Category: Viðskipti

Birt þann

Íslenska krónan mun ekki bæta neitt

Þeir ætla sér seint að gefast upp aðdáendur íslensku krónunnar. Þetta er fólk sem er í öllum stjórnmálaflokkum Íslands, í öllum samfélagsstöðum á Íslandi. Íslenska krónan var aðskilin frá dönsku krónunni árið 1918 á skiptagenginu 1:1. Það þýðir að ein íslensk króna var jafngild einni danskri krónu að verðgildi. Árið 1922 kom síðan fyrsta íslenska myntin út. Þessi króna var notuð frá árinu 1918 til ársins 1982 þegar verðgildi íslensku krónunar var fellt hundraðfalt og íslenska krónan var aftur á pari við dönsku krónuna. Þó eingöngu rúmlega það.

Á þessum rúmlega 29 árum síðan gengi íslensku krónunar var fellt 100 falt á Íslandi. Þá hefur gengi íslensku krónunar lækkað 23 falt á þessum tíma. Það þýðir einfaldlega að fyrir hverja 1 danska krónu fást í dag rúmlega 23 íslenskar krónur. Það er hentugt að nota dönsku krónuna sem viðmið í þessari umræðu. Þar sem íslenska krónan var aðskilin frá dönsku krónunni á sínum tíma.

Það breytir ekki neinu hverju íslenskir stjórnmálamenn lofa varðandi íslensku krónuna. Íslenska krónan mun alltaf verða stærsta hagfræðivandamál íslendinga, og það mun ekkert breytast fyrr en annar gjaldmiðill verður tekinn upp á Íslandi. Það er auðvitað ómögurlegt að taka upp annan gjaldmiðil á Íslandi einhliða (íslendingar hafa ekki efni á því að taka upp anann gjaldmiðil einhliða). Þannig að íslendingar geta í raun aðeins tekið upp evruna sem gjaldmiðil með aðild Íslands að Evrópusambandinu.

Allt tal um stöðuga íslenska krónu er ekkert nema draumórar. Enda er það svo að hvorki Seðlabanki Íslands eða íslenska ríkið hafa burði til þess að viðhalda stöðugleika íslensku krónunar. Þetta er orðið mjög augljóst af efnahagssögunni síðan árið 1918. Enda fór allt nánast í kaldakol þegar íslendingar fór að gefa út sína eigin mynt. Síðan þá hefur ferlið bara verið niður á við, og er það í raun ennþá. Þar sem að algert efnahagshrun vofir ennþá yfir Íslandi þrátt fyrir að allt bankakerfið á Íslandi hafi orðið gjaldþrota árið 2008 með hrikalegum efnahagslegum afleiðingum fyrir íslensku þjóðina.

Þeir sem tala fyrir íslensku krónunni sem lausn fyrir framtíðina eru eingöngu að tala fyrir höftum, bæði inn og útflutnings höftum og mjög óstöðugum efnahag á Íslandi. Annað standa talsmenn íslensku krónunnar ekki fyrir og hafa í raun aldrei gert annað.

Allt tal um að hægt sé að tala niður íslensku krónuna er ennfremur tóm þvæla. Eins og gert er hérna.

Bjarni: Óábyrgt að tala niður krónuna (vb.is)

Birt þann

Íslenska þjóðin sem fær það sem hún biður um

Íslendingar hafa gjarnan hrósað sér fyrir að vera bestir í hinu og þessu. Alla jafnan alveg óverðskuldað og alla jafna byggt á sögusögnum nútímans sem íslendingar hafa sjálfir skapað í gegnum tíðina. Ein stærsta sjálfsblekking íslendinga síðustu ár er sú blekking að á Íslandi sé grundvöllur fyrir efnahagslífi sem getur staðið fyrir utan hið alþjóðlega kerfi. Ennfremur er það mjög sterk sjálfsblekking að íslendingar geti rekið gjaldmiðil sinn svo vel sé. Þá er ég að tala um íslensku krónuna, sem síðan árið 1918 hefur fallið um 2200 danskar krónur á 94 árum. Enda var það svo að íslenska krónan og hin danska skildu jafnar árið 1918 á genginu 1:1. Á þessum tíma hefur danska krónan sjálf tapað einhverju af verðgildi sínu, enda er hætt að nota 10 og 25 aura í Danmörku.

Íslendingar hafa síðan árið 2008 kvartað mikið yfir því ástandi sem hefur skapast á Íslandi í kjölfarið á efnahagskreppunni, sem kom til vegna banka-sjálfsblekkingarinnar á Íslandi. Þar sem íslendingar trúðu því að hægt væri að stórt bankakerfi á ónýtum grunni sem hin íslenska króna vissulega er, og hefur alltaf verið. Þegar það litla sem hélt hinu íslenska bankakerfi uppi fór að gefa sig árin fyrir efnahagshrunið á Íslandi. Þá var slíkt alla jafna blásið af sem öfundsýki, árásir á íslenskt efnahagslíf og þar fram eftir götunum. Jafnvel var svo langt gengið af ráðherrum, þingmönnum og fleirum að allir þeir sem voguðu sér að benda á ónýtar undirstöður voru kallaðir öllum illum nöfnum, og að þeir jafnvel vissu ekkert hvað þeir væru að tala um. Enda var litið á það sem svo að á Íslandi væri ekkert að efnahagnum og allt í blóma.

