Kviknað í Evrópuandstæðingum

Í dag rann það upp fyrir mér að það er kviknað í Evrópuandstæðingum á Íslandi. Þessi sjálfíkveikja stafar af þekkingarleysi, þjóðrembu og almennri heimsku Evrópuandstæðinga. Enda er það svo að hinn almenni Evrópuandstæðingur á Íslandi lætur fóðra sig af röngum upplýsingum um Evrópusambandið eins og belja á bás að hætti Guðna Ágústssonar.

Það er mikið sport hjá Evrópuandstæðingum að tala um efnahagsvandamál á Evrusvæðinu þessa dagana. Þetta gera þeir, án þess svo sem mikið að nefna íslensku efnahagskreppuna sem er ennþá í gangi á Íslandi, og sér ekki fyrir endan á. Íslenska verðbólgukreppan er ekki hafin ennþá, þó má búast við því að það vandamál hefjist fyrir alvöru ef stjórnarskipti verða á Íslandi eftir næstu alþingiskosningar.

Evrópuandstæðingar gera einnig mikið úr því að í Noregi er núna 75% andstaða við Evrópusambandsaðild Noregs. Evrópuandstæðingar átta sig ekki á því að um þessar mundir er gullöld í Noregi vegna olíuauðs sem hefur fært norsku þjóðinni milljarða ofan á milljarða í tekjur á undanförnum áratugum. Þegar gullöldin endar, hvort sem er á hefðbundin hátt eða með hvelli þá er ljóst að Norðmenn munu skipta um skoðun á aðild að Evrópusambandinu. Þetta hefur allt sinn náttúrulega feril, enda má ljóst vera að norðmenn ganga í Evrópusambandið þegar þeir eru tilbúnir til þess. Það gerist ekki fyrr.

Af þessu er ljóst að málflutningur Evrópuandstæðinga er allur að brenna upp í þessa dagana. Enda er hérna um að ræða sjálfsíkveikju með meiru.

Merki um yfirvofandi einræði

Það er svo merkilegt með stjórnamálaflokkana Sjálfstæðisflokkin og Framsóknarflokkin að þeir eru á móti breytingum sem styrkja og gera lýðræði á Íslandi skilvirkara og styrkara. Sérstaklega í ljósi þess að það var veikt lýðræði sem spilaði sitt hlutverk í árunum sem voru á undan efnahagshrun árinu 2008. Andstaða þessara stjórnamálaflokka gegn betra og sterkara lýðræði á Íslandi segir það að þeir vilja veikt lýðræði á Íslandi. Vegna þess að slíkt gefur fólki að bak við þessum stjórnmálaflokkum tækifæri til þess að hagnast með óeðlilegum hætti. Eins og toppanir í þessum stjórnmálaflokkum hafa í raun gert alla lýðræðissöguna í skjóli lýðræðis sem stendur höllum fæti á Íslandi.

Þetta er það sem Sjálfstæðisflokkurinn og Framsóknarflokkurinn hafa verið að gera síðan árið 2008. Komið í veg fyrir nauðsynlegar breytingar á lýðræðinu, sem hugsanlega geta komið í veg fyrir annað efnahagshrun á Íslandi í líkingu við það sem varð árið 2008. Græðgin hefur hinsvegar ekkert siðgæði. Hvorki Sjálfstæðisflokkurinn og Framsóknarflokkurinn hafa snefil af siðgæði í dag, og haga sér samkvæmt því.

Hegðun Ólafs Ragnars Grímssonar, Forseta Íslands er síðan efni í aðra bloggfærslu. Þar er líka skortur á siðgæði, og þar er einnig að finna merki um einræðistakta sem er mjög slæmt mál.

