Stjórnmál eru ábyrgð
Íslendingar þurfa ekki að hafa neinar áhyggjur af kosningaloforðum framsóknarflokksins og sjálfstæðisflokksins. Þessir flokkar hafa aldrei ætlað sér að standa við það sem þeir hafa lofað í kosningabaráttunni núna undanfarið.
Hafið því engar áhyggjur. Ísland verður í væntanlega orðið gjaldþrota strax árið 2017 og ég reikna fastlega með því að danir taki yfir allt draslið í kringum árið 2022. Enda geta íslendingar augljóslega ekki stjórnað sér sjálfir.
Ögmundur Jónasson, Innanríkisráðherra boðar viðskiptahöft á Íslandi. Eitthvað sem er ólöglegt samkvæmt EFTA+EES samningum Íslands. Einnig sem að slíkt er í andstöðu við WTO aðild Íslands. Spilabann eins og það sem Ögmundur Jónasson leggur til hefur verið dæmt ólöglegt af WTO.
Þetta gildir bæði um aðgang fólks fullorðins vefsíðum og spilasíðum af ýmsum toga.
Hvað varðar kaup á landi. Þá er slíkt bann eða takmörkun ekki heimilt samkvæmt EFTA+EES samningum. Ísland hefur ekki undanþágu frá þeirri meginreglu ESB/EES samningins að takmarka kaup útlendinga á fasteignum eða landaeignum sem eru á Íslandi. Nánar er hægt að lesa sér til um þessar varanlegu undanþágur sem hafa fengist frá þessum meginreglum ESB hérna fyrir neðan.
Bolig i Danmark
Purchasing property in another Member State (EU)
Ný lög Ögmundar Jónassonar, Innanríkisráðherra sem banna fólki að spila á erlendum spilasíðum eru fáránleg. Aftur á móti lýsa þau mjög þeim hugsunarhætti sem Ögmundur aðhyllist, sem er að allt sem hann getur ekki stjórnað skuli vera bannað. Enda er þetta ekki beint ný hugmynd hjá Ögmundi eins og ég sýni fram á hérna. Í meira en 20 ár hefur Ögmundur reynt að banna spilakassa á Íslandi með lögum. Það hefur alltaf mistekist, vegna þess að Ögmundur hefur aldrei haft nein völd til þess að svala bannfíkn sinni. Nema kannski núna. Þar sem Ögmundur er ráðherra í Ríkisstjórn Íslands. Það eru þó góðar líkur á því að þetta frumvarp hans drepist óþægilegum dauðdaga inn á Alþingi Íslendinga.
Frétt Morgunblaðsins árið 1999 um tilraun Ögmundar Jónassonar að reyna koma lögum til þess að banna spilakassa á Íslandi. Tekið af tímarit.is hérna.
Frétt tímaritsins Dags um Ögmund Jónasson að reyna banna spilakassa á Íslandi. Tekið af tímarit.is hérna.
Blaðsíða 9 af frétt blaðsins Dags hérna að ofan. Tekið af tímarit.is hérna.
Það er augljóst að Ögmundur Jónasson á við vandamál að stríða. Líklega er það spilavandamál. Það sem er þó verst er sú staðreynd að Ögmundur er að velta sínum eigin vandamálum og lausnum til þess að takast á við þessi vandamál yfir á alla íslensku þjóðina. Þá með því að reyna banna fólki að eyða sínum peningum í fjárhættuspil á internetinu. Árið 1999 var internetið ekki orðið mjög almennt, og þá reyndi Ögmundur að banna spilakassa á Íslandi. Þetta er nákvæmlega það sama og Ögmundur er að reyna gera núna í dag. Nema núna eru það spilakassar á internetinu, ekki í sjoppum sem eru skotmark Ögmundar.
Það eru alltaf til einstaklingar sem tapa stjórninni. Hvort sem það eru spilakassar, fjárhættuspil á internetinu, lottó, víkingalottó og fleira fram eftir götunum. Það er hinsvegar alger fásinna og heimska að banna heilli þjóð að gera þetta. Jafnvel þó svo að einhverjum örfáum einstaklingum takist ekki að hafa stjórn á sér í sinni eigin persónulegu græðgi.