Allt þetta hrundi í Október 2008 með látum þegar allt fjármálakerfið á Íslandi varð gjaldþrota. Bankanir og flest allir sparisjóðirnir á Íslandi. Einu sparisjóðirnir sem lifðu efnahagshrunið af voru þeir sparisjóðir þar sem ekki var verið að eltast við stofnbréfin í þeim, og síðan þeir sparisjóðir þar sem hluthafar samþykktu ekki söluna á stofnbréfum í viðkomandi sparisjóði. Áhrifin af þeirri blekkingu að hægt væri að græða á loftinu eru alvarlegar. Þá helst fyrir það fólk sem lét blekkja sig til þessara kaupa. Enda er margt af þessu fólki stórskuldugt í dag og hugsanlega er engin lausn fyrir það í dag.

Sjálfstæðisflokkurinn og framsóknarflokkurinn eru með meirihlutavald með beinum og óbeinum hætti í öllum fjölmiðlum á Íslandi. Hvort sem það er staðarblaðið á Ísarfirði eða Morgunblaðið. Sjálfstæðisflokkurinn hefur einnig mikil óbein völd á fréttablaðinu. Þrátt fyrir áróður um annað. Það sem munar er bara að þetta er annar armur sjálfstæðisflokksins, en sjálfstæðisflokkurinn er þetta engu að síður. Restin er síðan framsóknarflokkurinn með, þar sem því er við komið. Hugsanlega er vikublaðið DV eina blaðið sem er tiltölulega laust við áhrif þessara tveggja stjórnmálaflokka. Þess í stað tel ég hinsvegar að DV sé meira undir áhrif af Vinstri Grænum og tengdum aðilum. Ég álít pólitísk tengsl dagblaða eins og þau koma fram á Íslandi núna í dag vera stórt vandamál, og það fer aðeins versnandi.

Tengsl hagsmunaaðila við stjórnmálaflokka á Íslandi er stórt vandamál, enda bíður það upp á spillingu og valdníðslu. Eins og hefur verið að gerast á undanförnum árum. Þetta er hluti af vandamálinu á Íslandi, og mun halda áfram að grafa undan efnahag Íslands og stjórnkerfinu nema að þessu verði breytt.

Það þýðir lítið að tala um efnahagsmál við íslendinga. Til þess eru þeir of stoltir til þess að hlusta, og láta hagsmunaaðila sem berjast gegn aðild Íslands að Evrópusambandinu hafa of mikil áhrif á sig. Á meðan svo er munu íslendingar vera með ónýtan gjaldmiðil og síðan sveiflukennt efnahagslíf með tilheyrandi vandamálum. Mér þykir ljóst að íslendingar þurf að fara alveg á botninn áður en það verður breyting hjá Íslensku þjóðinni. Íslendingar munu þurfa að fara svipað á botninn og Grikkir hafa verið gera undanfarið. Það sem mun lærast verður bæði erfitt og dýrt fyrir íslendinga, en alveg þess virði þegar fram líða stundir fyrir íslenska þjóð.

Samkvæmt nýjustu skoðanakönnun Gallup þá er sjálfstæðisflokkurinn kominn með 33% fylgi, og framsóknarflokkurinn 13% fylgi. Það er því ekki langt að bíða þangað til að nýr botn næst á Íslandi í efnahagsmálum og vandræðum þeim tengdum.

Birt þann

Verðlagning Icelandair á flugi til Íslands

Mér finnst verðlagning Icelandair ansi undarleg oft á tíðum. Hérna er sönnun þess efnis.


Verðlagning Icelandair eins og hún var þann 29. Febrúar 2012 um klukkan 22:30 UTC. Öllum er heimilt að nota þessa mynd. Svo lengi sem uppruna er getið.


Ég ákvað að líta nánar á verðið. Þá kom þetta í ljós. Öllum er heimilt að nota þessa mynd. Svo lengi sem uppruna er getið.

Síðan ákvað að ég að skoða KEF til CHP. Þetta að ofan var leiðin CHP-KEF aðra leiðina.


Þarna er verðið rúmlega 50.000 kr fyrir aðra leiðina til Kaupmannahafnar. Sem þýðir að flugferð báðar leiðir mundi kosta eitthvað í kringum 100.000 kr. Öllum er heimilt að nota þessa mynd. Svo lengi sem uppruna er getið.

Ég gerði samanburð á verðum hjá SAS og síðan hjá IcelandExpress (ekki flugfélag, bara ferðaskrifstofa). Þar kom í ljós að flugferð hjá SAS á svipuðum tíma kostar í kringum 30.000 ISK (1412 DKK). Dýrustu flugin hjá SAS kosta hinsvegar í kringum 90.000 ISK (3.617 DKK). Hjá IcelandExpress kostar flugferðin frá 16.237 ISK, og síðan 12.237 ISK. Hjá IcelandExpress eru flugtímanir mjög svo óhagstæðir, enda flogið klukkan 23:00 CET, og lent 01:20 UTC á Íslandi.

