Category: Einangrunarstefnan

Birt þann

Boða fátækt og einangrun íslendinga

Vissuð þið að andstæðingar Evrópusambandsins á Íslandi eru samsæriskenningasmiðir? Ekki? Það kemur mér lítið á óvart, ástæðan er sú að andstæðingar Evrópusambandsins á Íslandi hafa verið mjög duglegir við að fela þessa staðreynd frá almenningi á Íslandi. Andstæðingar Evrópusambandsins á Íslandi finnst það fullkomnlega eðlilegt að setja fram þessa tortryggni sína eins og um staðreyndir sé að ræða. Á meðan raunveruleikinn er allt annar og langt frá fullyrðingum Heimssýnar, Vinstri vaktin gegn ESB, Evrópuvaktin, Bændasamtökum Íslands og fleiri aðilum.

Staðreyndin er sú að fáir hafa áhuga á Íslandi, enginn hefur áhuga á Íslandi vegna „auðlynda“ íslendinga. Vegna þess að íslendingar búa ekki yfir neinum auðlyndum, langt því frá. Á Íslandi er ekki vinnanlegt magn góðmálama að finna, á Íslandi er hvorki olíu og eða gas að finna eða neitt annað nýtilegt. Þessi staðreynd er langt frá þeim áróðri sem íslendingar halda á lofti um sjálfan sig og landið. Fiskurinn telst varla mikil auðlynd, enda eru íslendingar búnir að veiða svo mikið af honum að það jarðar við að búið sé að útrýma mörgum fiskistofnum í kringum Ísland.

Síðan er það staðreynd að þjóðir Evrópu hafa engan áhuga á Íslandi og meintum auðlyndum þess. Þjóðir Evrópu hafa nefnilega nóg með sín eigin málefni og þær skortir heldur ekkert auðlyndir sjálfar, eiga sjálfar nóg af fiski í sjónum og það sem ekki fæst veitt í Evrópu er keypt af öðrum mörkuðum í kringum heiminn, einnig af íslendingum ef þörf krefur. Áhugi ríkja Evrópu og þá sérstaklega Evrópusambandsins nær eingöngu svo langt að þjóðinar eru tilbúnar að vinna með íslendingum ef íslendingar vilja vinna með þjóðum Evrópusambandsins, að öðru leiti skipta þjóðir Evrópu sér ekki af málefnum íslendinga.

Þjóðir Evrópusambandsins hafa fengið nóg af stríðum, fasisma, fjöldamorðum og fleiri hryllilegum atburðum sem hafa átt sér stað í sögu Evrópu á undanförnum 2000 árum. Þjóðir Evrópu mundu hinsvegar láta íslendinga heyra það ef valdhafar á Íslandi tæku upp á því að níðast á almenningi eins og gert er í Hvíta-Rússlandi núna í dag, að öðru leiti mundu íslendingar fá að vera í friði eins og þeir hafa alltaf fengið að vera síðan íslendingar fengu þá fáránlegu hugmynd að stofna lýðræði og vera sjálfstæð þjóð. Áhugi þjóða Evrópu á Íslandi er enginn og hefur alltaf verið það, og nær eingöngu til þess sem íslendingar eiga sjálfir frumkvæðið af.

Allar aðrar fullyrðingar koma frá fólki sem er ekki í sambandið við raunveruleikann og tala eins og fólk sem er þannig fyrir komið. Það versta er þó að þessir einstaklingar hafa að því virðist ótakmarkaðan aðgang að íslenskum fjölmiðlum, með skelfilegum afleiðingum fyrir upplýsta umræðu á Íslandi. Enda er nú svo komið að íslenska þjóðin er orðin heilaþvegin af áróðri andstæðinga Evrópusambandsins, áróðri sem er ekkert nema uppspuni þeirra sem leggja hann til og hefur aldrei verið neitt annað. Endanleg niðurstaða af þessari stefnu og hugmyndafræði þessa fólks fyrir almenning á Íslandi er fátækt og einangrun, eins og hefur verið saga íslendinga á undanförnum öldum.

Birt þann

Ögmundur Jónasson brýtur gegn EFTA og EES samninginn

Nýjasta reglugerð Ögmundar Jónassonar sem bannar útlendingum að kaupa jarðir og húsnæði á Íslandi er brot á EFTA aðild (á íslensku) Íslands og EES Samningum.

Það er bannað samkvæmt EFTA og EES samningum að setja svona hömlur eins og þær sem Ögmundur Jónasson hefur sett á Íslandi. Þetta er lögbrot samkvæmt þeim alþjóðlegum samningum sem Ísland hefur undrritað.

Ég er búinn að senda ESA tölvupóst um þetta mál og ég reikna með að þeir taki þetta mál upp. Enda er hérna um alvarlegt brot að ræða á EFTA+EES samþykktum. Ögmundur er ennfremur ráðherra í starfsstjórn. Það er ekki lengur hlutverk hans að setja svona reglur, hann hefur einfaldlega ekki umboð til þess.

Síðan eru Vinstri Grænir hissa á því að þeir hafi tapað kosningum. Það er ekki flókið að tapa kosningum þegar fólk eins og Ögmundur Jónasson er í Vinstri Grænum, með bannfíkn og útlendingahatur á háu stigi.

Fréttir og reglugerðin

Ögmundur breytir reglum um jarðarkaup útlendinga (Vísir.is)
Breyttar reglur um kaup EES borgara á fasteignum hér á landi (innanrikisraduneyti.is)
Reglugerðin sjálf.