Íslenska þjóðin sem fær það sem hún biður um

Íslendingar hafa gjarnan hrósað sér fyrir að vera bestir í hinu og þessu. Alla jafnan alveg óverðskuldað og alla jafna byggt á sögusögnum nútímans sem íslendingar hafa sjálfir skapað í gegnum tíðina. Ein stærsta sjálfsblekking íslendinga síðustu ár er sú blekking að á Íslandi sé grundvöllur fyrir efnahagslífi sem getur staðið fyrir utan hið alþjóðlega kerfi. Ennfremur er það mjög sterk sjálfsblekking að íslendingar geti rekið gjaldmiðil sinn svo vel sé. Þá er ég að tala um íslensku krónuna, sem síðan árið 1918 hefur fallið um 2200 danskar krónur á 94 árum. Enda var það svo að íslenska krónan og hin danska skildu jafnar árið 1918 á genginu 1:1. Á þessum tíma hefur danska krónan sjálf tapað einhverju af verðgildi sínu, enda er hætt að nota 10 og 25 aura í Danmörku.

Íslendingar hafa síðan árið 2008 kvartað mikið yfir því ástandi sem hefur skapast á Íslandi í kjölfarið á efnahagskreppunni, sem kom til vegna banka-sjálfsblekkingarinnar á Íslandi. Þar sem íslendingar trúðu því að hægt væri að stórt bankakerfi á ónýtum grunni sem hin íslenska króna vissulega er, og hefur alltaf verið. Þegar það litla sem hélt hinu íslenska bankakerfi uppi fór að gefa sig árin fyrir efnahagshrunið á Íslandi. Þá var slíkt alla jafna blásið af sem öfundsýki, árásir á íslenskt efnahagslíf og þar fram eftir götunum. Jafnvel var svo langt gengið af ráðherrum, þingmönnum og fleirum að allir þeir sem voguðu sér að benda á ónýtar undirstöður voru kallaðir öllum illum nöfnum, og að þeir jafnvel vissu ekkert hvað þeir væru að tala um. Enda var litið á það sem svo að á Íslandi væri ekkert að efnahagnum og allt í blóma.

Allt þetta hrundi í Október 2008 með látum þegar allt fjármálakerfið á Íslandi varð gjaldþrota. Bankanir og flest allir sparisjóðirnir á Íslandi. Einu sparisjóðirnir sem lifðu efnahagshrunið af voru þeir sparisjóðir þar sem ekki var verið að eltast við stofnbréfin í þeim, og síðan þeir sparisjóðir þar sem hluthafar samþykktu ekki söluna á stofnbréfum í viðkomandi sparisjóði. Áhrifin af þeirri blekkingu að hægt væri að græða á loftinu eru alvarlegar. Þá helst fyrir það fólk sem lét blekkja sig til þessara kaupa. Enda er margt af þessu fólki stórskuldugt í dag og hugsanlega er engin lausn fyrir það í dag.

Sjálfstæðisflokkurinn og framsóknarflokkurinn eru með meirihlutavald með beinum og óbeinum hætti í öllum fjölmiðlum á Íslandi. Hvort sem það er staðarblaðið á Ísarfirði eða Morgunblaðið. Sjálfstæðisflokkurinn hefur einnig mikil óbein völd á fréttablaðinu. Þrátt fyrir áróður um annað. Það sem munar er bara að þetta er annar armur sjálfstæðisflokksins, en sjálfstæðisflokkurinn er þetta engu að síður. Restin er síðan framsóknarflokkurinn með, þar sem því er við komið. Hugsanlega er vikublaðið DV eina blaðið sem er tiltölulega laust við áhrif þessara tveggja stjórnmálaflokka. Þess í stað tel ég hinsvegar að DV sé meira undir áhrif af Vinstri Grænum og tengdum aðilum. Ég álít pólitísk tengsl dagblaða eins og þau koma fram á Íslandi núna í dag vera stórt vandamál, og það fer aðeins versnandi.

Tengsl hagsmunaaðila við stjórnmálaflokka á Íslandi er stórt vandamál, enda bíður það upp á spillingu og valdníðslu. Eins og hefur verið að gerast á undanförnum árum. Þetta er hluti af vandamálinu á Íslandi, og mun halda áfram að grafa undan efnahag Íslands og stjórnkerfinu nema að þessu verði breytt.