Það er svo merkilegt með stjórnamálaflokkana Sjálfstæðisflokkin og Framsóknarflokkin að þeir eru á móti breytingum sem styrkja og gera lýðræði á Íslandi skilvirkara og styrkara. Sérstaklega í ljósi þess að það var veikt lýðræði sem spilaði sitt hlutverk í árunum sem voru á undan efnahagshrun árinu 2008. Andstaða þessara stjórnamálaflokka gegn betra og sterkara lýðræði á Íslandi segir það að þeir vilja veikt lýðræði á Íslandi. Vegna þess að slíkt gefur fólki að bak við þessum stjórnmálaflokkum tækifæri til þess að hagnast með óeðlilegum hætti. Eins og toppanir í þessum stjórnmálaflokkum hafa í raun gert alla lýðræðissöguna í skjóli lýðræðis sem stendur höllum fæti á Íslandi.
Þetta er það sem Sjálfstæðisflokkurinn og Framsóknarflokkurinn hafa verið að gera síðan árið 2008. Komið í veg fyrir nauðsynlegar breytingar á lýðræðinu, sem hugsanlega geta komið í veg fyrir annað efnahagshrun á Íslandi í líkingu við það sem varð árið 2008. Græðgin hefur hinsvegar ekkert siðgæði. Hvorki Sjálfstæðisflokkurinn og Framsóknarflokkurinn hafa snefil af siðgæði í dag, og haga sér samkvæmt því.
Hegðun Ólafs Ragnars Grímssonar, Forseta Íslands er síðan efni í aðra bloggfærslu. Þar er líka skortur á siðgæði, og þar er einnig að finna merki um einræðistakta sem er mjög slæmt mál.
Það er margt undarlegt sem er að gerast í Framsóknarflokknunum. Þeir eru t.d á móti almenningssamgöngum, og finnst það vera voðalega 19 öldin að þurfa taka strætó. Hvað þá ef fólk þurfi nú að ganga eða hjóla. Það er ekki nema von að þessi stjórnmálaflokkur sé talsvert úr takti við samfélagið á Íslandi.
Vigdís Hauksdóttir (F):
Virðulegi forseti. Það setur að manni smáhroll eftir ræðu hæstv. innanríkisráðherra, vegna þess að hér lýsir hann þeim markmiðum ríkisstjórnarinnar að beita sér fyrir því að lækka kostnað heimilanna vegna samgangna á höfuðborgarsvæðinu. Ég hef kallað þetta verkefni í gríni „Allir í strætó“-verkefnið, en nú er hæstv. ráðherra farinn að blanda líka saman við þetta fótgangandi fólki og hjólreiðum, að allir eigi að fara að ferðast eins og fólk gerði fyrir þarsíðustu aldamót. En þetta er víst stefna Vinstri grænna.
Hæstv. ráðherra er afar undrandi á því að þessi þáttur sé dýr í heimilishaldinu. Ráðherrann ætti kannski ekki að vera svo undrandi vegna þess að ríkisstjórnin hefur lagt slíkar álögur á eldsneyti að annað eins þekkist varla. Þetta hefur hin svokallaða velferðarvinstristjórn hér á landi ásamt samfylkingarmeirihlutanum sem situr í borginni ákveðið.
Frú forseti. Þetta er fullkomin forræðishyggja, og að við höfuðborgarbúar skulum sæta þessum niðurskurði í samgöngumálum er hneyksli. Það er hneyksli, eins og fram kom í máli hv. þm. Guðlaugs Þórs Þórðarsonar sem hóf umræðuna, að einungis 1% af vegafé sé útdeilt til höfuðborgarsvæðisins. Hvers eigum við að gjalda, segi ég á ný?
Ég vil einnig benda á að hjá Almannavörnum hefur farið fram umræða um það hvað gerist á höfuðborgarsvæðinu ef það færi að gjósa í Bláfjöllum eða úti á Reykjanesi. Við Reykvíkingar höfum eina leið út úr Reykjavík landleiðina, það er Ártúnsbrekkan, (Gripið fram í: Og Reykjavíkurflugvöllur.) og það er allt og sumt. Hv. þingmaður, það er ekki flogið þegar eldgos (Forseti hringir.) er yfirvofandi eða í gangi. Ég hvet því hæstv. ráðherra til að taka þessa stefnu til endurskoðunar.