Mér finnst hinsvegar mjög óeðlilegt að flugfélög skuli getað hækkað verð á sætum eftir því sem fleiri seljast. Slíkt er í mínum huga mjög svo óeðlilegir viðskiptahættir. Þetta væri eins og að rútufargjaldið hækkaði í hvert skipti sem farþegum fjölgaði í rútunni.

Hægt er að smella á myndinar til þess að fá fulla stærð.

Birt þann

Gengi íslensku krónunar lækkað í þágu sjávarútvegs og áliðnaðar á Íslandi

Það er mín skoðun að gengisfall íslensku krónunar undafarna daga eigi sér rökréttari skýringar en ætla mætti. Mér sýnist að hérna sé um að ræða þjónkun Seðlabanka Íslands og ríkisstjórnar Íslands við sjávarútveginn og síðan álframleiðendur á Íslandi. Gengi krónunar er lækkað handvirkt í þeim tilgangi til þess að auka verðmæti útflutnings frá Íslandi. Þetta auðvitað er bara hækkun á verðmæti vöru vegna lélegs gengis. Þetta er ekki hækkun á raunverðmæti vörunnar (það sem markaðurinn er tilbúinn til þess að borga fyrir vöruna).

Þetta er gömalt bragð á Íslandi. Nema að hérna áður fyrr var þetta ákveðið alveg í ríkisstjórn og síðan kom frétt um gengisfellingu Íslensku krónunar í fjölmiðlum. Það er ekki gert núna. Heldur er gengið bara fellt rólega þegar þess þarf. Síðan er gengið styrkt aftur yfir sumarið, svo að ferðamenninir fái nú ekki of mikið fyrir gjaldeyrinn sinn. Það er þó almenningur á Íslandi sem tapar á þessu. Enda veldur þetta lægra gengi því að vöruverð hækkar á Íslandi, sem aftur á móti hækkar verðbólguna, sem aftur á móti hækkar verðtrygginguna, sem aftur á móti mun hækka stýrivexti á Íslandi fljótlega.

Það er ekkert skemmtilegt að búa á Íslandi undir svona ástandi.

Birt þann

Staðreyndaleysur Björns Bjarnarsonar á Evrópuvaktinni

Evrópuvaktin er eini vefurinn á Íslandi sem hefur verið styrktur um 23 milljónir króna til þess að fara með lygar ofan í almenning á Íslandi um Evrópusambandið. Heimssýn fékk 23 milljóanir til þess að verja hagsmuni einokunaraðila og sérhagsmunaaðila á Íslandi. Sem kjósandi á Íslandi, þá krefst ég þess að þessi peningur verði endurgreiddur hið snarasta. Ég kem með nánari útskýringar síðar, enda er þetta ekki efni þessar bloggfærslu. Efni þessar bloggfærslu eru rangfærslur Björns Bjarnarsonar um spænskt gos, Evrópusambandið og salt.

Rangfærslur Björns Bjarnarsonar á Evrópuvaktinni varðandi landbúnaðarmál, verðlag og annað slíkt eru hrikalegar. Enda ekki annars að vænta frá manni sem hefur þann starf að blekkja fólk varðandi Evrópusambandið og þau viðskipti sem þar eru stunduð.

Nýlega greip N1 til þess ráðs að flytja inn kóka kóla frá Spáni vegna óánægju með verðlagningu Vífilfells hér á landi. Þetta er spennandi tilraun til að sporna gegn óhóflegri verðlagningu. Hún kann að varpa ljósi á framtíðarþróun takist að grafa undan íslenskum landbúnaði með aðild að Evrópusambandinu. […]

Björn Bjarnarson, Kók frá Spáni – rangfærslur Já Íslands – áhugaleysi RÚV, Evrópuvaktin 16.01.2012.

Það vill nú þannig til að framleiðsla á gosdrykkum telst ekki til landbúnaðarframleiðslu. Hvorki á Íslandi eða annarstaðar í Evrópusambandinu. Á Íslandi er staðan sú varðandi gosdrykki að eingöngu eru fáir framleiðendur á markaðinu og lítið úrval af ódýrum gosdrykkjum til staðar. Í mjög svo einföldu máli. Þá er búið að skipta markaðinum niður á Íslandi og á honum ríkir einokun. Eitthvað sem mætti brjóta með aðild Íslands að Evrópusambandinu, þar sem þá kæmi til tollfrjáls innflutningur á gostengdum sem eru ódýari en þessar helstu gostengundir sem eru framleiddar á Íslandi.