Það þýðir lítið að tala um efnahagsmál við íslendinga. Til þess eru þeir of stoltir til þess að hlusta, og láta hagsmunaaðila sem berjast gegn aðild Íslands að Evrópusambandinu hafa of mikil áhrif á sig. Á meðan svo er munu íslendingar vera með ónýtan gjaldmiðil og síðan sveiflukennt efnahagslíf með tilheyrandi vandamálum. Mér þykir ljóst að íslendingar þurf að fara alveg á botninn áður en það verður breyting hjá Íslensku þjóðinni. Íslendingar munu þurfa að fara svipað á botninn og Grikkir hafa verið gera undanfarið. Það sem mun lærast verður bæði erfitt og dýrt fyrir íslendinga, en alveg þess virði þegar fram líða stundir fyrir íslenska þjóð.

Samkvæmt nýjustu skoðanakönnun Gallup þá er sjálfstæðisflokkurinn kominn með 33% fylgi, og framsóknarflokkurinn 13% fylgi. Það er því ekki langt að bíða þangað til að nýr botn næst á Íslandi í efnahagsmálum og vandræðum þeim tengdum.

Útúrsnúningur Brynjars Níelssonar

Lögmaðurinn Brynjar Níelsson reynir að ata blaðamann Rúv skít með því að halda því fram að hún hafi ekki gætt hlutleysis þegar hún fjallaði um útrásina á sínum tíma. Þetta sést vel í þessari tilvitnun hérna.

[…]

Það er gömul saga og ný að blaðamenn og álitsgjafar taka gjarnan undir ákveðin viðhorf eða hugmyndafræði gagnrýnislaust og hafa þannig bæði áhrif til að efla strauminn og tilhneigingu til að berast með honum. Þegar ákveðnar forsendur breytast og andrúmslofið verður með öðrum hætti gerist það líka gjarnan að þessir sömu blaðamenn og álitsgjafar snúist með straumnum og fari að túlka önnur sjónarmið og haldi áfram að gleðja áskrifendur sína með „réttum fréttum”. Sigrún Davíðsdóttir, fréttaritari Ríkisútvarpsins í London er einn þessara blaðamanna. Það þarf ekki annað en að fletta í gegnum gömul eintök af Frjálsri Verslun til að sjá hvernig margendurtekin skrif hennar lofuðu starfsemi Íslendinga erlendis og hversu vel starfsemi þeirra gekk. Aðdáunin var slík að blaðamaðurinn var fenginn af Útflutningsráði árið 2006 til að skrifa skýrslu, sem í raun reyndist lofgjörð, um útrás íslenskra fyrirtækja á Norðurlöndum. […]

Brynjar Níelsson þann 11. Janúar 2012. Samhengi hlutanna

Þessar fullyrðingar Brynjar Níelssonar eru undarlegar. Sérstaklega í ljósi þess að það var ritstjórnarstefna á Viðskiptablaðinu að fjalla vel um útrásina á sínum tíma. Það sem meira var. Það var sérstaklega gert upp úr því að fjalla á jákvæðan hátt um auðmenn Íslands á meðan útrásin stóð yfir (þetta gilti í öllum fjölmiðlum á Íslandi). Enda er Frjáls Verslun í eigu aðila hliðhollum sjálfstæðisflokknum og hefur alltaf verið í eigu slíkra aðila. Það þýðir þó ekki endilega að Sigrún Davíðsdóttir hafi verið vinsamleg í garð útrásarvíkingana. Þetta er fullyrðing sem Brynjar Níelsson setur fram án þess að færa fyrir henni haldbær rök, eða vísa í sönnunargögn máli sínu til stuðnings. Fullyrðingar Brynjars eru byggðar á hálfkveðnum vísum og öðru slíku. Hlutum sem eiga ekki heima í skrifum lögmanns sem vill láta taka sig alvarlega.

Þær fullyrðingar sem Bryjar Níelsson setur fram virðast í fljótu bragði ekki vera studdar neinum sönnunargögnum. Sérstaklega ef eitthvað er að marka þessa hérna (timarit.is) blaðagrein frá árinu 2006 í Frjálsri Verslun. Ég fann ekki með fljótri leit neina af þessum greinum sem Brynjar telur upp í grein sinni, og á tímarit.is ná blöð Frjálsrar Verslunar eingöngu til ársins 2006. Ég fann vísun í eina greina á vefsíðu heimur.is, en það er sú tilvitnun sem Brynjar Níelsson vitnar beint í. Annað fann ég ekki. Þrátt fyrir frekar ýtarlega leit mína á tímarit.is eins langt og hægt var að leita þar.