Tekið af vef Alþingis hérna.
Hérna er hægt að hlusta á þetta. Hérna er hægt að horfa á þessa ræðu.
Þar sem enginn fjölmiðill á Íslandi hefur svo sem komið með stafkrók úr frumvarpinu er varðar fiskveiðar í kringum Ísland. Þá ætla ég að gera það. Þetta er frumvarpið sem LÍÚ og Morgunblaðið hafa farið í áróðursham gegn og segja að fiskvinnslur og fyrirtæki verið gjaldþrota í hrönnum yfir (þessi fyrirtæki hafa almennt orðið gjaldþrota engu að síður). Staðreyndin er sú að Morgunblaðið og LÍÚ fara með rangfærslur og lygar varðandi þetta fiskveiðifrumvarp. Það sést þegar frumvarpið sjálft er lesið í gegn.
Þar sem LÍÚ og Morgunblaðið, ásamt fleirum hafa verið að missa sig yfir veiðigjöldum. Þá stendur þetta í frumvarpinu um veiðigjöld.
Veiðigjöld.
40. gr.
Álagning veiðigjalda.
Allir þeir sem fá úthlutað aflaheimildum samkvæmt lögum þessum, eða landa afla fari stjórn veiða fram með öðrum hætti en úthlutun aflamarks, skulu greiða veiðigjöld svo sem í lögum um veiðigjöld greinir.
Þarna er ekki að sjá neina ástæðu fyrir að fiskvinnslur á Íslandi ættu eitthvað sérstaklega að fara meira á hausinn en undanfarin ár.
Hægt er að lesa allt frumvarpið hérna, ásamt athugasemdum. Frumvarp til laga um stjórn fiskveiða.
Það er ljóst að sjálfstæðisflokkurinn og framsóknarflokkurinn eru óvinir íslensku þjóðarinnar. Enda hafa þessir tveir flokkar staðið í vegi fyrir lýðræðisumbótum á Íslandi núna í nokkur ár, og standa núna gegn breytum á íslensku stjórnarskránni sem yrðu til hagsbóta fyrir almenning á Íslandi. Síðan eru þessir skaðræðisflokkar að fá mikið fylgi í könnunum núna undanfarna mánuði. Fylgi sem er gjörsamlega óverðskuldað að öllu leiti.
Íslenska þjóðin á að gera sjálfstæðisflokkinn og framsóknarflokkin útlæga með öllu úr íslenskum stjórnmálum.
Frétt um þetta á Rúv.is.
Ekki útlit fyrir atkvæðagreiðslu (Rúv.is)
Íslendingar hafa gjarnan hrósað sér fyrir að vera bestir í hinu og þessu. Alla jafnan alveg óverðskuldað og alla jafna byggt á sögusögnum nútímans sem íslendingar hafa sjálfir skapað í gegnum tíðina. Ein stærsta sjálfsblekking íslendinga síðustu ár er sú blekking að á Íslandi sé grundvöllur fyrir efnahagslífi sem getur staðið fyrir utan hið alþjóðlega kerfi. Ennfremur er það mjög sterk sjálfsblekking að íslendingar geti rekið gjaldmiðil sinn svo vel sé. Þá er ég að tala um íslensku krónuna, sem síðan árið 1918 hefur fallið um 2200 danskar krónur á 94 árum. Enda var það svo að íslenska krónan og hin danska skildu jafnar árið 1918 á genginu 1:1. Á þessum tíma hefur danska krónan sjálf tapað einhverju af verðgildi sínu, enda er hætt að nota 10 og 25 aura í Danmörku.
Íslendingar hafa síðan árið 2008 kvartað mikið yfir því ástandi sem hefur skapast á Íslandi í kjölfarið á efnahagskreppunni, sem kom til vegna banka-sjálfsblekkingarinnar á Íslandi. Þar sem íslendingar trúðu því að hægt væri að stórt bankakerfi á ónýtum grunni sem hin íslenska króna vissulega er, og hefur alltaf verið. Þegar það litla sem hélt hinu íslenska bankakerfi uppi fór að gefa sig árin fyrir efnahagshrunið á Íslandi. Þá var slíkt alla jafna blásið af sem öfundsýki, árásir á íslenskt efnahagslíf og þar fram eftir götunum. Jafnvel var svo langt gengið af ráðherrum, þingmönnum og fleirum að allir þeir sem voguðu sér að benda á ónýtar undirstöður voru kallaðir öllum illum nöfnum, og að þeir jafnvel vissu ekkert hvað þeir væru að tala um. Enda var litið á það sem svo að á Íslandi væri ekkert að efnahagnum og allt í blóma.
