sigmundur Davíð, formaður framsóknarflokksins því fram að ýmislegt sé hægt að gera án Evrópusambands-aðildar Íslands. Nefndi Sigmundur Davíð nokkur dæmi um það hvað er hægt að gera með Sigmundi Davíð. Dæmin sem Sigmundur Davíð nefndi eru hinsvegar engin um það hvernig hann og framsóknarflokkurinn getur hjálpað til með sínum hugmyndum án Evrópusambands-aðildar Íslands og evrunnar sem gjaldmiðils á Íslandi. Tal Sigmundar Davíðs um fjárlögin til margra ára er bara innantómt þvaður manns sem skilur ekki og hefur ekki áhuga á að skilja hlutina. Hinsvegar er ljóst að Sigmundur Davíð lætur fóðra sig af ýmsum hlutum sem er hentugt fyrir hann að segja í fjölmiðlum. Það sést ef vel er að gáð. Það er því ljóst að Sigmundur Davíðs er ekkert nema bullari í stjórnmálum á Íslandi. Þessi hugmynd Sigmundar Davíðs að flytja út vatn er ekkert nema tal svikasölumanns. Sú hugmynd Sigmundar Davíðs um fjárlög mundi bara boða meiri kreppu og ennfremur frekari vandamál.

Hinsvegar er lausn á Sigmundar Davíðs vandamálinu, og það er að losna við Sigmund Davíð í eitt skipti fyrir öll.

Hérna eru nokkur dæmi um hvað er hægt að gera án Sigmundar Davíðs.

Ganga í Evrópusambandið. Íslendingar geta gengið í Evrópusambandið á Sigmundar Davíðs.
Leggja niður verðtrygginguna, varanlega með því að taka upp evruna sem gjaldmiðil á Íslandi.
Bæta kaupmátt á Íslandi. Þá með aðild Íslands að Evrópusambandinu og upptöku evrunar sem gjaldmiðils.
Það er hægt að tryggja almenningi á Íslandi betri lífsskilyrði og aukin lífsgæði.

Margt fleira er hægt að gera, en ég læt þetta duga að sinni.

Það er margt hægt að gera sem aðili að Evrópusambandinu. Það er hinsvegar fátt um fína drætti án Evrópusambands-aðildar á Íslandi eins og það sem Sigmundur Davíð boðar. Það besta sem íslenska þjóðin getur gert er að losa sig við menn eins og Sigmund Davíð. Enda er ekkert uppúr þeim að hafa nema meiri kreppu og aukin vandamál.

Fréttir af þessu.

Margar leiðir færar án Evrópusambandsins (Vísir.is)
Sprengisandur 21.08.2011 – Sigmundur Davíð Gunnlaugsson (Vísir.is)
Sprengisandur 21.08.2011 – Sigmundur Davíð – Seinni hluti (Vísir.is)

Íslendingar vilja ekki borga

Íslendingar vilja búa í samfélagi sem jafnast á við samfélögin í Danmörku, Noregi, Svíþjóð og Finnlandi. Staðreyndin er hinsvegar sú að allt þetta kostar mikla peninga, en íslendingar vilja ekki borga og hafa lítinn áhuga á því að borga fyrir þá þjónustu sem þeir vilja. Hvort sem það er heilbrigðisþjónusta eða menntaþjónusta. Allt þetta kostar mikla peninga eins og annað.

Þau ríki sem íslendingar vilja gjarnan bera sig saman við á hátíðisdögum (þ.e norrænu löndin) fjármagna samneysluna, menntakerfið, heilbrigðiskerfið og fleiri hluti beint með sköttum. Þar þykir ennfremur sjálfsagt að skattar séu háir svo að hægt sé að standa undir þessari þjónustu við borgarana og samfélagið í heild sinni. Íslendingar eru hinsvegar alltaf á móti skattahækkunum og væla og kvarta alveg ógurlega þegar þær ber á góma. Telja að með skattahækkunum sé verið að gera aðför þeim persónulega. Síðan er vælt og kvartað ennþá meira þegar þjónusta er skorin niður vegna þess að ekki fæst fjármagn í reksturinn.

Íslendingum virðist ekki detta til hugar að þeir séu að fá eitthvað fyrir skattana sína. Eins og til dæmis áðurnefnda þjónustu sem ég nefni hérna að ofan. Þetta er mjög augljóst í umræðunni á Íslandi um skatta og hefur verið mjög augljóst lengi á Íslandi.

Ég veit ekki nákvæmlega ástæðuna fyrir þessu, en mig grunar að þetta tengist ný-frjálshyggju væðingu íslensku þjóðarinnar. Þar sem að efnisleg græðgi var einnig innleidd inn í íslenskt samfélag á mjög skömmum tíma.

Það má í raun segja að Ísland sé Grikkland Norðurlandanna. Eini munurinn er að íslendingar eru ekki í ESB, ekki með evruna og í raun gjaldþrota og mjög líklega hjálparlausir með öllu efnahagslega þegar fram líða stundir.

Fátæktin arfleið af hagstjórn sjálfstæðisflokksins og framsóknarflokksins

Sú fátækt sem er að koma upp á Íslandi er tilkomin vegna hagstjórnarstefnu og stefnu sjálfstæðisflokksins með fullþingi framsóknarflokksins. Sérstaklega þar sem Davíð Oddsson var með þá hugmyndafræði að láta Öryrkja og ellilífeyrisþega mæta afgangi í þeim stjórnmálum sem hann stundaði, undir þetta tók allur sjálfstæðisflokkurinn og framsóknarflokkurinn.