Einnig fann ég bloggfærslu Sigrúnar Davíðsdóttur sem Brynjar Níelsson vitnar beint í. Eina samhengið hérna virðist því vera það samhengi hlutana sem Brynjar Níelsson býr til, og setur niður í grein hjá sér á Pressan.is. Í hvaða tilgangi veit ég ekki aftur á móti, en mig grunar að það sé frekar sóðalegt hjá honum.

Heimssýn og Evrópuvaktin boða áframhaldandi kjaraskerðingu almennings á Íslandi

Árið 1981 skiptu íslendingar um gjaldmiðil. Þá voru tvö núll tekin af íslensku krónunni. Þannig að 1000 gamlar krónur urðu 10 nýjar krónur. Þegar þetta var gert þá var íslenska krónan (þessu nýja) á rúmlega pari við dönsku krónuna. Frá því að vera mjög verðlaus gjaldmiðill í dönskum krónum talið fyrir það ár. Þessi kjaraskerðing í gegnum íslensku krónuna kom auðvitað eingöngu niður á íslenskum almenningi og fyrirtækjum sem ekki höfðu aðgang að erlendum gjaldeyri.

Hérna eru nokkrar sögulegar fréttir um þetta mál.

Allar þessar blaðsíður eru fegnar af vefsíðunni tímarit.is. Smellið á myndinar til að fá leshæfa stærð.

Það er ótrúlegur samhljómur með þessu ástandi sem var uppi árið 1980 og árin þar á undan. Það er áður en gengi íslensku krónunnar var fellt 100 falt (tvö núll tekin af íslensku krónunni). Árið 1981 var 1 DKK rúmlega 1 ISK, eða nærri því á pari. Í dag er 1 DKK rúmlega 21,24 ISK krónur. Á rúmlega 30 árum hefur gengi íslensku krónunnar því fallið mjög mikið, einhver sagði að þetta fall væri rúmlega 95% á rúmlega 30 árum. Ég er ekki frá því að það sé nærri því að vera rétt.

Það er þó ljóst að þeir sem berjast gegn Evrópusambands aðild Íslands og evrunni vilja viðhalda í þessa kjaraskerðingu, gengisfall (handvirkt ef ekki sjálfvirkt), verðbólgu, hátt verðlag og almenna skerðingu á launum íslensks almennings með því að lækka gengi íslensku krónunnar og skerða þannig kjör íslensks almennings á óbeinan hátt (hærra verðlag á erlendum vörum). Síðan má minnast á gjaldeyrishöft og jafnvel hugsanleg innflutningshöft (eftir að Ísland verður rekið úr EES og EFTA fyrir að standa ekki við kröfur aðildar) á vöruinnflutningi til Íslands.

Þeir sem vilja skerða kjör íslensks almennings eru eftirtaldir aðildar.

Heimssýn
Evrópuvaktin
Sjálfstæðisflokkurinn
Framsóknarflokkurinn
Vinstri Grænir
Aðrir stjórnmálaflokkar á móti aðild Íslands að Evrópusambandinu.

Ég er persónulega ekki tilbúinn að láta íslenska stjórnmálaflokka að hafa mig af fífli með endalausum kjaraskerðingum með því að nota íslensku krónuna sem gjaldmiðil. Af þeim sökum mun ég flytja aftur til Danmerkur á næsta ári. Hvað almenningur á Íslandi gerir er hans að ákveða, en nýjustu skoðanakannanir boða ekki bjarta framtíð fyrir íslendinga.