Allt þetta hrundi í Október 2008 með látum þegar allt fjármálakerfið á Íslandi varð gjaldþrota. Bankanir og flest allir sparisjóðirnir á Íslandi. Einu sparisjóðirnir sem lifðu efnahagshrunið af voru þeir sparisjóðir þar sem ekki var verið að eltast við stofnbréfin í þeim, og síðan þeir sparisjóðir þar sem hluthafar samþykktu ekki söluna á stofnbréfum í viðkomandi sparisjóði. Áhrifin af þeirri blekkingu að hægt væri að græða á loftinu eru alvarlegar. Þá helst fyrir það fólk sem lét blekkja sig til þessara kaupa. Enda er margt af þessu fólki stórskuldugt í dag og hugsanlega er engin lausn fyrir það í dag.
Sjálfstæðisflokkurinn og framsóknarflokkurinn eru með meirihlutavald með beinum og óbeinum hætti í öllum fjölmiðlum á Íslandi. Hvort sem það er staðarblaðið á Ísarfirði eða Morgunblaðið. Sjálfstæðisflokkurinn hefur einnig mikil óbein völd á fréttablaðinu. Þrátt fyrir áróður um annað. Það sem munar er bara að þetta er annar armur sjálfstæðisflokksins, en sjálfstæðisflokkurinn er þetta engu að síður. Restin er síðan framsóknarflokkurinn með, þar sem því er við komið. Hugsanlega er vikublaðið DV eina blaðið sem er tiltölulega laust við áhrif þessara tveggja stjórnmálaflokka. Þess í stað tel ég hinsvegar að DV sé meira undir áhrif af Vinstri Grænum og tengdum aðilum. Ég álít pólitísk tengsl dagblaða eins og þau koma fram á Íslandi núna í dag vera stórt vandamál, og það fer aðeins versnandi.
Tengsl hagsmunaaðila við stjórnmálaflokka á Íslandi er stórt vandamál, enda bíður það upp á spillingu og valdníðslu. Eins og hefur verið að gerast á undanförnum árum. Þetta er hluti af vandamálinu á Íslandi, og mun halda áfram að grafa undan efnahag Íslands og stjórnkerfinu nema að þessu verði breytt.
Það þýðir lítið að tala um efnahagsmál við íslendinga. Til þess eru þeir of stoltir til þess að hlusta, og láta hagsmunaaðila sem berjast gegn aðild Íslands að Evrópusambandinu hafa of mikil áhrif á sig. Á meðan svo er munu íslendingar vera með ónýtan gjaldmiðil og síðan sveiflukennt efnahagslíf með tilheyrandi vandamálum. Mér þykir ljóst að íslendingar þurf að fara alveg á botninn áður en það verður breyting hjá Íslensku þjóðinni. Íslendingar munu þurfa að fara svipað á botninn og Grikkir hafa verið gera undanfarið. Það sem mun lærast verður bæði erfitt og dýrt fyrir íslendinga, en alveg þess virði þegar fram líða stundir fyrir íslenska þjóð.
Samkvæmt nýjustu skoðanakönnun Gallup þá er sjálfstæðisflokkurinn kominn með 33% fylgi, og framsóknarflokkurinn 13% fylgi. Það er því ekki langt að bíða þangað til að nýr botn næst á Íslandi í efnahagsmálum og vandræðum þeim tengdum.