[…]Þessi málflutningur starfsmanns Já Íslands sannar enn hve mönnum þar á bæ þykir litlu skipta að hafa það sem sannara reynist. Skýrslan sem Sema Erla nefnir var ekki samin á vegum utanríkisráðuneytisins eða fyrir samningahóp þess. [Uppfært: Mér hefur verið bent á að þetta sé ekki rétt – ráðuneytið og hópurinn hafi staðið að baki því að skýrslan yrði gerð en með því skilyrði að henni yrði ekki beitt í áróðri gegn bændum í anda Semu Erlu.] Hún er liður í viðleitni Bændasamtaka Íslands til að skilgreina stöðu íslensks landbúnaðar gagnvart Evrópusambandsaðild, hvernig umgjörð um hann muni breytast og hagræn áhrif inngöngu á rekstrarskilyrõi ólíkra greina landbúnaðarins. Niðurstöðurnar veita innsýn í það verkefni sem Íslendingar standa frammi fyrir í aðildarviðræðum. […]

Björn Bjarnarson, Kók frá Spáni – rangfærslur Já Íslands – áhugaleysi RÚV, Evrópuvaktin 16.01.2012.

Hérna sannar Björn Bjarnarson ekki mál sitt með neinum staðreyndum. Hann vísar í bloggfærslu Semu Erlar á DV.is. Þó án þess að vísa í alla bloggfærsluna sem um ræðir. Slíkt er auðvitað bara til þess að blekkja lesendur, enda geta þeir þá ekki kannað heimildir á sínum eigin forsendum.

[…]Efni skýrslunnar á ekkert skylt við matarverð. Þar er fjallað um ESB-áhrif á verð til bænda. Endanlegt útsöluverð vöru rennur aldrei í vasa bænda. Lætur nærri að bændur fái upp undir helming útsöluverðs þegar hlutur þeirra er mestur og þá fyrir lítt unna vöru; annars fá þeir mun minna.[…]

Björn Bjarnarson, Kók frá Spáni – rangfærslur Já Íslands – áhugaleysi RÚV, Evrópuvaktin 16.01.2012.

Verð til bænda á Íslandi ræðst af leiri þáttum en bara aðild Íslands að Evrópusambandinu. Það ræðst að styrkjum, útsöluverði, smásöluverði og síðan endanlegu slátursverði til bænda. Reikna má með að verðlag til íslenska bænda hækki umtalsvert við aðild Íslands að Evrópusambandinu (þegar breytingum á landbúnaðarkefinu er lokið, getur tekið alveg 5 til 10 ár í heildina). Munar þá mest um aukna styrki til íslenskra bænda, sem þá munu ekki byggja á því hversu framleitt er, eða hversu mikin kvóta bændur eru með. Í tilfelli íslenskra bænda er nauðsynlegt að athuga það að CAP verður breytt árið 2013, styrkjum verður breytt og staða bænda sem framleiðanda styrkt til muna. Einnig sem að mjólkurkvótar verða lagðir niður hjá mjólkurbændum og styrkir þar hugsanlega auknir. Hérna er vefsiða ESB um CAP eftir árið 2013. Samningaviðræður varðandi CAP eftir árið 2013 eru ekki búnar, og því er þetta atriði háð breytingum á næstu mánuðum.

[…]
Hvernig væri að Sema Erla skilgreindi fyrir lesendum sínum verðmyndun á kóka-kóla sem flutt er inn frá ESB?[…]

Björn Bjarnarson, Kók frá Spáni – rangfærslur Já Íslands – áhugaleysi RÚV, Evrópuvaktin 16.01.2012.

Verðmyndun á gosdrykkjum er háð skattakerfi viðkomandi aðildarríkis Evrópusambandis. Það þýðir að umtalsvert ódýrara getur verið að kaupa gos yfir landamæri ef landið við hliðina er með lægri skatt á gosi en heimaland viðkomandi. Þetta gildir í Danmörku sem dæmi. Þar sem gos ber 25% og sérstakt plast gjald (kallað pant), sem reyndar fæst endurgreitt þegar flaskan er skilað til endurvinnslu. Yfir landamærin í Þýskalandi er ekkert slíkt gjald á gosi sem er selt til Danmerkur í landamærabúðum (gæti vel verið að svona gjald sé á gosi sem er selt til þjóðverja, hef þó ekki ennþá kynnt mér það. Þykir það þó líklegt). Í tilfelli Íslands þá mundi verðmundun á gosi ekki breytast neitt mikið, nema að samkeppni mundi aukast sem væntanlega mundi lækka gosverð á Íslandi í kjölfarið. Íslenskir neytendur mundu því græða á því að Ísland gengi í Evrópusambandið. Aðrar breytingar yrðu þó ekki á gossölu á Íslandi. Enda er ríkjum innan Evrópusambandsins í sjálfsvald sett hvernig þau skattleggja sælgæti og gosvörur. Þau þurfa hinsvegar að sætta sig við samkeppni frá vörum sem eru framleiddar í öðrum ríkjum, og þá hugsanlega ódýari vegna þess.

[…]N1 sætti sig ekki við kókverð hjá Vífilfelli og ákvað að flytja inn kók frá Spáni (Spánverjar eiga nú Vífilfell). Hin ódýrari innflutta ESB-vara lækkaði ekki í verði til neytenda – eða hvað? Bændur hafa bent á að hið sama kunni að gerast við óheftan innflutning á matvælum. Verð til neytenda breytist ekkert. […]

Björn Bjarnarson, Kók frá Spáni – rangfærslur Já Íslands – áhugaleysi RÚV, Evrópuvaktin 16.01.2012.