Fall íslenska lýðveldisins

Í gegnum söguna hafa lýðveldi, einveldi, kóngsveldi og sambandsríki komið og farið. Þetta hefur jafnvel gerst á tuttugustu öldinni. Þá sérstaklega í Evrópu þar sem að ríki hurfu og hafa ekki komið aftur. Það hefur ekki verið mikið um að ríki hverfi á Norðurlöndunum undanfarnar þrjár aldir. Enda hefur ríkjaskipunun verið mjög stöðug og fastmótuð hjá Norðurlöndum frá og með 19 öldinni. Síðan að efnahagshrunið á Íslandi varð árið 2008 hefur það verið ótti minn að íslenska lýðveldið mundi einfaldlega falla vegna þess að íslendingar vilja ekki breyta neinu, ekki taka rökum, og vilja þess þá síður ekki taka á þeirri spillingu sem ríkir á Íslandi og í íslensku þjóðfélagi. Íslendingar átta sig ekki á því almennt að þjóðfélag þarf ákveðna hluti til þess að getað virkað og unnið sem samfélag. Allir þessir hlutir sem þurfa að vera til staðar í samfélagi eru óðum að hverfa á Íslandi, og að öllum líkindum verða horfnir innan nokkura ára ef ekkert breytist. Hinsvegar er breyting ekki eitthvað sem mun gerast á Íslandi. Ekkert frekar en að það hefur ekki orðið nein breyting á Íslandi eftir hrun. Það er mikið talað um breytingu, en þessi breyting er ekki á borði og hefur aldrei verið það.

Hvernig fall hins íslenska lýðveldis verður háttað á eftir að koma í ljós. Það sem er hinsvegar ljóst að ástæða þess að íslenska lýðveldið mun falla og falla hart og illa verður vegna spillingar í stjórnkerfinu og í samfélaginu. Síðan spilar líka inn í þetta væntanlegt fall íslenska lýðveldisins hvernig atburðarrásin verður á Íslandi næstu mánuði. Hinsvegar eru þeir atburðir sem munu leiða til fall íslenska lýðveldisins farnir af stað, og fóru af stað í dag með yfirlýsingu Forseta Íslands. Þar sem hann ætlar sér að grípa völd sem honum eru ekki heimil samkvæmt stjórnarskrá Íslands að hafa. Aðgerðir sjálfstæðisflokksins og framsóknarflokksins gegn almenningi á Íslandi og gegn núverandi stjórnvöldum.

Það er þó einnig ljóst að áður en til fall hins íslenska lýðveldis kemur. Þá mun verða tímabil fasisma, þjóðernishyggju og einangrunarhyggju í gangi á Íslandi. Einnig sem að ég reikna með að skoðanakúgun hversskonar verði almennt viðurkennd sem almennur hlutur. Hversu lengi þetta tímabil mun vara er alls óljóst á þessari stundu. Hinsvegar þetta tímabil hafið, og hófst í mínum huga þann 1. Október, 2011 með ræðu Ólafs Ragnars Grímssonar. Þar sem markmiðin eru ljós og það hlutverk sem Ólafur ætlar sér líka. Hversu lengi tímabil fasisma og skoðanakúgun á Íslandi mun ríkja veltur á mörgum samverkandi þáttum sem ómögulegt er að segja til um á þessari stundu. Hinsvegar óttast ég að þetta tímabil muni vara í áratugi og valda ómældu efnahagslegu tjóni, og einnig ómældu tjóni á íslensku þjóðinni.

Hvað gerist eftir þetta tímabil verður erfitt að segja til um. Annaðhvort kjósa íslendingar áframhaldandi sjálfstæði með þeirri ábyrgð sem því fylgir, eða þá að íslendingar ganga inn í annað ríki og hætta að blekkja sjálfan sig um það að þeir geti rekið þjóðfélag á ábyrgan og sanngjarnan hátt. Mín spá er hinsvegar sú að íslendingar muni kjósa að ganga aftur inn í Danska konungsríkið þegar þar að kemur (Ég tel víst að Noregur muni ekki samþykkja inngöngu Íslands inn í Noreg af sögulegum ástæðum). Svo slæmt óbragð verða íslendingar með af fasisma og spillingu að ekkert annað mun koma til greina.

Hvað gerist hinsvegar þegar fram líða stundir á eftir að koma í ljós. Ég tel hinsvegar víst að ég hafi meira rétt fyrir mér en rangt hérna. Sjáum þó til. Það er alltaf von.