Ef að það er eitthvað sem ég er orðin þreyttur á Íslandi. Þá er það órökrétt andstaða við Evrópusambandið sem er að finna á Íslandi. Fyrir það fyrsta þá eru stefnuskrár flestra íslenskra stjórnmálaflokkar fullar af rusli og hugmyndum sem munu aldrei nokkurntíman ganga upp með núverandi skipulagi. Ég get fullyrt þetta með hliðsjón af sögunni á Íslandi síðustu 50 ár. Enda hafa stefnuskrár stjórnmálaflokka á Íslandi ekki breyst svo mikið á þessum tíma. Loforðin breytast bara í takt við andann í þjóðfélaginu, innihaldið er hinsvegar það sama og hefur ekkert breyst undanfarna áratugi. Íslendingar endurtaka sömu efnahagskreppuna á rúmlega 10 til 20 ára fresti að jafnaði. Skella öllu saman í höft næstu árin á eftir og vona það besta. Þetta hefur verið aðferðin á Íslandi undanfarin ár til þess að leysa efnahagskreppur. Vandamálið við þessa aðferð er að þetta er vond aðferð til þess að leysa efnahagskreppur. Sérstaklega vegna þeirrar staðreyndar að íslenska hagkerfið er byggt á efnahagsbólum sem endurtaka sig á nokkura ára fresti. Efnahagsbólur sem enda síðan í efnahagskreppu með tilheyrandi skuldavandræðum almennings og fyrirtækja á Íslandi.
Þetta er gömul saga og ný á Íslandi. Enda er eina leiðin á Íslandi til þess að halda jafnvægi í hagkerfinu að gera alla (eða sem næst því) gjaldþrota reglulega á Íslandi. Svipta fólk eignum sínum í gegnum skuldir sem ekki er hægt að borga upp. Þá annaðhvort með gífurlega háum vöxtum (Ísland 1970 – 1982), eða þá með verðtryggingu sem hækkar lán fólks á Íslandi upp í hið óendalega (Ísland 2008 – til dagsins í dag). Það er alveg ljóst að þetta verður endurtekið á Íslandi eftir rúmlega 30 ár ef engu verður breytt í efnahagsmálum íslendinga. Það er skelfilegt til þess að hugsa að íslendingar sætti sig við þetta, og telji að engu sé hægt að breyta í þessum málum. Ástæðan fyrir því er áróður óþarfa stjórnmálamanna, manna sem njóta þeirra hagsmuna að vera á undan öllum öðrum þegar ný kreppa skellur á Íslandi og koma sér og sýnum í skjól undan kreppunni, en láta síðan almenning blæða á sama tíma. Þessu verður að breyta á Íslandi, þar sem efnahagslegur óstöðugleiki er mjög dýr og hefur alltaf verið það.
Í Evrópu hafa menn fengið sig fullsaddan af svona ósögðuleika og vinna núna saman gegn þessum óstöðugleika. Það er hinsvegar þannig að þjóðir Evrópu vita margar hverjar fullvel að kreppur koma með regulegu tímabili og það er lítið hægt að gera varðandi þær. Hinsvegar hafa þjóðir Evrópu brugðist við með því að þétta efnahag sinn eins og hægt er, en það byggir auðvitað á trausti sem hefur brugðist í tilfelli Grikklands, svo einhver dæmi séu nefnd. Þessi aðferð Evrópuþjóðanna til þess að koma í veg fyrir óstöðugleika kallast í dag Evrópusambandið.
Árið 2009 sóttu íslendingar um aðild að Evrópusambandinu. Síðan þá hafa stjórnmálamenn á Íslandi verið að berjast gegn þessari aðildarumsókn með skipulögðum hætti. Sumir af þessum stjórnmálamönnum hafa gengið svo langt að reyna eyðileggja aðildarferlið með skipulögðum skemmdarverkum í stjórnsýslunni. Þessir stjórnmálamaður var ráðherra Vinstri Grænna, þangað til að hann var rekin fyrir að vera vanhæfur ráðherra með meiru. Þetta er svo sem ekkert einsdæmi. Þar sem ekki minna en tveir ráðherrar komu núna fram í dag og voru að boða áframhaldandi skemmdarverk á aðildarferli Íslands inn í Evrópusambandið. Annar þessara ráðherra gerir það undir því yfirskyni að búið verði að semja um aðild Íslands að Evrópusambandinu fyrir næstu kosningar, sem eru næst árið 2013 í Maí. Eitthvað sem má vera ljóst að mun ekki takast, enda stendur talsvert mikið útaf í viðræðunum vegna skemmdarverka ráðherra Vinstri Grænna. Hinn ráðherran, sem svo óheppilega vill til að fjármálaráðherra, landbúnaðarráðherra og eitthvað fleira ráðherra segir að það verði enginn afsláttur gefinn í viðræðum við Evrópusambandið. Á mannamáli þýðir þetta að Steingrímur J. ætlar sér að vera þverhaus og neita að samþykkja miðlunartillögur Evrópusambandsins. Ég reikna fastlega ekki með því að Steingrímur J. hafi mikinn áhuga á því að koma sjálfur með tillögur til þessa ð leysa þau vandamál sem upp munu koma í aðildarviðræðum Íslands og Evrópusambandsins.