Birt þann

Upp mun rísa forn fjandi íslendinga

Íslendingar tóku áhættu og unnu Icesave málið fyrir EFTA dómstólnum. Íslendingar geta verið ánægðir með þennan sigur. Svona tímabundið. Aftur á móti. Vegna þessa. Þá munu aðrir og verri hlutir gerast á Íslandi. Núna mun byrja öflug þjóðernisbylgja á Íslandi sem mun enda með ósköpum fyrir íslendinga eftir nokkra áratugi. Enda reikna ég fastlega með að íslendingar muni einangra sig frá restinni af umheiminum meira en núna í dag. Þá með mjög slæmum afleiðingum fyrir íslensku þjóðina.

Birt þann

Engin virðing borin fyrir kjörum almennings á Íslandi

Á Íslandi er barist gegn hagsmunum almennings. Alla daga, allt árið um kring. Þessi baráttumenn gegn hagsmunum almennings. Ég er ekki að tala um lægra matvælaverð á Íslandi. Ég er ekki að tala um lægri vexti á Íslandi. Ég er að tala um viðskipti íslendinga við útlönd. Þessi viðskipti skipta íslendinga miklu máli. Reynar svo miklu máli að allt annað virðist ganga fyrir hjá íslendingum.

Það er líka þar sem hugmyndafræði íslendinga virkar mjög illa. Hugmyndafræði íslendinga er nefnilega sú að best sé að stunda viðskipti við önnur lönd án viðskiptasamninga. Í mesta lagi að hafa viðskiptasamningana í formi fríverslunarsamninga (Free Trade Agreements). Gallin við FTA samninga er að þeir eru takmarkaðir, viðhalda tollmúrum og þjóna eingöngu fyrirtækjum að stórum hluta, en almenningur græðir mjög lítið á svona samningum almennt séð.

Fríverslunarsamningar þjóna fyrirtækjum en ekki almenningi. Enda er það svo að verðlækkanir á vörum eru takmarkaðar í fríverslunarsamningum eins og þeim sem EFTA gerir fyrir hönd Íslands. Auk þeirra samninga sem íslendingar gera sjálfir við önnur ríki. Á innfluttum vörum þarf almenningur hinsvegar ennþá að borga tolla (t.d vegna verslunar af internetinu). Staðreyndin er sú að almenningur á Íslandi græðir afskaplega lítið á því að íslendingar séu í EFTA+EES. Þó svo að EES samningurinn hafi fært íslendingum kjarabætur og miklar lagaumbætur á undanförnum áratug. Þá er augljóst að alltaf má gera betur.

Kerfisbundin óstöðuleiki í íslensku efnahagslífi

Á Íslandi er kerfisbundin óstöðugleiki í efnahagslífinu. Þessi kerfisbundi óstöðugleiki er ennfremur viljandi hafður til staðar svo að hægt sé með reglulegu millibili að lækka verðgildi íslensku krónunar til þess að hygla eigendum stórra útgerðarfyrirtækja ásamt öðrum stórum útflytjendum á Íslandi. Þetta er skipulagt og viljandi haft svona. Þetta óstöðuga efnahagslíf þjónar fáum fyrirtækjum og einstaklingum mjög vel. Enda tryggir endalaust gengisfall íslensku krónunar stöðugan hagnað þessara fyrirtækja. Jafnvel þó svo að tæknilega séu umrædd fyrirtæki jafnvel orðin löngu gjaldþrota vegna óráðsíu og vanhæfni stjórnenda þeirra. Þetta er ekkert ný saga. Eftir að íslenska krónan hafði verið gjaldfelld um tvö núll árið 1979 til 1981 vegna óðaverðbólgu og mjög hárra stýrivaxta þá var strax farið í að gjaldfella íslensku krónuna kerfisbundið reglulega. Þá í þágu útflytjenda. Þá var helst um að ræða LÍÚ og síðan Bændasamtök Íslands, sem standa á bak við fyrirtækjum sem flytja út landbúnaðarvörur.

Þessi kerfisbundna gjaldfelling íslensku krónunar hefur haft þau áhrif að gengi íslensku krónunar er í dag 19 til 24 kr gagnvart dönsku krónunni. Þegar tvö núll voru tekin af íslensku krónunni árið 1981 þá var íslenska krónan og sú danska næstum því á pari. Þessar kerfisbundnu gengisfellingar hafa skert lífskjör á Íslandi, minnkað kaupmátt og aukið verðbólgu svo um munar á þessu tímabili.
Gengisfelling íslensku krónunnar í upphafi árs 1983 til þess að þjóna útflytendum fisks. Heimild: Tímarit.is, upprunalegt blað er að finna hérna.

Andstaðan við Evrópusambands aðild Íslands

Andstaðan við Evrópusambands aðild Íslands þjónar eingöngu þeim sem hagnast á núverandi fyrirkomulagi. Almenningur sem er á móti Evrópusambandsaðild Íslands hefur ekki fengið réttar upplýsingar um stöðu mála, eða hefur einfaldlega lesið kerfisbundin áróður gegn Evrópusambandinu í Morgunblaðinu, Bændablaðinu eða öðrum fjölmiðlum á Íslandi. Enda er það svo að fjölmiðlar á Íslandi eru almennt mjög neikvæðir út í Evrópusambandið og flytja fréttir af málefnum þess í æsifréttastíl. Staðreyndir eru oftar en ekki virtar af vettugi af íslenskum fjölmiðlum. Þetta eru staðreyndir sem skipta máli fyrir umræðuna á Íslandi um Evrópusambandið. Þessar staðreyndir koma hinsvegar ekki fram vegna þess að íslenskir fjölmiðlar þjónkast við afstöðu LÍÚ, Bændasamtaka Íslands og annara aðila sem eru á móti aðild Íslands að Evrópusambandinu.

