EU should consider suspending Greece EU membership rights

As things are turning from bad to worse in Greece these days. With neo-Nazis group in the Greece parliament and a major political crisis looming in Greece. It is clear that if things do not clear up for Greece. EU member-states should seriously consider suspending Greece from the EU until such time they clean up there act and respect democracy and its rules.

This is most important given that the neo-Nazis group Golden Dawn has now entered the Greek parliament. Not only are they worst type of people. But they also threaten the free press, and anyone how is critical of them in the press. If they make it into government in Greece, that is going to be a disaster for the people in Greece.

Reports on threats against reporters that are critical of Golden Dawn in Greece.

SEEMO Concerned by Media Pressure in Greece

EU law on suspending EU member rights.

The Union’s founding principles

Hin 600 milljón króna andstaða við Evrópusambandið hjá formanni framsóknarflokksins

Sigmundur Davíð, formaður framsóknarflokksins á víst 600 milljónir inn á bankabók á Íslandi. Hvort að hann eigi eitthvað meira í skattaskjólum í karabíska hafinu og annarstaðar veit ég ekki, mér þykir það þó líklegt.

Þennan pening, og meira til hefur síðan Sigmundur Davíð verið að nota til þess að berjast gegn aðild Íslands að Evrópusambandinu. Þetta er staðreynd sem að andstæðingar Evrópusambandsaðildar Íslands nefna aldrei þegar þeir kvarta sáran yfir 230 milljón króna fjárframlagi Evrópusambandsins til kynningar á Evrópusambandinu á Íslandi þetta árið. Staðreyndin er sú að andstæðingar Evrópusambandsins eru að nota margfalt það fjármagn til þess að berjast gegn aðild Íslands að Evrópusambandinu.

Síðan er það áhugaverða að Sigmundur Davíð segir að Evran sé ekki nein lausn fyrir íslendinga. Þá er sérstaklega áhugavert að hann heldur fram þeirri órökstuddu fullyrðingu að íslendingar þurfi að borga milljarða króna til Seðlabanka Evrópu vegna björgunar þeirra ríkja sem núna eru fjárhagsvandræðum. Eitthvað sem er gjörsamlega ósatt og stenst ekki neinar skoðun. Enda má ljóst vera að ný aðildarríki þurfa ekki að taka þátt í þessum björgunarpakka. Enda eru ný aðildarríki ekki hluti af evrusvæðinu. Upptaka evru tekur nefnilega tvo ár að lámarki og henni fylgja ströng skilyrði að auki.

Fullyrðing Sigmundar Davíðs sem er rökleysa er að finna hérna.

[…]

„Ef við ætlum að taka upp evruna og ganga í ESB þá þurfum við líka að greiða í evrópska seðlabankanna fyrir björgunarpakkana til þeirra landa sem eru að falla,“ bætti Sigmundur Davíð við og spurði hvort Íslendingar séu tilbúnir til að leggja nokkur hundruð milljónir í það, eftir að hafa naumlega reist við eigið bankakerfi.

[…]

Ég veit ekki hvort að Sigmundi Davíð mun finnast evran ekki nein lausn þegar verðbólgan á Íslandi verður komin í 23% eða meira. Það er nefnilega það sem mun gerast innan skamms. Enda er íslenska krónan ekkert nema vandræði, og hefur verið það síðan árið 1918 þegar íslenska krónan varð til sem sjálfstæður gjaldmiðill.

Frétt Morgunblaðsins.