Hvernig eru tollar á innfluttu gosi ? Ég veit að VSK er 7% á þessari vöru á Íslandi. Aftur á móti hefur ekki komið fram hversu mikið gosið hækkaði við innflutningin til Íslands. Verðlagning N1 kemur til vegna skorts á samkeppni eins og svo oft áður á Íslandi. Hefur ekkert með Evrópusambandið að gera eins og Björn Bjarnarson reynir hérna að vísa í á mjög svo óheiðarlegan hátt. Það er ennfremur staðreynd að verðlag á Spáni er mjög lágt miðað við Ísland, og munar þar mjög miklu í evrum talið.

[…]Fréttastofa RÚV leggur sig mjög fram um að gæta hags neytenda. Enginn árt á bæ hefur hins vegar látið sig innflutning á hinu ódýra ESB-kóki varða og smásöluverðið hér á landi. Athygli er ekki beint að Vífilfelli, kókverði Spánverja hér og þar eða milliliðagróðanum. Ölgerðin er hins vegar undir smásjánni vegna innflutnings á salti sem notað hefur verið árum saman. Hvað segja Samtök verslunar og þjónustu um verðmyndun á kóki? Þótt kók sé ekki framleitt af bændum er það að nokkru landbúnaðarvara vegna sykursins svo að Sema Erla og fréttastofa RÚV ættu að hafa áhuga á því.[…]

Björn Bjarnarson, Kók frá Spáni – rangfærslur Já Íslands – áhugaleysi RÚV, Evrópuvaktin 16.01.2012.

Innflutningur á ódýrara kóki til Íslands ætti að skila sér til neytenda. Það er þó ekki vænlegs til árángurs þegar um er að ræða litla sendingu (40.000 flöskur) og verslanir sem hafa litla til enga samkeppni á markaðinum. Enda er verðlag á bensínstöðum meira og minna það sama á Íslandi. Það verðlag er mjög hátt, og ég ekki von á því að það breytist fyrr en eftir að Íslendingar verða orðnir aðildar að Evrópusambandinu.

Hvað saltið varðar. Þá er það mun alvarlegra mál heldur en verðmyndun á gosdrykkjum sem eru fluttir inn. Þó svo að einokunin sé rannsóknarinnar yrði. Ég er þó hræddur um að eftirlitsstofnaninar sem Björn Bjarnarson sá um að gelda séu ekki ennþá færar til þess að koma í veg fyrir einokun og hátt verðlag á Íslandi sem stendur. Það þarf að gera við þessar eftirlitsstofnanir eftir skemmdarverk sjálfstæðisflokksins undanfarin 13 ár, og þar er langt og erfitt verk framundan. Evrópusambands aðild Íslands mundi flýta því verki umtalsvert. Enda kröfur Evrópusambandsins miklar, og þeim er fylgt eftir af hörku ef til þess kemur.

Björn Bjarnarson hefur væntanlega áhuga á því að útskýra þetta fyrir útlendingum varðandi saltið. Svona sérstaklega þar sem þetta er farið að fréttast fyrir utan Íslands hvað var í gangi á Íslandi síðustu 13 árin með saltið. Saltmálið allt saman gerðist þegar sjálfstæðisflokkurinn var í ríkisstjórn á Íslandi með framsóknarflokknum. Það hófst árið 1999 og endaði ekki fyrr en árið 2012. Síðan er Björn Bjarnarson ósáttur við það að ekki sé hægt að eitra aðeins meira fyrir íslendingum og græða á því. Það er rannsóknarefni afhverju Björn Bjarnarson og sjálfstæðisflokkurinn vill halda áfram að eitra fyrir íslendingum með óöruggu salti.

Sænsk frétt um salt hneykslið á Íslandi. Þetta hefur ekki ennþá ratað í aðra erlenda fjölmiðla sýnist mér, það mun þó breytast á næstu dögum.

Isländskt vägsalt blev matsalt (dn.se)

Birt þann

Rangfærslunar um skuldakreppuna á evrusvæðinu í íslenskri umræðu

Umræðan um skuldavanda Evruríkjanna á Íslandi er mjög undarleg. Þar sem í hinni íslensku umræðu er helst ekkert tillit tekið til staðreynda málsins. Á fréttavef BBC News er góð útskýring á því hvernig þessi skuldakreppa kom til á Evrusvæðinu, og hvaða lönd stóðu sig sem verst og fóru ekki eftir reglunum sem settar höfðu verið áður en stofnað var til evrusvæðisins. Allt tal um yfirvofandi hrun evrunnar er tóm þvæla, og hefur alltaf verið það. Enda er alveg ljóst að evran er ekki að fara neitt. Hinsvegar mun gengi evrunar lækka eitthvað meira á næstu vikum og mánuðum. Það mun hinsvegar auka samkeppnishæfni evrulandanna og hjálpa þeim að komast útúr kreppunni sem núna er í gangi.