Launalækkanir í gegnum gengisfellingar, verðbólgu og hærri stýrivexti

Laun íslendinga eru bundin árstíðarsveiflum að hluta til. Það sem átt er hérna við er að gengi íslensku krónunar ræður kaupmætti íslendinga. Kaupmáttur íslendinga sveiflast því eftir árstíðum. Verstur er kaupmáttur íslendinga á tímabilinu Október til Mars í dag. Kaupmátturinn er sæmilegur frá Apríl til September. Þetta er svona rúmlega ferðamannatímabilið yfir sumarið á Íslandi. Sú kjaraskerðing sem verður til vegna verðbólgu er tengd beint því hvernig staða íslensku krónunar er hverju sinni. Verðbólga skerðir kjör fólks beint. Beinu áhrifin er það að verðlag hækkar (þar með hækkar verðtrygging einnig og verðtryggð lán fólks). Sú kjaraskerðing sem íslendingar verða til vegna hárra stýrivaxta er sú staðreynd að háir stýrivextir almennt hægja á hagvexti í eðlilegu hagkerfi. Hinsvegar er það áhugaverð staðreynd að íslenskt hagkerfi hagar sér ekki eins og venjulegt hagkerfi. Þar sem háir stýrivextir draga ekki úr þenslu og bólumyndun í hagkerfinu. Þetta virðist einkenni þess að íslenskt hagkerfi er hugsanlega alvarlega sjúkt vegna íslensku krónunar og allra þeirra hliðar áhrifa sem hún veldur í efnahagnum.

Staðreyndin er hinsvegar sú að í gegnum þetta allt saman þá borgar fólk fyrir þetta með launum sínum. Beint og óbeint. Beint með því að þurfa að borga meira fyrir nauðsynjavörur, þjónustu. Síðan óbeint með hærri stýrvöxtum, neikvæðum innlánsvöxtum á bankareiknum sínum. Ásamt stöðugt hækkandi lánum sem eru verðtryggð, þar sem verðbólgan tryggir það að höfuðstóll lána lækkar ekki þrátt fyrir reglulegar afborganir af þessum lánum. Þetta er þó það sem íslendingar virðast vilja. Miðað við mælda andstöðu íslendinga við inngöngu í Evrópusambandinu og upptöku evrunar, sem mundi leysa stóran hluta af þessum vandamálum sem ég hef nefnt hérna að ofan.

Síðan má nefna það að hinn almenni íslendingur á ekki neinn kvóta. Fjöldi kvótaeiganda er í kringum 166 manns á öllu Íslandi. Það er alveg ljóst að þeir eru ekki þjóðin og hafa aldrei verið það.

Birt þann

Kviknað í Evrópuandstæðingum

Í dag rann það upp fyrir mér að það er kviknað í Evrópuandstæðingum á Íslandi. Þessi sjálfíkveikja stafar af þekkingarleysi, þjóðrembu og almennri heimsku Evrópuandstæðinga. Enda er það svo að hinn almenni Evrópuandstæðingur á Íslandi lætur fóðra sig af röngum upplýsingum um Evrópusambandið eins og belja á bás að hætti Guðna Ágústssonar.

Það er mikið sport hjá Evrópuandstæðingum að tala um efnahagsvandamál á Evrusvæðinu þessa dagana. Þetta gera þeir, án þess svo sem mikið að nefna íslensku efnahagskreppuna sem er ennþá í gangi á Íslandi, og sér ekki fyrir endan á. Íslenska verðbólgukreppan er ekki hafin ennþá, þó má búast við því að það vandamál hefjist fyrir alvöru ef stjórnarskipti verða á Íslandi eftir næstu alþingiskosningar.

Evrópuandstæðingar gera einnig mikið úr því að í Noregi er núna 75% andstaða við Evrópusambandsaðild Noregs. Evrópuandstæðingar átta sig ekki á því að um þessar mundir er gullöld í Noregi vegna olíuauðs sem hefur fært norsku þjóðinni milljarða ofan á milljarða í tekjur á undanförnum áratugum. Þegar gullöldin endar, hvort sem er á hefðbundin hátt eða með hvelli þá er ljóst að Norðmenn munu skipta um skoðun á aðild að Evrópusambandinu. Þetta hefur allt sinn náttúrulega feril, enda má ljóst vera að norðmenn ganga í Evrópusambandið þegar þeir eru tilbúnir til þess. Það gerist ekki fyrr.

Af þessu er ljóst að málflutningur Evrópuandstæðinga er allur að brenna upp í þessa dagana. Enda er hérna um að ræða sjálfsíkveikju með meiru.

Birt þann

Af fáfræði og þöggun um Evrópusambandið

Samtökin Ísaold eru skilgetið afkvæmi Heimssýnar, samtaka sem ganga útá það að viðhalda efnahagslegri einangrun Íslands. Þar sem gömlir hægri og vinstri á Íslandi eru ekki ennþá búnir að fatta það að kalda stríðið er búið, og möguleikar íslendinga til þess að hafa áhrif á alþjóðlegum vettvangi núna í dag eru einhverstaðar á milli þess að vera engir yfir í það að vera litlir. Málflutningur þessara gömlu manna nær til ungs fólks. Annað væri mjög óeðlilegt. Aftur á móti er skaðsemin af varpaðri og úreltri hugmyndafræði þessara gömlu manna mjög mikil.