Evran engin lausn

Viðskipti yfir landamæri á norðurlöndunum

Það eru settar fram ýmsar afsakanir af hálfu andstæðinga Evrópusambandsins á Íslandi varðandi verslun yfir landamærin. Það að líta slíkt jákvæðum augum virðist vera bannað hjá þeim. Enda er verslun yfir landamæri eitt af því sem Evrópusambandið stendur fyrir. Slíkt eykur samkeppni, lækkar verðlag og bíður fólki upp á hagstæðari verslun. Enda er það svo að danir versla talsvert í Svíþjóð og Þýskalandi vegna þess að vsk á matvæli er lægri þar (ásamt öðrum sköttum) en í Danmörku. Aftur á móti fara svíar talsvert til Danmerkur til þess að kaupa áfengi, eins og danir fara talsvert til Þýskalands til þess að kaupa áfengi líka. Til merkis um skilningsleysi andstæðinga Evrópusambandsins á þessu atriði. Þá er einn blaðamaður á Morgunblaðinu sem heldur því fram að þetta snúist bara um gengi gjaldmiðla hjá dönum og svíum. Þetta er ekki rétt hjá honum. Þar sem það er ekkert svo mikill munur á gengi dönsku krónunar og sænsku krónunar. Í dag er skiptagengið á þessum tveim gjaldmiðlum þetta hérna, 1 SEK = 0.835098 DKK 1 DKK = 1.19746 SEK, 1 DKK = 1.02244 NOK 1 NOK = 0.978048 DKK, 1 NOK = 1.17104 SEK 1 SEK = 0.853943 NOK, gengið er fengið af vefsíðunni XE. Eins og hérna má sjá. Þá munar ekkert svo miklu á gengi norrænu gjaldmiðlana. Nema íslensku krónunar sem ég tel ekki upp. Enda er hægt að skoða gengi íslensku krónunar á vef Seðlabanka Íslands.

Verðmunur á milli Danmerkur, Noregs, Svíþjóðar og síðan Þýskalands (að Danmörku) kemur til útaf tollum, vsk og fleiri gjöldum eins og áður nefnir. Hæst eru gjöldin í Noregi. Þar sem Noregur, eins og Ísland innheimtir tolla og gjöld af þeim vörum sem eru fluttar inn frá öðrum ríkjum. Þar á meðal Íslandi. Þetta á ekki við í Svíþjóð og Danmörku. Þar sem bæði löndin eru í Evrópusambandinu og tilheyra því sama tollasvæði, og vöruflutningur er tollfrjáls á milli þessara ríkja (að mestu leiti, það geta verið sér-reglur til staðar án þess að ég þekki til þeirra).

Verslun yfir landamæri yrði aldrei eins á Íslandi og á Norðurlöndunum vegna landfræðilegra aðstæðna. Aftur á móti yrði sú verslun sem á sér nú þegar stað einfölduð til muna við aðild að Evrópusambandinu. Þar sem tollar mundu falla niður og aðeins vsk verða rukkaður. Reikna má með að þessi verslun mundi aukast til muna á Íslandi við aðild Íslands að Evrópusambandinu. Íslendingum til hagsbóta.

Frétt Pressunar af þessu máli

ESB andstæðingar ósáttir við RÚV: Fábjánar skrifa fréttirnar – Viðundur sem mylja undir ESB-sinna

Frétt DR um lægravöruverð í Svíþjóð.

Dagligvarer koster det halve i Sverige

Bloggfærsla uppfærð klukkan 20:37 UTC þann 10.04.2012.

Haftakróna Evrópuandstæðinga í Heimssýn og víðar

Innan Heimssýnar, Evrópuvaktarinnar og annarstaðar í hugarheimi Evrópuandstæðinga er íslenska krónan bjargvættur íslendinga og hins íslenska efnahags. Staðreyndin er hinsvegar sú að ekkert er fjarri sanni. Íslenska krónan og allt hennar hafurtask er og hefur alltaf verið til bölvunar íslendinga frá því að íslenska krónan var stofnuð árið 1918, þegar skilið var á milli íslensku krónunar og þeirrar dönsku á pari (1:1). Á þessum rúmlega 94 árum sem íslenska krónan hefur verið til. Þá hefur íslenska krónan verið í höftum mest allan tíman. Enda voru fyrstu gjaldeyrishöft íslendinga sett árið 1931, eftir gjaldeyriskreppu sem hófst árið 1920, aðeins tveim árum eftir að stofnað var til Íslensku krónunnar (heimild um þetta hérna). Íslensk króna hefur verið í gjaldeyrishöftum núna í rúmlega 64 ár (svona lauslega áætlað). Þetta þýðir að íslenska krónan hefur aðeins verið í rúmlega 30 ár án gjaldeyrishafta eða annara takmarkana er varða viðskipti með hana.