Helstu skemmdarverk Vinstri Grænna er að neita að taka við IPA-styrkjum, sem eru ætlaðir til þess að styrkja stjórnsýsluna fyrir hugsanlega Evrópusambands aðild Íslands (í þessu tilfelli). Þetta er ekki bara skemmandi fyrir aðildarferlið í heild sinni, heldur hægir þetta einnig umtalsvert á því þar sem sú vinna sem hefði farið fram með þessum IPA-styrkjum tefst um óákveðin tíma í tilfelli stjórnsýslunar á Íslandi. Allt þetta hefur átt sinn þátt í því að aðildarviðræður Íslands og Evrópusambandsins eru ekki lengra komnar en raun ber vitni. Síðan notar Steingrímur J. makrílveiðar íslendinga til þess að tefja aðildarviðræður Íslands og Evrópusambandsins ennþá frekar.
Stjórnarandstaðan á Alþingi er ennfremur að mestu leiti öll gegn Evrópusambandsaðild Íslands. Engar fastar ástæður eru gefnar fyrir þessari andstöðu, ekkert frekar en hjá Vinstri Grænum. Heldur virðist hérna vera á ferðinni sérhagsmunagæsla, sem er síðan skreytt með þjóðrembingslegum rjóma ofan á toppin til þess að fela allt ógeðið sem er þar fyrir neðan. Allt saman voðalega skítugt og það er almenningur á Íslandi sem borgar allan þann kostnað af því að standa fyrir utan Evrópusambandið. Hver kostnaðurinn er falin í efnahagslegum óstöðugleika eins og ég nefndi hérna að ofan.
Ég álít að þeir stjórnmálamenn sem eru á móti Evrópusambandsaðild Íslands séu til óþurftar á Alþingi íslendinga, og þeim beri að sýna dyrnar í næstu kosningum árið 2013. Enda má ljóst vera að almenningur á Íslandi mun ekkert græða á því að standa fyrir utan Evrópusambandið. Þrátt fyrir lofræður sviksamra stjórnmálamanna um annað á Íslandi. Enda er það svo að fullyrðingar andstæðinga Evrópusambandsins á Íslandi eru innihaldslaust þvaður og hafa alltaf verið það. Enda er það svo að þegar andstæðingar Evrópusambandsins eru beðnir um staðreyndir máli sínu til stuðnings. Þá hlaupast þeir undan svörum eins hratt og þeir mögulega geta, og sjást síðan ekki aftur fyrr en þeir eru öruggir um að getað komið með sömu röngu fullyrðinguna aftur um Evrópusambandið. Það er að mínu mati algert lágmark að þeir sem fullyrða eitthvað um Evrópusambandið sýni fólki þá kurteysi að sanna mál sitt með heimildum og staðreyndum. Annað er argasti dónaskapur við umræðuna og íslensku þjóðina, og á ekki að lýðast í umræðunni eins og hún gerir í dag.
Helstu efnahagsvandamál íslendinga, fyrir utan óstöðugleika eru háir vextir, verðtrygging og allt það vesen sem þetta veldur á efnahag almennings á Íslandi. Staðreyndin er mjög einföld að það er eingöngu með því aðhaldi sem fæst með aðild Íslands að Evrópusambandinu það sé hægt að fá fram stöðugleika í efnahagsmálum íslendinga. Þetta krefst ekki neinna fórna, eins og andstæðingar Evrópusambandsins á Íslandi halda fram. Þetta krefst hinsvegar þess að íslendingar sýni af sér þá ábyrgð sem fullvalda og sjálfstæðri þjóð sæmir. Hingað til hafa íslendingar ekki sýnt það af sér, og hafa borgað fyrir það í samræmi við hegðun sína. Stjórnmálamenn sem styðja slíkt eru til óþurftar eins og áður segir. Það er hinsvegar alltaf á ábyrgð þeirra sem kjósa að vísa þessu fólki á dyr og halda því frá ákvarðarnartöku á Íslandi.