Núna í dag eru íslendingar farnir að dragast mjög hratt (hraðin á þessu eykst með hverju árinu) úr nágrannaríkjunum. Þá sérstaklega er varðar alþjóðleg samskipti. Það má vel vera að Norgur og Svissland gangi ekki í Evrópusambandið næstu 30 árin. Það er þeirra mál eingöngu. Það ætti hinsvegar að vera metnaðarmál fyrir íslendinga að ganga í Evrópusambandið. Enda eru íslendingar lítil þjóð með mjög takmarkaða möguleika áhrifum á alþjóðlegum vettvangi. Það breytir litlu hverju íslendingar ljúga að sjálfum sér í stjórnmálum og með fjölmiðlum um þessi mál. Staðreyndinar breytast ekki svo glatt.

Þær ásakanir sem koma fram um Evrópusambandið á vef Morgunblaðsins eru undarlegar og ekki í neinu samræmi við raunveruleika málsins. Enda er það svo að Evrópustofa hefur þann tilgang að upplýsa fólk um Evrópusambandið. Þá vegna þess að Íslands er umsóknarríki að Evrópusambandinu og er búið að sækja um aðild að því. Reyndar er það svo að áróðurinn gegn Evrópusambandinu er mun öflugri en upplýsingagjöf um Evrópusambandið frá stuðningsmönnum þess. Reyndar má segja að áróðurinn gegn Evrópusambandinu á Íslandi sé móðgun við almenning. Enda er talað niður til almennings í boðskap andstæðinga Evrópusambandsins á Íslandi. Látið eins og að fólk eigi ekki að hafa möguleikan á því að kynna sér málið og málflutning Evrópusambandsins, og stuðningsmanna Evrópusambands aðildar Íslands. Þetta sést best á því að þegar fjallað er um Evrópsambandið á jákvæðum nótum þá verða andstæðingar Evrópusambandsins á Íslandi vitlausir af reiði og koma með ásakanir um afskipti og áróður. Á meðan þeir sjálfir eru með afskipti, og hafa jafnvel gengið svo langt að reyna skemma aðildarferlið á Alþingi og í ríkisstjórn Íslands með óheiðarleika og jafnvel hreinum lygum.

Málflutningur Ísafoldar í frétt á Morgunblaðinu er gott dæmi um þessa hegðun andstæðinga Evrópusambandsins á Íslandi. Núna er nefnilega verið að fara halda upp, eða verið að halda upp á Evrópuviku sem fagnar því afreki sem Evrópusambandið er fyrir þjóðir Evrópu. Í þessari viku er ekki að finna neinn neikvæðan áróður um Evrópusambandið, og vegna þessa þá verða andstæðingar Evrópusambandsins á Íslandi alveg snarbrjálaðir og fara skrifa tóma þvælu í Morgunblaðið. Eins og þeir gera ævinlega þegar Evrópusambandið ber á góma.

Þessi hérna fullyrðing hjá Brynju er ennfremur röng, og styðst ekki við neinn raunveruleika eða staðreyndir.

[…]

Á sama tíma og blásið er til hátíðar er Evrópusambandið í málaferlum við Íslendinga fyrir EFTA – dómstólnum vegna Icesave kröfu Breta og Hollendinga. Þá eru ekki öll kurl komin til grafar í deilunni um makrílinn vegna samþykktar sjávarútvegsnefndar ESB – þingsins frá 24.apríl sl. að tillögu Framkvæmdarstjórnarinnar um reglur til þess að refsa ríkjum utan sambandsins sem að mati þess stunda ósjálfbærar fiskveiðar.

[…]

Það er EFTA sem er í dómsmáli gegn Íslandi vegna Icesave. Evrópusambandið er í dag bara aðili að málinu. Evrópusambandið er ekki að reka málið, enda hafa þeir engan rétt til þess að reka dómsmál gegn Íslandi beint á þessum grundvelli. Aðeins ESA getur það, enda er það eftirlitsstofnn EFTA.

Hvað makrílin varðar. Þá virða hvorki íslendingar eða færeyingar þá verndarstefnu sem hefur verið í kringum makrílin í norður Atlantshafi. Evrópusambandsríkin sem þetta mál varðar eru í fullum rétti til þess að verja hagsmuni sína eins og íslendingar. Munurinn er bara sá að þessi ríki eru aðildar Evrópusambandinu. Ísland er það ekki, og EFTA blandar sér ekki í svona málefni. Enda ekki hluti af þeirra stefnu að gera slíkt.

Frétt Morgunblaðsins. Með viðtali við fyrrverandi formann Ísafoldar, sem er núna talskona þessara ungliðasamtaka.

Gagnrýna Evrópuviku (mbl.is)

Birt þann

Hafta og bannflokkurinn Vinstri Grænir

Ég ætlaði mér upphaflega bara að skrifa bloggfærslu um útlendingahatur og einangrunarhyggju Ögmundar og Jóns Bjarnarsonar. Síðan rakst ég á frétt þess efnis að Vinstri Grænir vilja banna Boot Camp líkamsrækt. Vegna þess að þeim finnst hún of „hernaðarleg“, sem er afskaplega undarleg túlkun á líkamsrækt.