Íslenska krónan veldur því einnig að vaxtastigið á milli Íslands og Evrópu er margfalt. Besta dæmið um þetta er að stýrivextir (ecb.int) á evrusvæðinu eru í dag 1%, en á Íslandi eru þeir 4,75%. Þetta er munur upp á 3,75%. Bara á milli Íslands og Danmerkur er munur á vöxtum 4,05%, en stýrivextir eru 0,7% í Danmörku þessa dagana. Þetta er gífurlegur vaxtamunur, og hann er íslendingum öllum í óhag. Enda sést það á því verðlagi sem er til staðar á Íslandi þessa dagana. Þessi vaxtamunur gerir það einnig mjög erfitt að viðhalda efnahagslegu jafnvægi á Íslandi. Þetta eru allt saman staðreyndir sem enginn evrópuandstæðingur nefnir eða þorir að tala um. Verðbólgan á Íslandi er á sama tíma 6,5%, en á Evrusvæðinu er verðbólgan 2,1%. Í Danmörku er verðbólgan eitthvað í kringum 2,3% eftir því sem ég kemst næst.

Fullyrðingar þess efnis af hálfu Heimssýnar um að evran sé að drepa Evrópusambandið eru því innantómt bull og rúmlega það. Sérstaklega í ljósi þess að íslenska krónan hefur í raun aldrei verið stöðug og mun aldrei verða stöðugur gjaldmiðill. Fyrir því eru góðar ástæður. Helst ber að nefna er lítil verðmætasköpun sem stendur á bak við íslensku krónuna. Hátt vaxastig, verðtrygging og fleira í þeim dúr. Tilraunir Evrópuandstæðinga á Íslandi þess efnis að íslenska krónan hafi í raun bjargað íslendingum eru því fáránlegar. Enda má ljóst vera að íslenska krónan verður áfram í höftum á næstu árum, og líklegt má vera að ef eitthvað meira kemur upp á í íslensku efnahagslífi. Þá munu þessi höft verða heft til mikilla muna.

Vefsíður aðdáenda íslenskra haftakrónuaðdáenda.

Tálbeitan sem fáa lokkar lengur (Vinstri Vaktin Gegn ESB)
Krónan bjargar Íslandi, evran drepur ESB (Heimssýn)

Spádómar um Evrópusambandið sem eiga sér ekki neina stoð í raunveruleikanum

Í innilokunarklúbbnum Heimssýn kennir fárra grasa, en þess í stað eru þar ansi margir sem sjá ekki yfir á næstu þúfu og horfa aðeins niður á þessa einu þúfu og ekkert annað. Staðreyndin er sú að Heimssýn hefur alltaf verið að spá dauða evrunnar og Evrópusambandsins. Hvorugt af þessu mun gerast af þeirri ástæðu að engin áhugi er fyrir slíku hjá þjóðum Evrópu að fara þá leið. Hvað Grikkland varðar. Þá verða þeir að taka á hinum stóra sínum, eða lenda illa í því.

Hvað evruna varðar. Þá er lægra gengi evrunar eingöngu til þess fallið að auka hagvöxt á evrusvæðinu og flýta fyrir því að koma þessum löndum út úr efnahagskreppunni. Það er nefnilega eins í Evrópu og á Íslandi. Lægra gengi gagnast útflutningsfyrirtækjum og öðrum framleiðendum. Það má ennfremur ekki gleyma þeirri staðreynd Evrópusambandið er í heild sinni stærsta efnahagsblokk í heiminum (tölur frá árinu 2010). Þau efnahagsvandræði sem um ræðir varðandi evruna eru bara lítill hluti af þeirri tölu.

Það má því vera ljóst að hvorki Evrópusambandið eða evran eru að fara neitt. Breytir þó einu að innilokunarkallanir í Heimssýn óski þess heitt á hverjum degi.

Um efnahag Evrópusambandsins.

Economy of the European Union (wiki)

Rangfærslunar um skuldakreppuna á evrusvæðinu í íslenskri umræðu

Umræðan um skuldavanda Evruríkjanna á Íslandi er mjög undarleg. Þar sem í hinni íslensku umræðu er helst ekkert tillit tekið til staðreynda málsins. Á fréttavef BBC News er góð útskýring á því hvernig þessi skuldakreppa kom til á Evrusvæðinu, og hvaða lönd stóðu sig sem verst og fóru ekki eftir reglunum sem settar höfðu verið áður en stofnað var til evrusvæðisins. Allt tal um yfirvofandi hrun evrunnar er tóm þvæla, og hefur alltaf verið það. Enda er alveg ljóst að evran er ekki að fara neitt. Hinsvegar mun gengi evrunar lækka eitthvað meira á næstu vikum og mánuðum. Það mun hinsvegar auka samkeppnishæfni evrulandanna og hjálpa þeim að komast útúr kreppunni sem núna er í gangi.