Það má einnig segja mörg orð um ábyrgð íslenskra fjölmiðla á þessu ástandi sem er ríkjandi á Íslandi. Sérstaklega þegar fjölmiðlar ráða til sín fyrrverandi forsætisráðherra, Seðlabankastjóra og annars gjörspillta menn til þess að skrifa fréttir af afleiðingum sinna eigin ákvarðana nokkur ár þar á undan. Slíkt er auðvitað ekkert nema ógeðfelld lygastarfsemi undir merkjum fjölmiðils sem segir frá fréttum. Ég er hérna að tala um Morgunblaðið, eins og flest allir ættu að hafa áttað sig á núna. Slíkum fjölmiðlum ber auðvitað að refsa, og almenningur á Íslandi getur auðvitað gert það án mikilla vandamála. Annars slíkur fjölmiðill á Íslandi, en þó öllu minni er Útvarp Saga, sem hefur meðal annars það eina hlutverk virðist vera að breiða út lygaáróður um Evrópusambandið á Íslandi. og reynir þar með að tryggja áframhaldandi fáfræði íslensks almennings um Evrópusambandið á Íslandi, og koma þannig í veg fyrir aðild Íslands að Evrópusambandinu. Slíkt mundi auðvitað viðhalda efnahagslegum óstöðugleika á Íslandi um ókomin ár.
Hvernig sem á þetta er litið. Þá hengur þetta allt saman á einn eða annan hátt með þeim afleiðingum sem það þýðir fyrir almenning á Íslandi, sem sjálfur ber fyrst og fremst ábyrgð á þessu ástandi. Enda ræður almenningur á Íslandi stefnunni óbeint í gegnum kosningar til Alþingis og sveitarstjórna á 4 ára fresti.
Hvað mig varðar. Þá styttist í að ég flytji aftur til Danmerkur á ný, enda ætla ég ekki að taka áhættuna á efnahagslegum óstöðugleika og að það eyðileggi fjárhag minn um ókomna áratugi. Jafnvel þó svo að ég skuldi ekki neitt og eyði ekki neinu. Þá mundi ég engu að síður borga með einum og öðrum hætti. Ég sem einstaklingur sætti mig ekki við það, og því kýs ég að flytja til Danmerkur. Þar er efnahagurinn að minnsta kosti stöðugur og Danmörk er nú þegar aðili að Evrópusambandinu og hefur verið það síðan árið 1973.
Fréttir af stjórnmálamönnum sem eru til óþurftar á Íslandi. Fréttir eru fluttar af hinum siðlausa fjölmiðli Morgunblaðinu. Ásamt einni frétt af Rúv.
Koma óþurftarmáli út úr heiminum (Rúv.is)
Enginn afsláttur í ESB-viðræðum (mbl.is)
Ögmundur: ESB-viðræðum ljúki fyrir kosningar (mbl.is)
Þingmaður Samfylkingar að nafni Kristján L. Möller á að segja af sér þingmennsku án tafar fyrir gjörsamlega siðlausa hegðun sína núna fyrr í kvöld. Þessi siðlausa hegðun hans náðist á mynd og það er nákvæmlega ekkert sem afsakar hana. Sem kjósandi á Íslandi. Þá krefjst ég þess að Kristján L. Möller segi af sér þingmennsku án tafar. Enda er manninum ekki stætt að sitja á Alþingi eftir hegðun hans í garð blaðamanns DV núna fyrr í kvöld. Þessi skoðun mín gildir ekkert bara um umræddan þingmann. Þeir þingmenn sem haga sér svona eða verra eiga skilyrðislaust að segja af sér eða verða reknir af þingflokki sínum af Alþingi íslendinga. Enda eru þeir óhæfir til þeirra starfa sem þeir voru kosnir til.
Frétt DV.