Það er skelfileg sú tilhneying hjá Vinstri Grænum að vera á móti erlendum fjárfestingum, og síðan að vera á móti því sem mannlegt er. Það er þó alveg ljóst að það er eitthvað að stjórnmálaflokki sem vill loka á samskipti við útlönd, og banna líkamsrækt. Ásamt því að vera búinn að banna margt fleira á Íslandi á undanförnum árum.

Það er komið nóg að mínu mati.

Frétt af banngleði Vinstri Grænna.

Vinstri grænir leggjast gegn heræfingum í Elliðaárdal (Vísir.is)
Eigandi Boot Camp býður Sóleyju í prufutíma (Vísir.is)

Jón fullyrðir að þjóðin sé á móti hugmyndum Nubo (Vísir.is)

Birt þann

Íslenska þjóðin sem fær það sem hún biður um

Íslendingar hafa gjarnan hrósað sér fyrir að vera bestir í hinu og þessu. Alla jafnan alveg óverðskuldað og alla jafna byggt á sögusögnum nútímans sem íslendingar hafa sjálfir skapað í gegnum tíðina. Ein stærsta sjálfsblekking íslendinga síðustu ár er sú blekking að á Íslandi sé grundvöllur fyrir efnahagslífi sem getur staðið fyrir utan hið alþjóðlega kerfi. Ennfremur er það mjög sterk sjálfsblekking að íslendingar geti rekið gjaldmiðil sinn svo vel sé. Þá er ég að tala um íslensku krónuna, sem síðan árið 1918 hefur fallið um 2200 danskar krónur á 94 árum. Enda var það svo að íslenska krónan og hin danska skildu jafnar árið 1918 á genginu 1:1. Á þessum tíma hefur danska krónan sjálf tapað einhverju af verðgildi sínu, enda er hætt að nota 10 og 25 aura í Danmörku.

Íslendingar hafa síðan árið 2008 kvartað mikið yfir því ástandi sem hefur skapast á Íslandi í kjölfarið á efnahagskreppunni, sem kom til vegna banka-sjálfsblekkingarinnar á Íslandi. Þar sem íslendingar trúðu því að hægt væri að stórt bankakerfi á ónýtum grunni sem hin íslenska króna vissulega er, og hefur alltaf verið. Þegar það litla sem hélt hinu íslenska bankakerfi uppi fór að gefa sig árin fyrir efnahagshrunið á Íslandi. Þá var slíkt alla jafna blásið af sem öfundsýki, árásir á íslenskt efnahagslíf og þar fram eftir götunum. Jafnvel var svo langt gengið af ráðherrum, þingmönnum og fleirum að allir þeir sem voguðu sér að benda á ónýtar undirstöður voru kallaðir öllum illum nöfnum, og að þeir jafnvel vissu ekkert hvað þeir væru að tala um. Enda var litið á það sem svo að á Íslandi væri ekkert að efnahagnum og allt í blóma.

Allt þetta hrundi í Október 2008 með látum þegar allt fjármálakerfið á Íslandi varð gjaldþrota. Bankanir og flest allir sparisjóðirnir á Íslandi. Einu sparisjóðirnir sem lifðu efnahagshrunið af voru þeir sparisjóðir þar sem ekki var verið að eltast við stofnbréfin í þeim, og síðan þeir sparisjóðir þar sem hluthafar samþykktu ekki söluna á stofnbréfum í viðkomandi sparisjóði. Áhrifin af þeirri blekkingu að hægt væri að græða á loftinu eru alvarlegar. Þá helst fyrir það fólk sem lét blekkja sig til þessara kaupa. Enda er margt af þessu fólki stórskuldugt í dag og hugsanlega er engin lausn fyrir það í dag.

Sjálfstæðisflokkurinn og framsóknarflokkurinn eru með meirihlutavald með beinum og óbeinum hætti í öllum fjölmiðlum á Íslandi. Hvort sem það er staðarblaðið á Ísarfirði eða Morgunblaðið. Sjálfstæðisflokkurinn hefur einnig mikil óbein völd á fréttablaðinu. Þrátt fyrir áróður um annað. Það sem munar er bara að þetta er annar armur sjálfstæðisflokksins, en sjálfstæðisflokkurinn er þetta engu að síður. Restin er síðan framsóknarflokkurinn með, þar sem því er við komið. Hugsanlega er vikublaðið DV eina blaðið sem er tiltölulega laust við áhrif þessara tveggja stjórnmálaflokka. Þess í stað tel ég hinsvegar að DV sé meira undir áhrif af Vinstri Grænum og tengdum aðilum. Ég álít pólitísk tengsl dagblaða eins og þau koma fram á Íslandi núna í dag vera stórt vandamál, og það fer aðeins versnandi.

Tengsl hagsmunaaðila við stjórnmálaflokka á Íslandi er stórt vandamál, enda bíður það upp á spillingu og valdníðslu. Eins og hefur verið að gerast á undanförnum árum. Þetta er hluti af vandamálinu á Íslandi, og mun halda áfram að grafa undan efnahag Íslands og stjórnkerfinu nema að þessu verði breytt.