Dómar kredit fyrirtækjana (Credit Rating Agencies) er einnig mjög vafasamur. Sérstaklega í ljósi þess að það er verið að spila á markaðinn með þeim. Reyndar er niðurstaðan orðin sú undanfarið að fjárfestar einfaldlega hlusta ekki á það sem kemur frá þessum fyrirtækjum. Enda virðist það sem svo að það séu einstaklingar og fyrirtæki á markaðinum sem hafa fundið út leiðir til þess að græða á þeirri kreppu sem núna er í gangi. Þetta þýðir að lægra lánatraust er í hag þessara einstaklinga. og þeir græða stöðugt meira eftir því sem kreppan verður verri í Bandaríkjunum og Evrópu. Þetta er auðvitað gjörsamlega siðlaust og ég er ekki í nokkrum vafa um að þetta fólk endar í fangelsi þegar fram líða stundir. Þangað til. Þá mun almenningur borga fyrir græðgi þessa fólks og þeirra fyrirtækja sem standa í þessu.

Hvað kreppuna á evrusvæðinu varðar. Þá er stutt í lausn hennar, og þetta verður lausn sem verður mjög erfið í framkvæmd og vinnslu enda er vandamálið stórt, flókið og hugsanlega dýrt þegar það verður endanlega leyst. Hinsvegar munu leiðtogar ríkja Evrópusambandsins og evrusvæðisins tryggja að svona ástand mun ekki skapast aftur í framtíðinni (það er allavegana áætlunin). Enda er núverandi lexía mjög dýr og á hugsanlega eftir að verða dýrari. Hinsvegar er það afleiðing þessar kreppu að einkageirin og almenningur er núna að borga niður skuldir sínar stöðugt þessa dagana. Það hefur aftur á móti þau áhrif að minna er eitt í vörur á meðan þessi niðurborgun skulda fer fram. Á meðan svo er, þá verður minni hagvöxtur til staðar í viðkomandi löndum.

Myndbönd um Credit Rating Agencies

credit rating agencies (PBS)
Inside Job – The Rating Agencies
The role of credit rating agencies

Myndband um Ísland og Credit Rating Agencies

Inside Job – Iceland Crisis

Greinar um Credit Rating Agencies

Rating Agencies Get A Credit Check (2004)

Hvernig kreppan er notuð til þess að græða

The Global Recession’s Here: How to Profit from It (2008)
Global Recession | Why I Pray For Another Recession (2011)

Birt þann

Hin gjörspilltu samtök höfundarrétthafa

Það er til marks um heimsku og þröngsýni samtaka eins og STEF og Smáís að núna ætla þau sér að fara láta vefsíðum á internetinu eftir þeirra hentugleika. Allt saman er þetta að Bandarískri fyrirmynd, þar sem að samtök höfundarrétthafa (stórfyrirtækja, ekki einstakra höfunda) hafa verið að reyna koma svipaðri löggjöf í gegnum Bandaríska þingið, en gengur illa (kallast SOPA og PROTECT IP Act). Eins og í Bandaríkjunum er krafan sú að aðgangi vefsíðum verði lokað. Þá án réttmætar málsmeðferðar eða sönnunargagna.

Það er þó ennfremur bara staðreynd að svona aðgerðir munu ekki virka, og munu frekar hvetja til þess að DNS kerfi sem er ekki undir stjórn ICANN verði almennilega komið á lagginar. Þá munu svona lokanir hafa nákvæmlega ekkert vægi og þjóna nákvæmlega engum tilgangi. Enda munu hinir betur að sér í tölvum og internetinu komast þangað sem þeir vilja án nokkura vandamála. Það er ennfremur sannað og hefur sýnt sig að þetta virkar ekki og mun aldrei gera það. Enda notar margir í dag Google DNS og OpenDNS, sem gera svona lokanir gjörsamlega tilgangslausar með öllu. Enda er ekki hægt að loka á IP tölur. Þar sem margar vefsíður eru oft hýstar á sömu IP tölunni.

Þetta hefur einnig verið reynt í Danmörku, Finnlandi og fleiri Evrópulöndum. Niðurstaðan er alltaf sú sama. Þetta hefur engin áhrif á niðurhal. Hvorki á tónlist, kvikmyndir eða sjónvarpsþætti. Það sem hefur hinsvegar áhrif á þetta er þegar löglegir og almennilegir möguleikar koma fram sem bjóða fólki að kaupa þetta efni löglegt og nota það án takmarkana (DRM)

Höfundarétthafa hafa haldið því fram undanfarin rúmlega 100 árin að allar tækniframfair sem hafa komið fram á þessum tíma sé að drepa tónlist. Þessu hafa líka kvikmyndaframleiðendur haldið fram eftir að sú tækni kom fram. Allt frá myndbandstækjum og yfir í skrifanlega dvd diska áttu að drepa þetta listform með öllu. Staðreyndin er hinsvegar sú að dreifingarfyrirtækin og framleiðendur hafa oft á tíðum ekki grætt meira á nýrri tækni en sem nemur tapinu af þessu efni. Það er ennfremur staðreynd að hlutafallslega lítið af því efni sem er framleitt skilar hagnaði. Ástæðan er auðvitað sú að þessi markaður er tiltölulega mettaður og endurnýjun er mjög hröð þar að auki. Reikna má með að efni skili hagnaði eingöngu næstu fimm ár eftir útgáfudag (mitt eigið mat). Eftir það þá fellur hagnaður gífurlega, en kostnaður af útgáfu minnkar einnig eftir því sem minna er framleitt af viðkomandi tónlist, sjónvarpsþáttum eða kvikmynd. Engu að síður þá er hagnaður af því efni sem framleitt er og skilar hagnaði gífurlegur.