Íslenska skuldakreppan 2008 – 2011

Það er áhugaverð staðreynd að andstæðingar Evrópusambandsins á Íslandi láta eins og það sé ekkert að á Íslandi. Staðreyndin er hinsvegar sú að á Íslandi er margt og mikið að. Sérstaklega þá í ljósi vegna þess að Ísland og íslenskt efnahagslíf er í bullandi skuldakreppu og hefur verið það síðan árið 2008. Það breytir engu þó svo að þetta sé fegrað eða forðast að ræða þetta. Þetta er staðreynd málsins og það er ekki hægt að forðast hana hvernig sem reynt er.

Wikipedia hefur þetta að segja um íslensku skuldakreppuna.

Iceland
Main article: 2008–2011 Icelandic financial crisis

Iceland suffered the failure of its banking system and a subsequent economic crisis. After a sharp increase in public debts due to the banking failures, the government has been able to reduce the size of deficits each year. The effort has been made more difficult by a more sluggish recovery than earlier expected.[116] Before the crash of the three largest commercial banks in Iceland, Glitnir, Landsbanki and Kaupthing, they jointly owed over 10 times Iceland’s GDP. In October 2008, the Icelandic parliament passed emergency legislation to minimise the impact of the financial crisis. The Financial Supervisory Authority of Iceland used permission granted by the emergency legislation to take over the domestic operations of the three largest banks.[117]

The foreign operations of the banks, however, went into receivership. As a result, the country has not been seriously affected by the European sovereign debt crisis from 2010. In large part this is due to the success of an IMF Stand-By Arrangement in the country since November 2008. The government has enacted a program of medium term fiscal consolidation, based on expenditure cuts and broad based and significant tax hikes. As a result, central government debts have been stabilised at around 80-90 percent of GDP.[118] Capital controls were also enacted and the work began to resurrect a sharply downsized domestic banking system on the ruins of its gargantuan international banking system, which the government was unable to bail out.[119][120]

Despite a contentious debate with Britain and the Netherlands over the question of a state guarantee on the Icesave deposits of Landsbanki in these countries, credit default swaps on Icelandic sovereign debt have steadily declined from over 1000 points prior to the crash in 2008 to around 200 points in June 2011. Further, on 9 June 2011, the Icelandic government successfully raised 1$ billion with a bond issue indicating that international investors are viewing positively the efforts of the government to consolidate the public finances and restructure the banking system, with two of the three biggest banks now in foreign hands.[119][120]

Íslendingar hefðu getað verið komið miklu betur útúr þessari efnahagskreppu en staðreyndin er núna í dag. Ástæðan fyrir því að þetta gengur svona illa hjá íslendingum liggur í þeirri staðreynd að hópar innan þjóðfélagsins hafa krefisbundið komið í veg fyrir að hægt sé að leita hagssælla lausna á þessum vandamálum og koma þannig hlutunum af stað.

Helst ber þar að nefna andstöðu þessara hópa við Evrópusambands aðild Íslands og síðan andstöðu þessa hóps við Icesave samkomulagið. Vegna þess að Icesave samkomulagið var fellt í þjóðaratkvæði. Þá mun efnahagskreppan á Íslandi eingöngu dýpka og vara lengur en annars hefði verið. Sökin á stöðu mála á Íslandi liggur því hjá íslendingum sjálfum, en ekki hjá erlendum ríkjum eða útlendingum eins og vinsælt er að halda fram í fjölmiðlum á Íslandi núna í dag.

Lygi Árna Páls Efnahags og viðskiptaráðherra

Til þess að réttlæta gjaldeyrishöft á Íslandi. Þá kom Árni Páll Efnahags og viðskiptaráðherra með þessa fullyrðingu samkvæmt frétt á Vísir.is.

Árni Páll segir margt þurfa að koma til svo afnema megi höftin. Mörg lönd í Evrópu séu að taka upp gjaldeyrishöft þessa dagana vegna erfiðleika á alþjóðlegum mörkuðum.

Þetta er rangt. Það eru ekki nein lönd að taka upp gjaldeyrishöft í Evrópu. Innan Evrópusambandsins eru gjaldeyrishöft ólögleg og verða ekki sett af aðildarríki Evrópusambandsins. Lönd sem standa utan Evrópusambandsins geta hinsvegar sett gjaldeyrishöft ef þeim þykir það kostur. Slíkt er hinsvegar vantraustyfirlýsing á efnahagsstöðugleika viðkomandi ríkis um langa framtíð.