Það þýðir lítið að tala um efnahagsmál við íslendinga. Til þess eru þeir of stoltir til þess að hlusta, og láta hagsmunaaðila sem berjast gegn aðild Íslands að Evrópusambandinu hafa of mikil áhrif á sig. Á meðan svo er munu íslendingar vera með ónýtan gjaldmiðil og síðan sveiflukennt efnahagslíf með tilheyrandi vandamálum. Mér þykir ljóst að íslendingar þurf að fara alveg á botninn áður en það verður breyting hjá Íslensku þjóðinni. Íslendingar munu þurfa að fara svipað á botninn og Grikkir hafa verið gera undanfarið. Það sem mun lærast verður bæði erfitt og dýrt fyrir íslendinga, en alveg þess virði þegar fram líða stundir fyrir íslenska þjóð.

Samkvæmt nýjustu skoðanakönnun Gallup þá er sjálfstæðisflokkurinn kominn með 33% fylgi, og framsóknarflokkurinn 13% fylgi. Það er því ekki langt að bíða þangað til að nýr botn næst á Íslandi í efnahagsmálum og vandræðum þeim tengdum.

Birt þann

Stjórnmálamenn sem eru til óþurftar í íslensku samfélagi

Ef að það er eitthvað sem ég er orðin þreyttur á Íslandi. Þá er það órökrétt andstaða við Evrópusambandið sem er að finna á Íslandi. Fyrir það fyrsta þá eru stefnuskrár flestra íslenskra stjórnmálaflokkar fullar af rusli og hugmyndum sem munu aldrei nokkurntíman ganga upp með núverandi skipulagi. Ég get fullyrt þetta með hliðsjón af sögunni á Íslandi síðustu 50 ár. Enda hafa stefnuskrár stjórnmálaflokka á Íslandi ekki breyst svo mikið á þessum tíma. Loforðin breytast bara í takt við andann í þjóðfélaginu, innihaldið er hinsvegar það sama og hefur ekkert breyst undanfarna áratugi. Íslendingar endurtaka sömu efnahagskreppuna á rúmlega 10 til 20 ára fresti að jafnaði. Skella öllu saman í höft næstu árin á eftir og vona það besta. Þetta hefur verið aðferðin á Íslandi undanfarin ár til þess að leysa efnahagskreppur. Vandamálið við þessa aðferð er að þetta er vond aðferð til þess að leysa efnahagskreppur. Sérstaklega vegna þeirrar staðreyndar að íslenska hagkerfið er byggt á efnahagsbólum sem endurtaka sig á nokkura ára fresti. Efnahagsbólur sem enda síðan í efnahagskreppu með tilheyrandi skuldavandræðum almennings og fyrirtækja á Íslandi.

Þetta er gömul saga og ný á Íslandi. Enda er eina leiðin á Íslandi til þess að halda jafnvægi í hagkerfinu að gera alla (eða sem næst því) gjaldþrota reglulega á Íslandi. Svipta fólk eignum sínum í gegnum skuldir sem ekki er hægt að borga upp. Þá annaðhvort með gífurlega háum vöxtum (Ísland 1970 – 1982), eða þá með verðtryggingu sem hækkar lán fólks á Íslandi upp í hið óendalega (Ísland 2008 – til dagsins í dag). Það er alveg ljóst að þetta verður endurtekið á Íslandi eftir rúmlega 30 ár ef engu verður breytt í efnahagsmálum íslendinga. Það er skelfilegt til þess að hugsa að íslendingar sætti sig við þetta, og telji að engu sé hægt að breyta í þessum málum. Ástæðan fyrir því er áróður óþarfa stjórnmálamanna, manna sem njóta þeirra hagsmuna að vera á undan öllum öðrum þegar ný kreppa skellur á Íslandi og koma sér og sýnum í skjól undan kreppunni, en láta síðan almenning blæða á sama tíma. Þessu verður að breyta á Íslandi, þar sem efnahagslegur óstöðugleiki er mjög dýr og hefur alltaf verið það.

Í Evrópu hafa menn fengið sig fullsaddan af svona ósögðuleika og vinna núna saman gegn þessum óstöðugleika. Það er hinsvegar þannig að þjóðir Evrópu vita margar hverjar fullvel að kreppur koma með regulegu tímabili og það er lítið hægt að gera varðandi þær. Hinsvegar hafa þjóðir Evrópu brugðist við með því að þétta efnahag sinn eins og hægt er, en það byggir auðvitað á trausti sem hefur brugðist í tilfelli Grikklands, svo einhver dæmi séu nefnd. Þessi aðferð Evrópuþjóðanna til þess að koma í veg fyrir óstöðugleika kallast í dag Evrópusambandið.

Árið 2009 sóttu íslendingar um aðild að Evrópusambandinu. Síðan þá hafa stjórnmálamenn á Íslandi verið að berjast gegn þessari aðildarumsókn með skipulögðum hætti. Sumir af þessum stjórnmálamönnum hafa gengið svo langt að reyna eyðileggja aðildarferlið með skipulögðum skemmdarverkum í stjórnsýslunni. Þessir stjórnmálamaður var ráðherra Vinstri Grænna, þangað til að hann var rekin fyrir að vera vanhæfur ráðherra með meiru. Þetta er svo sem ekkert einsdæmi. Þar sem ekki minna en tveir ráðherrar komu núna fram í dag og voru að boða áframhaldandi skemmdarverk á aðildarferli Íslands inn í Evrópusambandið. Annar þessara ráðherra gerir það undir því yfirskyni að búið verði að semja um aðild Íslands að Evrópusambandinu fyrir næstu kosningar, sem eru næst árið 2013 í Maí. Eitthvað sem má vera ljóst að mun ekki takast, enda stendur talsvert mikið útaf í viðræðunum vegna skemmdarverka ráðherra Vinstri Grænna. Hinn ráðherran, sem svo óheppilega vill til að fjármálaráðherra, landbúnaðarráðherra og eitthvað fleira ráðherra segir að það verði enginn afsláttur gefinn í viðræðum við Evrópusambandið. Á mannamáli þýðir þetta að Steingrímur J. ætlar sér að vera þverhaus og neita að samþykkja miðlunartillögur Evrópusambandsins. Ég reikna fastlega ekki með því að Steingrímur J. hafi mikinn áhuga á því að koma sjálfur með tillögur til þessa ð leysa þau vandamál sem upp munu koma í aðildarviðræðum Íslands og Evrópusambandsins.