Dómar kredit fyrirtækjana (Credit Rating Agencies) er einnig mjög vafasamur. Sérstaklega í ljósi þess að það er verið að spila á markaðinn með þeim. Reyndar er niðurstaðan orðin sú undanfarið að fjárfestar einfaldlega hlusta ekki á það sem kemur frá þessum fyrirtækjum. Enda virðist það sem svo að það séu einstaklingar og fyrirtæki á markaðinum sem hafa fundið út leiðir til þess að græða á þeirri kreppu sem núna er í gangi. Þetta þýðir að lægra lánatraust er í hag þessara einstaklinga. og þeir græða stöðugt meira eftir því sem kreppan verður verri í Bandaríkjunum og Evrópu. Þetta er auðvitað gjörsamlega siðlaust og ég er ekki í nokkrum vafa um að þetta fólk endar í fangelsi þegar fram líða stundir. Þangað til. Þá mun almenningur borga fyrir græðgi þessa fólks og þeirra fyrirtækja sem standa í þessu.

Hvað kreppuna á evrusvæðinu varðar. Þá er stutt í lausn hennar, og þetta verður lausn sem verður mjög erfið í framkvæmd og vinnslu enda er vandamálið stórt, flókið og hugsanlega dýrt þegar það verður endanlega leyst. Hinsvegar munu leiðtogar ríkja Evrópusambandsins og evrusvæðisins tryggja að svona ástand mun ekki skapast aftur í framtíðinni (það er allavegana áætlunin). Enda er núverandi lexía mjög dýr og á hugsanlega eftir að verða dýrari. Hinsvegar er það afleiðing þessar kreppu að einkageirin og almenningur er núna að borga niður skuldir sínar stöðugt þessa dagana. Það hefur aftur á móti þau áhrif að minna er eitt í vörur á meðan þessi niðurborgun skulda fer fram. Á meðan svo er, þá verður minni hagvöxtur til staðar í viðkomandi löndum.

Myndbönd um Credit Rating Agencies

credit rating agencies (PBS)
Inside Job – The Rating Agencies
The role of credit rating agencies

Myndband um Ísland og Credit Rating Agencies

Inside Job – Iceland Crisis

Greinar um Credit Rating Agencies

Rating Agencies Get A Credit Check (2004)

Hvernig kreppan er notuð til þess að græða

The Global Recession’s Here: How to Profit from It (2008)
Global Recession | Why I Pray For Another Recession (2011)

The big three credit rating agencies

I see in the news today that Standard & Poor’s is threatening to lower the Eurozone credit ratings. I have found the behavior of the three credit rating companies to be quiet interesting since 2009 or so. There repeated pattern of behavior has that been of trying to prevent economic growth by repeatedly lowering credit rating of those countries how have found a solution to there economic issues. By doing this the credit ratings companies (they are nothing and never have been anything else) have made a bad situation worse in most cases. This for instance is a big contributor to the evolution of the sovereign debt crises in Europe.

This pattern has been repeated so often by all the three credit rating agencies that I am not in all surprised by today news. But the big three credit rating agencies also go up against banks, companies and so forward. That is also a interesting pattern of behavior. But I have not attended to much to that, as I find the pattern of the credit companies trying to collapse the sovereign states in Europe far more interesting.

It is a fact that the three credit rating companies hold total of 95% of the market. That is what I call a monopoly over the market and nothing else. The big three are, Standard & Poor’s, Moody’s, Fitch Group. All this three companies control the credit rating on states, debt and companies all over the world. What they can tell if a country gets out of this recession properly. This unchecked credit rating is raw power at its strongest. This also makes it possible for some investors to make a profit from the recession, as it moves along. Credit rating and connection with the banks and companies also needs to be explored properly. But this credit rating companies are owned by some really rich people and companies in the world. They do have a stake in it how credit ratings are formed and published.