Með þessari lagasetningu þá hafa Íslensk stjórnvöld komið með áframhaldandi vantraust á íslenskt efnahagslíf um óákveðin tíma. Það þýðir ennfremur lítið fyrir sjálfstæðismenn að tala um afléttingu gjaldeyrishaftana. Þar sem þeim verður ekki aflétt af þeim eða nokkrum stjórnmálaflokki á næstu áratugum með núverandi áframhaldi. Það bara mun ekki gerast vegna óstöðugleika og vantrausts á íslenskt efnahagslíf.

Fréttir af fábjánagangi Árna Páls.

Heimilt að framlengja gjaldeyrishöftin til 2013 (Vísir.is)

Útskýringar óskast frá andstæðingum Evrópusambandsaðildar á Íslandi

Það eru margir sem halda því fram að Samfylkingin hafi ekki neitt annað stefnumál en aðild Íslands að Evrópusambandinu. Þetta er rangt. Sérstaklega í ljósi þess að Samfylkingin er með mörg mál á stefnuskrá sinni, öll þessi stefnumál snúast um það að bæta lífsskilyrði og auka efnahagsstöðugleika á Íslandi. Sú mýta sem haldið er að almenningi á Íslandi að Samfylkingin sé bara með Evrópusambands aðild bara sem stefnumál er röng, aftur á móti skiptir Evrópusambands-aðild miklu máli við að ná fram þeim markmiðum sem Samfylkingin vill fá fram í íslensku þjóðfélagi.

Enda er stöðugleiki ekki ókeypis og það er erfitt að ná honum á Íslandi með ör-gjaldmiðil (320.000 manns standa undir íslensku krónunni), og örlítinn efnahag í samræmi við það. Það er söguleg staðreynd að ekki hefur tekist að halda vaxtastigi og gengi íslensku krónunnar stöðugu síðan íslenska krónan var stofnuð á pari við dönsku krónuna árið 1918. Það eru hvorki meira eða minna en 93 ár af efnahagslegum óstöðugleika á Íslandi (ef frá eru talin árin sem seinni heimsstyrjöldin stóð yfir og Ísland var einangrað frá heiminum). Þetta eru mörg ár af efnahagslegum óstöðugleika og kjararýrnun. Enda er það svo að margar kynslóðir íslendinga þekkja ekkert annað, og þær kynslóðir sem alast upp í dag þekkja ekkert annað en efnahagslega óstöðugleika og vandamál tengdum efnahag Íslands. Að öllu óbreyttu mun þetta ástand halda áfram, með tilheyrandi kjarnarýrnun og efnahagslegum vandræðum.

Það liggur fyrir að leiðin útúr þessum vítahring er aðild Íslands að Evrópusambandinu og upptaka evrunnar sem gjaldmiðils á Íslandi. Það er leiðin til þess að losna við óstöðugleika á Íslandi, svo lengi sem íslendingar standa sig og haldi rétt á málunum. Enda er það nú bara þannig að hægt er að klúðra öllu ef illa er staðið að þeim. Upptaka evrunar mundi þó koma í veg fyrir óstöðugleika í genginu og slíkt yrði strax mikil framför fyrir íslendinga.

Núna er það stóra málið, eftir þennan stutta formála.

Í málflutningi andstæðinga Evrópusambands aðildar Íslands. Þá hef ég aldrei heyrt þá nefna það eða útskýra hvernig þeir ætli sér að ná efnahagslegum stöðugleika á Íslandi. Það er ekki orð um þetta í málflutningi þeirra stjórnmálaflokka sem eru andstæðir Evrópusambandsaðildar Íslands á Alþingi. Ekki einn bókstafur um þessa staðreynd í málflutningi þeirra.

Reyndar er ekkert í málflutningi andstæðinga Evrópusambands aðildar á Íslandi sem útskýrir fyrir fólkinu á Íslandi hvernig það að standa fyrir utan Evrópusambandið bætir hag þess til framtíðar. Enda er það þannig að Ísland stendur núna fyrir utan Evrópusambandið og efnahagur almennings á Íslandi er ekkert góður, og fer ekki batnandi þessa dagana. Ég túlka þögn andstæðinga Evrópusamband aðildar Íslands um þetta atriði slíkt að þeir hafi ekki neinn áhuga á því að leysa þetta vandamál, sem lendir allt saman á íslenskum almenningi í dag og til framtíðar.