Helstu skemmdarverk Vinstri Grænna er að neita að taka við IPA-styrkjum, sem eru ætlaðir til þess að styrkja stjórnsýsluna fyrir hugsanlega Evrópusambands aðild Íslands (í þessu tilfelli). Þetta er ekki bara skemmandi fyrir aðildarferlið í heild sinni, heldur hægir þetta einnig umtalsvert á því þar sem sú vinna sem hefði farið fram með þessum IPA-styrkjum tefst um óákveðin tíma í tilfelli stjórnsýslunar á Íslandi. Allt þetta hefur átt sinn þátt í því að aðildarviðræður Íslands og Evrópusambandsins eru ekki lengra komnar en raun ber vitni. Síðan notar Steingrímur J. makrílveiðar íslendinga til þess að tefja aðildarviðræður Íslands og Evrópusambandsins ennþá frekar.

Stjórnarandstaðan á Alþingi er ennfremur að mestu leiti öll gegn Evrópusambandsaðild Íslands. Engar fastar ástæður eru gefnar fyrir þessari andstöðu, ekkert frekar en hjá Vinstri Grænum. Heldur virðist hérna vera á ferðinni sérhagsmunagæsla, sem er síðan skreytt með þjóðrembingslegum rjóma ofan á toppin til þess að fela allt ógeðið sem er þar fyrir neðan. Allt saman voðalega skítugt og það er almenningur á Íslandi sem borgar allan þann kostnað af því að standa fyrir utan Evrópusambandið. Hver kostnaðurinn er falin í efnahagslegum óstöðugleika eins og ég nefndi hérna að ofan.

Ég álít að þeir stjórnmálamenn sem eru á móti Evrópusambandsaðild Íslands séu til óþurftar á Alþingi íslendinga, og þeim beri að sýna dyrnar í næstu kosningum árið 2013. Enda má ljóst vera að almenningur á Íslandi mun ekkert græða á því að standa fyrir utan Evrópusambandið. Þrátt fyrir lofræður sviksamra stjórnmálamanna um annað á Íslandi. Enda er það svo að fullyrðingar andstæðinga Evrópusambandsins á Íslandi eru innihaldslaust þvaður og hafa alltaf verið það. Enda er það svo að þegar andstæðingar Evrópusambandsins eru beðnir um staðreyndir máli sínu til stuðnings. Þá hlaupast þeir undan svörum eins hratt og þeir mögulega geta, og sjást síðan ekki aftur fyrr en þeir eru öruggir um að getað komið með sömu röngu fullyrðinguna aftur um Evrópusambandið. Það er að mínu mati algert lágmark að þeir sem fullyrða eitthvað um Evrópusambandið sýni fólki þá kurteysi að sanna mál sitt með heimildum og staðreyndum. Annað er argasti dónaskapur við umræðuna og íslensku þjóðina, og á ekki að lýðast í umræðunni eins og hún gerir í dag.

Helstu efnahagsvandamál íslendinga, fyrir utan óstöðugleika eru háir vextir, verðtrygging og allt það vesen sem þetta veldur á efnahag almennings á Íslandi. Staðreyndin er mjög einföld að það er eingöngu með því aðhaldi sem fæst með aðild Íslands að Evrópusambandinu það sé hægt að fá fram stöðugleika í efnahagsmálum íslendinga. Þetta krefst ekki neinna fórna, eins og andstæðingar Evrópusambandsins á Íslandi halda fram. Þetta krefst hinsvegar þess að íslendingar sýni af sér þá ábyrgð sem fullvalda og sjálfstæðri þjóð sæmir. Hingað til hafa íslendingar ekki sýnt það af sér, og hafa borgað fyrir það í samræmi við hegðun sína. Stjórnmálamenn sem styðja slíkt eru til óþurftar eins og áður segir. Það er hinsvegar alltaf á ábyrgð þeirra sem kjósa að vísa þessu fólki á dyr og halda því frá ákvarðarnartöku á Íslandi.

Það má einnig segja mörg orð um ábyrgð íslenskra fjölmiðla á þessu ástandi sem er ríkjandi á Íslandi. Sérstaklega þegar fjölmiðlar ráða til sín fyrrverandi forsætisráðherra, Seðlabankastjóra og annars gjörspillta menn til þess að skrifa fréttir af afleiðingum sinna eigin ákvarðana nokkur ár þar á undan. Slíkt er auðvitað ekkert nema ógeðfelld lygastarfsemi undir merkjum fjölmiðils sem segir frá fréttum. Ég er hérna að tala um Morgunblaðið, eins og flest allir ættu að hafa áttað sig á núna. Slíkum fjölmiðlum ber auðvitað að refsa, og almenningur á Íslandi getur auðvitað gert það án mikilla vandamála. Annars slíkur fjölmiðill á Íslandi, en þó öllu minni er Útvarp Saga, sem hefur meðal annars það eina hlutverk virðist vera að breiða út lygaáróður um Evrópusambandið á Íslandi. og reynir þar með að tryggja áframhaldandi fáfræði íslensks almennings um Evrópusambandið á Íslandi, og koma þannig í veg fyrir aðild Íslands að Evrópusambandinu. Slíkt mundi auðvitað viðhalda efnahagslegum óstöðugleika á Íslandi um ókomin ár.