All of this companies are based in the U.S from what I can tell. But for what it is worth. In my opinion, investigation into the credit rating agencies is needed. As there pattern of behavior is not according to logic from what I can tell. As the debt crises and the recession is getting solved. But at every turn the credit rating companies go out and make things worse by ignoring facts about economics, policy making and real numbers. In short, they ignore the facts and figures on what is going on in the world. To what end I do not know. But I suspect that it has something to do with profits somewhere.

More on this (along the lines).

S&P Temper Tantrum (Forbes)
Was S&P downgrade an act of revenge? (MSNBC)
How to Think About Standard and Poor’s Downgrade (michaelmoore.com)
Credit Rating Agencies: Senate Rules Banks Can’t Pick-And-Choose Raters (huffingtonpost.com)
Three examples of downgrade chutzpah (The Economist)
Downgrading the downgraders? Ratings, sovereign debt, and financial-market volatility (VOX)

Shares lower on eurozone fears (Herald Sun)

The solution to the sovereign debt problem in Europe and world wide

There is a simple solution to the sovereign debt problem that is now troubling few nations in the Eurozone and world wide. This solution is quite simple and exist quite easy. The solution is that the debt problem nations start to pay off there debt in time and with a plan. They limit or stop borrowing money and start paying off the debt with the income the nations already have.

This means short term cut in service and like that on public level. With with proper planning that should not last no more then 10 years or less, depending on the amount of debt in question.

But there is also the problem with investors that have played the cards in such a way that they make a profit if everything goes to hell in the world economy. Those parties needs to be found and stopped before they make any more damage to the world economy.

Kerfisbundnar lygar um Evrópusambandið á Íslandi

Á Íslandi er rekin krefisbundin áróður gegn Evrópusambandinu og hugsanlegri aðild Íslands að því. Þessi áróður er kostaður af sérhagsmunasamtökum og spilltum stjórnmálamönnum og stjórnmálaflokkum. Allur þessi áróður gegn Evrópusambandinu kostar ennfremur milljarða íslenskra króna. Enda er ekki ódýrt að reika heilu fjölmiðlana í andstöðunni við Evrópusambands aðild Íslands.

Þetta sérhagsmunalið sem er á móti Evrópusambands aðild Íslands vill viðhalda einokun sinni á Íslandi, ásamt því að blóðmjólka íslendinga og koma í veg fyrir samkeppni á Íslandi. Enda er hægt að hækka verðlag og takmarka vöruverð á Íslandi með því að viðhalda einokunni á Íslandi. Þeir sérhagsmunaaðilda sem eru á móti Evrópusambands aðild Íslands gera annaðhvort upp í evrum, eða flytja vörur sínar beint út til Evrópusambandslanda og kvarta síðan mikið yfir því þegar tollkvóti þeirra inn á markað Evrópusambandsins klárast og gera jafnvel út sérstaka nefnd til Framkvæmdastjórnar Evrópusambandsins til þess að fá meiri tollkvóta til útflutnings frá Íslands. Á sama tíma og þessi samtök fara fram á algert innflutningsbann á landbúnaðarvörum frá Evrópusambandslögum, jafnvel þó svo að íslendingar hafi skuldbundið sig til þess að leyfa tollfrjálsan innflutning á svipuðu magni og flutt er út til Evrópusambandslandanna. Einnig sem að sérhagsmunasamtök hafa staðið fyrir mikilli fjárfestingu erlendis og eiga þar mikin kvóta og fiskfyrirtæki núna í dag.

Í fyrra dæminu er ég að tala um LÍÚ sem gera upp í evrum, en borga síðan út í íslenskum krónum og stinga síðan mismunum í eigin vasa og nota þennan gróða til þess að berjast gegn Evrópusambandsaðild Íslands. Í seinna dæminu er ég að tala um Bændasamtök Íslands sem hafa sett saman nefnd sem á að fara til Framkvæmdastjórnar Evrópusambandsins til þess að ná fram meiri tollfrjálsum kvóta svo að þeir geti flutt út meira af íslenskum landbúnaðarvörum til aðildarríkja Evrópusambandsins.

Á sama tíma og þessu fer fram hjá þessum sérhagsmunasamtökum. Þá berjast þau gegn aðild Íslands að Evrópusambandinu. Allt til þess að vernda þeirra eigin gróða og sérhagsmuni. Kostnaðurinn af þessu lendir síðan allur á íslenskum almenningi. Enda er það íslenskur almenningur sem borgar alltaf fyrir sérhagsmuni og uppihald á umræddum sérhagsmunum.

