Núna skrifaði öfgafeminstinn Sóley Tómasdóttir talsvert ómerkilegt blogg. Ég segi þetta ómerkilegt blogg, þar sem að ekki er hægt að kalla þessa lygaþvælu í henni merkilegt.
Vitleysuna toppar hún með þessum hérna orðum.
…og klámvarnarliðið lætur í sér heyra
Mikið eru viðbrögð bloggara kunnugleg. Upp til hópa karlar sem eru hræddir við að missa klámið sitt. Ég vorkenni þeim ekki neitt en stenst ekki að vitna í nokkra óborganlega.
[….]
Tekið héðan.
Vandamál Sóleyjar kemur þarna augljóslega í ljós. Hún og aðrir öfgafeminstar hérna á landi eru í heilögu stríði gegn nekt og klámi. Þetta pjúristastríð þeirra gengur útá að fá allt klám (þ.e.a.s kynlíf á filmu) og nekt bannað hérna á landi. Það ætti að vera augljóst að það er aldrei sniðugt að banna það sem er innbyggt inní manneskjuna. Þörfina til þess að horfa á hitt kynið (eða sama kyn), misjafnlega mikið í fötum.
Það er einnig ákveðin sjúkleiki fólgin í því að vilja banna nekt og klám. Þar sem þá er viðkomandi að segja að hann vilji lifa í harðlínuþjóðfélagi, eins og t.d Saudi Arabiu og önnur svipuð ríki. Þar er klám bannað og afleiðingin af því hefur verið hræðileg. Harðlínuþjóðfélög eru verstu þjóðfélögin, þar sem mestu fordómanir er að finna þar, einnig er að finna flestu glæpina í þeim þjóðfélögum. Þar sem því fleira er bannað, því fleiri verða glæpamenninir.
Öfgafeminstar eins og Sóley Tómasdóttir hafa engan tilverurétt í þjóðfélagi sem á að ganga útá skilning og umburðarlyndi. Það er nefnilega ekkert umburðarlyndi í því að banna hluti. Sérstaklega eins náttúrulegan hlut eins og nekt og kynlíf á filmu (þ.e.a.s klám).
Tengist frétt: Nektardans á Óðali og Vegas heimilaður