Það er því óneitanlega fáránlegt hjá fólki að kenna núverandi stjórnvöldum á Íslandi um stöðu mála hjá öryrkjum á Íslandi. Núverandi staða öryrkja á Íslandi er afleiðing þeirra stjórnmála sem voru rekin á Íslandi síðustu áratugi og enduðu með efnahagshruni árið 2008. Þessi staða hefur lítið með núverandi stjórnvöld að gera. Það sem helst lendir á stjórnvöldum í dag er að leysa núverandi efnahagsvanda án þess það komi niður á öryrkjum og það er alls óvíst að það sé hægt eins og málin standa í dag.

Ef að fólk vill fá að vita afhverju staða öryrkja er eins og hún er. Þá væri kannski ráð að senda Davíð Oddsyni tölvupóst uppá ritstjórn Morgunblaðsins.

Frétt Morgunblaðsins.

Svelta sig til að eiga mat fyrir börnin (mbl.is)

Umræðan er ekkert flókin Gylfi

Gylfi Arnbjörnsson kemur með þetta hérna svar á Svipan.is sem er mjög áhugavert og jafnframt mjög rangt.

[…]

Umræðan um neysluviðmið og framfærsluþörf er flókin og vekur upp ýmsar áleitnar spurningar sem erfitt er að svara með algildum hætti, oftast er hér um að ræða huglægt og persónulegt mat manna sem seint verður óumdeilt. Skoðun mín hefur verið sú að rétt væri í þessu samhengi að horfa til alþjóðlegra mælikvarða og meta umfang vandans þannig að horft sé til þess hversu stór hluti þjóðarinnar hefur ráðstöfunartekjur sem eru lægri en gengur og gerist í því samfélagi sem um ræðir. Evrópusambandið skilgreinir þann hóp sem er undir s.k. lágtekjumörkum sem þau heimili sem hafa lægri ráðstöfunartekjur en sem nema 60% af miðgildi ráðstöfunartekna. Í þessu flest tilraun til þess að bæði meta umfang fátæktar í samfélagi út frá tekjum fremur en að meta þörf fólks fyrir ýmsa neyslu og einnig setja fram skilgreint markmið fyrir bæði stjórnvöld og aðila vinnumarkaðar að vinna eftir við ákvörðun lægstu launa og bóta.

[…]

Umræðan er ekkert flókin og þetta mál er ekkert flókið. Það á að miða lágmarkslaun og lágmarksbætur við það að fólk geti lifað sómasamlegu lífi allan mánuðinn og greitt öll sín útgjöld. Þó svo að ekki væri um að ræða lúxus líf á fólki. Það er staðreynd að ekki ert hægt að lifa af á 160.000 kr á Íslandi núna í dag.

Gylfi svarar bréfi um leiðir til að lifa af 160.000 kr. (Svipan.is)

Fátækt öryrkja og ellilífeyrisþega á Íslandi

Samkvæmt neysluviðmiði Velferðarráðuneytis Íslands þá þarf einstaklingur sem býr á höfuðborgarsvæðinu (það er ekkert sagt til um einstakling sem býr á landsbyggðinni þar sem kostnaður er oft meiri, ekki minni eins og margir halda. Hlutfallið á milli liða er bara annað) 291.932 kr á mánuði til þess að geta sinnt öllum þeim útgjöldum sem fylgja því að búa á höfuðborgarsvæðinu.

Dæmigert viðmið fyrir útgjöld einstaklings sem býr á höfuðborgarsvæðinu í eigin
húsnæði er 291.932 kr. Þar af er bifreiða- og ferðakostnaður 85.425 kr. og
húsnæðiskostnaður 72.972 kr. Dæmigert viðmið fyrir útgjöld hjóna með tvö börn sem
búa á höfuðborgarsvæðinu í eigin húsnæði er 617.610 kr. Þar af er bifreiða- og
ferðakostnaður 121.906 kr. og húsnæðiskostnaður 126.261 kr. Þá er gert ráð fyrir að
annað barnið sé á leikskóla en hitt í grunnskóla þar sem keyptar séu skólamáltíðir og
frístundavistun.

Það er þó kostulegt að þessi viðmiðum er ætlað að vera leiðbeinandi fyrir fólk. Það er þó alveg ljóst að það fólk sem er með tekjur langt fyrir neðan þessi viðmið getur ekki farið eftir þeim. Í þeim flokki eru atvinnulausir (sem geta þó lagað stöðu sína ef þeir fá vinnu), öryrkjar og síðan ellilífeyrisþegar. Það fólk sem er í seinni hópnum getur ekki bætt stöðu sína að litlu eða neinu leiti og þessi viðmið sem Velferðarráðuneyti Íslands setur þarna eru því vita gagnslaus með öllu fyrir þetta fólk. Enda er það langt frá því að ná þessum tekjum sem þarna eru taldar upp í umræddri skýrslu um neysluviðmið á Íslandi.

Skýrslan um neysluviðmið er að finna hérna. Á vefsíðu Velferðarráðuneytisins.