Mest af þessum hagnaði fer ekki til listamanna, tónlistarmannana og kvikmyndargerðarmannana. Flest af þessu fer beint til stórfyrirtækjana sem hirða mest af þessu upp í „kostnað“ og skilja síðan við sjálfa listamennina slippa og snauða eftir tónlist eða kvikmyndir (eða þættir) tapa vinsældum eins og mun gerast með allt það efni sem framleitt er. Eini hópurinn sem ég hef séð að hefur ekki farið þessa leið eru rithöfundar, sem hafa notað tæknina sér til framdráttar. Enda gefa margir út sitt efni sjálfir í e-bókarformi og fá því hagnaðin beint í sinn eigin vasa.

Það er óumflýjanleg staðreynd að aðferðir STEF og Smáís er röng. Þetta mun ekki virka og hefur ekki gert það hingað til. Allt tal þessara aðila um að ný tækni sé að drepa þessa miðla er tóm þvæla, og hefur verið það síðustu 100 árin.

Nánar.

Radio Is Killing Music (techdirt.com)
Making a Profit in Music: The Mick Jagger Meme and More (artandavarice.com)

Birt þann

Hver innheimtir þá tollmeðferðargjald ?

Í frétt frá 5. Desember 2011 er talað um þá staðreynd að margir íslendingar sem panta sér vörur af internetinu þurfa að borga hærra tollmeðferðargjald en sem nemur sjálfum tollinum (auk 25,5% vsk). Tollurinn hefur harðneitað að hann standi í því að innheimta þetta tollmeðferðargjald. Engu að síður er þetta tollmeðferðargjald innheimt og það er 550 kr á sendingu fyrir einfalda E3 Póstaðflutningsskýrslu. Íslandspóstur segist rukka fyrir tollmeðferðargjald á vefsíðu sinni. Þar kemur þó ekki fram hvort að Íslandspóstur rukkar fyrir sjálfan sig eða Tollin.

Hinsvegar samkvæmt svari sem var gefið á Alþingi núna fyrr í Desember. Þá er það Íslandspóstur sem innheimtir þessi gjöld af tollsendingum á Íslandi. Það gæti þó verið rétt. Þó svo að svarið sé ekki skýrt á vefsíðu Íslandspósts.

Þess má geta að ef íslendingar yrðu aðildar að Evrópusambandinu. Þá mundu þessi gjöld falla niður af póstsendum frá aðildarríkjum Evrópusambandsins. Enda engir tollar lagðir á vörur sem eru pantaðar frá öðrum Evrópusambandsríkjum. Þessi gjöld yrðu þó ennþá innheimt af vörum sem væru pantaðar frá ríkjum sem standa fyrir utan Evrópusambandið (Noreg, Sviss, Bandaríkin osfrv).

Birt þann

Framleiðsla í einokun

Ég sé í fréttum að mjólkurbændur á Vestfjörðum eru að hafa áhyggjur af því að Mjólkursamsalan muni gjörsamlega valta yfir þá og flytja alla framleiðslu suður. Staðreyndin er sú að þetta mun væntanlega gerast. Enda hefur Mjólkursamsalan verið að færa alla vinnslu á mjólk frá landsbyggðinni suður til Reykjavíkur í nafni hagræðingar. Eftir stendur ónýtt húsnæði og meira atvinnuleysi í þessum byggðarlögum þar sem mjólkurvinnslan er lögð niður.

Það sem er þó verst í þessu öllu saman er sú staðreynd að íslenskir mjólkurframleiðendur eru fastir með Mjólkursamsöluna. Þeir geta ekki farið eitthvað annað. Enda er ríkir einokun samkvæmt lögum á mjólkurmarkaðinum á Íslandi og hefur gert það síðan árið 1934 þegar Mjólkursamsalan var handvalin til þess að vera eini framleiðandi mjólkurvara á Íslandi. Samkvæmt eldri samkeppnislögum var Mjólkursamsalan undanþegin samkeppnislögum, ég veit hinsvegar ekki hvort að það er raunin núna í dag samkvæmt nýjum samkeppnislögum frá árinu 2005. Þar sem þau samkeppnislög eru byggð á EES/EFTA samningum. Það er hinsvegar staðreynd að landbúnaður eru undanþegin EES samningum og væntanlega einnig EFTA samningum, og þar að leiðandi er það nú bara þannig að Mjólkursamsalan er undanþegin samkeppnislögum eins og kemur fram í þessari hérna frétt (Vísir.is) frá árinu 2006. Þetta kemur einnig fram í ársskýrslu Mjólkursamsölunar frá árinu 2006.