Það er ennfremur staðreynd að andstæðingar Evrópusambands aðildar Íslands tala málflutningi einokunar og sérhagsmunaraðild á Íslandi. Þar ber helst að nefna Bændasamtök Íslands og undirfélög, LÍÚ (sem réði Davíð Oddsson sem ritstjóra Morgunblaðsins), Mjólkursamsalan (sem er undanþegin samkeppnislögum á Íslandi).

Það er áhugaverð staðreynd að hvorki Sjálfstæðisflokkurinn, Framsóknarflokkurinn og Vinstri Grænir hafa útskýrt fyrir almenningi á Íslandi hvernig þeir ætla sér viðhalda efnahagslegum stöðugleika og hagsæld á Íslandi. Jafnframt því að standa fyrir utan Evrópusambandsins og evrunnar á sama tíma. Sérstaklega í ljósi þess að reynsla síðustu áratuga að því að standa fyrir utan Evrópusambandið er ekkert voðalega góð fyrir almenning á Íslandi.

Andstæðingum Evrópusambands aðildar á Íslandi er að frjálst að útskýra fyrir mér hérna hvernig þeir ætla sér að viðhalda efnahagslegum stöðugleika á Íslandi, og á sama tíma að standa fyrir Evrópusambandið og evruna.

Ég tek það fram að ég er ekki meðlimur í Samfylkingunni og hef ekki verið það núna í lengri tíma.

Ábyrgð Forseta Íslands á Icesave málinu

Það er engin vafi á því að ábyrgð Forseta Íslands, Ólafs Ragnars Grímssonar á Icesave málinu er mjög mikil. Jafnvel þó svo að Forseti Íslands beri ekki neina ábyrgð samkvæmt Stjórnarskrá Íslands.

11. gr. Forseti lýðveldisins er ábyrgðarlaus á stjórnarathöfnum. Svo er og um þá, er störfum hans gegna.
Forseti verður ekki sóttur til refsingar, nema með samþykki Alþingis.
Forseti verður leystur frá embætti, áður en kjörtíma hans er lokið, ef það er samþykkt með meiri hluta atkvæða við þjóðaratkvæðagreiðslu, sem til er stofnað að kröfu Alþingis, enda hafi hún hlotið fylgi 3/4 hluta þingmanna …1) Þjóðaratkvæðagreiðslan skal þá fara fram innan tveggja mánaða, frá því að krafan um hana var samþykkt á Alþingi, og gegnir forseti eigi störfum, frá því að Alþingi gerir samþykkt sína, þar til er úrslit þjóðaratkvæðagreiðslunnar eru kunn.
Nú hlýtur krafa Alþingis eigi samþykki við þjóðaratkvæðagreiðsluna, og skal þá Alþingi þegar í stað rofið og efnt til nýrra kosninga.
1)L. 56/1991, 2. gr.

Ábyrgð Forseta Íslands snýst um þá staðreynd að núna þurfa íslendingar að borga allt að 1300 milljarða, auk skaðabóta og vaxta í staðinn fyrir 600 milljarða úr þrotabúi gamla Landsbankans. Þetta er mikil ábyrgð og það er kominn tími til þess að Forseti Íslands útskýri mál sitt fyrir þjóðinni. Það sem Ólafur Ragnar hefur sagt í fjölmiðlum undanfarið er ekki útskýring, heldur alvöru útskýring á því afhverju Ólafur Ragnar var tilbúinn til þess að fórna efnahag íslensku þjóðarinnar í til þess að blása upp sitt eigið egó og ímynd í fjölmiðlum á Íslandi og erlendis.

Fréttir af þessu máli.

Stjórnvöld beygðu sig undir ofbeldi (Rúv.is)
Forsetinn: Áttum ekki að láta undan fáránlegum kröfum Breta og Hollendinga. AGS var notaður sem „hnefi“ (eyjan.is)
Rétt að hafna Icesave (Rúv.is)