Hvernig sem á þetta er litið. Þá hengur þetta allt saman á einn eða annan hátt með þeim afleiðingum sem það þýðir fyrir almenning á Íslandi, sem sjálfur ber fyrst og fremst ábyrgð á þessu ástandi. Enda ræður almenningur á Íslandi stefnunni óbeint í gegnum kosningar til Alþingis og sveitarstjórna á 4 ára fresti.

Hvað mig varðar. Þá styttist í að ég flytji aftur til Danmerkur á ný, enda ætla ég ekki að taka áhættuna á efnahagslegum óstöðugleika og að það eyðileggi fjárhag minn um ókomna áratugi. Jafnvel þó svo að ég skuldi ekki neitt og eyði ekki neinu. Þá mundi ég engu að síður borga með einum og öðrum hætti. Ég sem einstaklingur sætti mig ekki við það, og því kýs ég að flytja til Danmerkur. Þar er efnahagurinn að minnsta kosti stöðugur og Danmörk er nú þegar aðili að Evrópusambandinu og hefur verið það síðan árið 1973.

Fréttir af stjórnmálamönnum sem eru til óþurftar á Íslandi. Fréttir eru fluttar af hinum siðlausa fjölmiðli Morgunblaðinu. Ásamt einni frétt af Rúv.

Koma óþurftarmáli út úr heiminum (Rúv.is)
Enginn afsláttur í ESB-viðræðum (mbl.is)
Ögmundur: ESB-viðræðum ljúki fyrir kosningar (mbl.is)

Birt þann

Haftakróna Evrópuandstæðinga í Heimssýn og víðar

Innan Heimssýnar, Evrópuvaktarinnar og annarstaðar í hugarheimi Evrópuandstæðinga er íslenska krónan bjargvættur íslendinga og hins íslenska efnahags. Staðreyndin er hinsvegar sú að ekkert er fjarri sanni. Íslenska krónan og allt hennar hafurtask er og hefur alltaf verið til bölvunar íslendinga frá því að íslenska krónan var stofnuð árið 1918, þegar skilið var á milli íslensku krónunar og þeirrar dönsku á pari (1:1). Á þessum rúmlega 94 árum sem íslenska krónan hefur verið til. Þá hefur íslenska krónan verið í höftum mest allan tíman. Enda voru fyrstu gjaldeyrishöft íslendinga sett árið 1931, eftir gjaldeyriskreppu sem hófst árið 1920, aðeins tveim árum eftir að stofnað var til Íslensku krónunnar (heimild um þetta hérna). Íslensk króna hefur verið í gjaldeyrishöftum núna í rúmlega 64 ár (svona lauslega áætlað). Þetta þýðir að íslenska krónan hefur aðeins verið í rúmlega 30 ár án gjaldeyrishafta eða annara takmarkana er varða viðskipti með hana.

Íslenska krónan veldur því einnig að vaxtastigið á milli Íslands og Evrópu er margfalt. Besta dæmið um þetta er að stýrivextir (ecb.int) á evrusvæðinu eru í dag 1%, en á Íslandi eru þeir 4,75%. Þetta er munur upp á 3,75%. Bara á milli Íslands og Danmerkur er munur á vöxtum 4,05%, en stýrivextir eru 0,7% í Danmörku þessa dagana. Þetta er gífurlegur vaxtamunur, og hann er íslendingum öllum í óhag. Enda sést það á því verðlagi sem er til staðar á Íslandi þessa dagana. Þessi vaxtamunur gerir það einnig mjög erfitt að viðhalda efnahagslegu jafnvægi á Íslandi. Þetta eru allt saman staðreyndir sem enginn evrópuandstæðingur nefnir eða þorir að tala um. Verðbólgan á Íslandi er á sama tíma 6,5%, en á Evrusvæðinu er verðbólgan 2,1%. Í Danmörku er verðbólgan eitthvað í kringum 2,3% eftir því sem ég kemst næst.

Fullyrðingar þess efnis af hálfu Heimssýnar um að evran sé að drepa Evrópusambandið eru því innantómt bull og rúmlega það. Sérstaklega í ljósi þess að íslenska krónan hefur í raun aldrei verið stöðug og mun aldrei verða stöðugur gjaldmiðill. Fyrir því eru góðar ástæður. Helst ber að nefna er lítil verðmætasköpun sem stendur á bak við íslensku krónuna. Hátt vaxastig, verðtrygging og fleira í þeim dúr. Tilraunir Evrópuandstæðinga á Íslandi þess efnis að íslenska krónan hafi í raun bjargað íslendingum eru því fáránlegar. Enda má ljóst vera að íslenska krónan verður áfram í höftum á næstu árum, og líklegt má vera að ef eitthvað meira kemur upp á í íslensku efnahagslífi. Þá munu þessi höft verða heft til mikilla muna.

Vefsíður aðdáenda íslenskra haftakrónuaðdáenda.

Tálbeitan sem fáa lokkar lengur (Vinstri Vaktin Gegn ESB)
Krónan bjargar Íslandi, evran drepur ESB (Heimssýn)