Ég veit ekki hvernig eða hvar þessi undanþága frá samkeppnislögum er sett í lögum. Þetta er engu að síður staðreynd sem mjólkurbændur verða að lifa með og geta lítið gert í stöðu mála núna í dag varðandi þetta atriði.

Að þessu leiðir að íslenskir bændur þurfa að sætta sig við það sem Mjólkursamsalan gerir. Enda geta þeir ekki snúið sér með framleiðslu sína til samkeppnisaðila Mjólkursamsölunar. Vegna þess að það eru ekki neinir slíkir til staðar á Íslandi, og hafa ekki verið það síðan árið 1934. Mjólkurbændur skulu því búast við því að Mjólkursamsalan gjörsamlega hunsi kröfur þeirra þegar fram líða stundir, og að öll mjólkurvinnsla verði færður suður eins og hefur verið raunin undanfarin ár.

Frétt Morgunblaðsins af þessu einokunardæmi.

Bændur gagnrýna Mjólkursamsöluna

Birt þann

Innanríkisráðherra laug að fjölmiðlum og almenningi á Íslandi

Það má augljóst vera að þó svo að Ögmundur Jónsson sé í Vinstri Grænum. Þá aðhyllist hann verstu gerð af stjórnmálum sem hægt er að finna. Ögmundur aðhyllist nefnilega stjórnmál sem byggja á populisma. Þar sem Ögmundur tekur oftast ákvarðanir sem byggja eingöngu á því sem hann telur líklegast að falli íslensku þjóðinni í geð, eða sé falið til vinsælda hjá íslendingum. Slík stjórnmál eru ekkert ný á Íslandi, en maður bjóst ekki við að þessi plága væri svona djúpt inn í Vinstri Grænum. Þar sem Jón Bjarnarson hefur einnig stundað þetta í einhverjum mæli, þó minna sé. Þingmaðurinn Guðfríður Lilja stundar einnig vinsældarstjórnmál í gríð og erg þessa dagana, eins og augljóst er í fréttum af málflutningi hennar.

Samkvæmt hinu ný-frjálshyggju vædda Morgunblaði. Þá hefur Ögmundur nú þegar veitt fjórar undanþágur til útlendinga utan EES/ESB + Sviss varðandi kaup á jörðum á Íslandi.

[…]

Fjórar undanþágur í ár

Samkvæmt upplýsingum frá innanríkisráðuneytinu hafa 24 undanþágur verið veittar útlendingum frá löndum utan EES til fasteigna- og jarðakaupa hér á landi frá árinu 2007. Þar af voru 21 leyfi til fasteignakaupa, tvö til kaupa á sumarhúsalóðum og eitt leyfi var veitt til kaupa á 15 hektara jörð. Flestar undanþágurnar voru veittar árið 2007, eða níu, og það sem af er þessu ári hafa fjögur leyfi verið veitt. Bandaríkjamenn eru fjölmennastir í þessum hópi, en umsóknir koma víða að og hafa sumir fengið leyfi oftar en einu sinni á þessu tiltekna tímabili.

Morgunblaðið, 29 Nóvember, 2011. Fréttaskýring: Fjöldi eigna í eigu aðila utan EES

Sú útskýring Ögmundar um að lögin hefðu fallið um sjálfan sig ef að hann hefði veitt Huangs Nubos er því ekkert nema lygi Innanríkisráðherra um þetta mál. Ögmundur sem ráðherra í ríkisstjórn Íslands hefur því logið að þjóðinni, þinginu og samráðherrum sínum í ríkisstjórn Íslands um þetta mál. Bara þetta eitt og sér er afsagnarvert. Málsmeðferð Ögmundar er einnig mjög léleg, og jafnvel brot á góðri stjórnsýslu og starfsemi ráðherra á Íslandi. Annað atriði sem er afsagnarvert og vel það.

Þetta hérna hjá Ögmundi, er lygi og markleysa.

[…]

Orðrétt sagði Ögmundur eftir fundinn: „Það er ekki unnt að verða við þessari beiðni kínverska hlutafélagsins. Þetta er ekki einstaklingur í rauninni sem er að óska eftir landakaupum heldur er þetta hlutafélag sem [Huang Nubo] er einn af helstu eigendunum í. Hlutafélagið uppfyllti ekki þau skilyrði sem eiga að vera fyrir hendi. Þá er einnig á það að líta að meginreglan í lögunum er sú að landakaup þegna utan EES-svæðisins eru ekki heimil en það er engu að síður hægt að veita undanþágu frá þessari meginreglu. Hér er um að ræða landakaup af þeirri stærðargráðu og slíku umfangi að ef heimild hefði verið veitt eða undanþága þá má segja að þessi lög væru farin. Það er ljóst að sá sem sækti um eftir þetta hann myndi hljóta að fá heimild til kaupa einfaldlega vegna þess að fordæmið væri slíkt.“

[…]

Rúv. 25. Nóvember, 2011. Huang fær ekki Grímsstaði

Það er augljóst að einhver þarf að lesa Ögmundi pistilinn, og það rækilega. Vegna þess að svona haga menn sér einfaldlega ekki. Sérstaklega ekki ef að þeir eru ráðherrar í ríkisstjórn Íslands.