Þegar almenningur á Íslandi gerir upp hug sinn til Evrópusambandsaðildar. Þá þarf hann að athuga vel og vandlega hvort að almenningur á Íslandi vilji halda áfram að veita sérhagsmunasamtökum þá sérstöðu að þau geti arðrænt almenning á Íslandi með hærra vöruverði í skjóli einokunar á verslun með matvöru, og jafnvel með banni á fjárfestingu erlendis frá á Íslandi. Baráttan gegn aðild Íslands að Evrópusambandinu markast eingöngu að sérhagsmunum og einokun, og engu öðru.

Íslenska skuldakreppan 2008 – 2011

Það er áhugaverð staðreynd að andstæðingar Evrópusambandsins á Íslandi láta eins og það sé ekkert að á Íslandi. Staðreyndin er hinsvegar sú að á Íslandi er margt og mikið að. Sérstaklega þá í ljósi vegna þess að Ísland og íslenskt efnahagslíf er í bullandi skuldakreppu og hefur verið það síðan árið 2008. Það breytir engu þó svo að þetta sé fegrað eða forðast að ræða þetta. Þetta er staðreynd málsins og það er ekki hægt að forðast hana hvernig sem reynt er.

Wikipedia hefur þetta að segja um íslensku skuldakreppuna.

Iceland
Main article: 2008–2011 Icelandic financial crisis

Iceland suffered the failure of its banking system and a subsequent economic crisis. After a sharp increase in public debts due to the banking failures, the government has been able to reduce the size of deficits each year. The effort has been made more difficult by a more sluggish recovery than earlier expected.[116] Before the crash of the three largest commercial banks in Iceland, Glitnir, Landsbanki and Kaupthing, they jointly owed over 10 times Iceland’s GDP. In October 2008, the Icelandic parliament passed emergency legislation to minimise the impact of the financial crisis. The Financial Supervisory Authority of Iceland used permission granted by the emergency legislation to take over the domestic operations of the three largest banks.[117]

The foreign operations of the banks, however, went into receivership. As a result, the country has not been seriously affected by the European sovereign debt crisis from 2010. In large part this is due to the success of an IMF Stand-By Arrangement in the country since November 2008. The government has enacted a program of medium term fiscal consolidation, based on expenditure cuts and broad based and significant tax hikes. As a result, central government debts have been stabilised at around 80-90 percent of GDP.[118] Capital controls were also enacted and the work began to resurrect a sharply downsized domestic banking system on the ruins of its gargantuan international banking system, which the government was unable to bail out.[119][120]

Despite a contentious debate with Britain and the Netherlands over the question of a state guarantee on the Icesave deposits of Landsbanki in these countries, credit default swaps on Icelandic sovereign debt have steadily declined from over 1000 points prior to the crash in 2008 to around 200 points in June 2011. Further, on 9 June 2011, the Icelandic government successfully raised 1$ billion with a bond issue indicating that international investors are viewing positively the efforts of the government to consolidate the public finances and restructure the banking system, with two of the three biggest banks now in foreign hands.[119][120]

Íslendingar hefðu getað verið komið miklu betur útúr þessari efnahagskreppu en staðreyndin er núna í dag. Ástæðan fyrir því að þetta gengur svona illa hjá íslendingum liggur í þeirri staðreynd að hópar innan þjóðfélagsins hafa krefisbundið komið í veg fyrir að hægt sé að leita hagssælla lausna á þessum vandamálum og koma þannig hlutunum af stað.

Helst ber þar að nefna andstöðu þessara hópa við Evrópusambands aðild Íslands og síðan andstöðu þessa hóps við Icesave samkomulagið. Vegna þess að Icesave samkomulagið var fellt í þjóðaratkvæði. Þá mun efnahagskreppan á Íslandi eingöngu dýpka og vara lengur en annars hefði verið. Sökin á stöðu mála á Íslandi liggur því hjá íslendingum sjálfum, en ekki hjá erlendum ríkjum eða útlendingum eins og vinsælt er að halda fram í fjölmiðlum á Íslandi núna í dag.