Category: Vinstri Grænir

Birt þann

Veðmálið gegn íslensku þjóðinni

Í dag er búið að taka veðmál gegn íslensku þjóðinni. Þeir sem hafa tekið þetta veðmál gegn íslensku þjóðinni eru í samtökum sem kallast Heimssýn, samtök sem hafa það að markmiði að viðhalda kjaraskerðinu íslendinga í gegnum íslensku krónuna, verðbólgu og háa vexti. Allt þetta veðmál gegn íslensku þjóðinni er til þess að þjóna hagsmunum fárra. Íslendingar ættu að þekkja þetta fólk. Þetta er fólkið sem fór í gegnum efnahagshrunið og það sér ekki einu sinni á því. Sigmundur Davíð, formaður framsóknarflokksins sem er á móti Evrópusambandsaðild Íslands á 600 milljónir inn á bankabók í hreinan hagnað. Hann hefur tekið veðmál gegn íslensku þjóðinni. Bjarni Ben, núverandi formaður sjálfstæðisflokksins tapaði milljörðum en er ekki gjaldþrota og á milljarða inn á bankabók. Hann er líka á móti aðild Íslands að Evrópusambandinu. Steingrímur J, er á móti aðild Íslands að Evrópusambandinu vegna þess að hann dreymir gamla tíma einangrunar og skömmtunar. Þar sem ráðherrar á Íslandi höfðu svo gott sem alræðisvald yfir almenningi á Íslandi, og spilling fékk að þrífast óáreitt á Íslandi. Þetta eru þeir tímar sem Steingrím J, og fleiri dreymir um að komi aftur til baka á Íslandi.

LÍÚ er nú þegar komið í Evrópusambandið, enda á LÍÚ margar af stærstu útgerðum innan Evrópusambandsins. Allt frá Spáni til Finnlands. Þeir nota evru til þess að gera upp bókhaldið hjá sér og borga reikninga. Þeir eru á móti aðild Íslands að Evrópusambandinu. Bændasamtök Íslands eru á móti aðild Íslands að Evrópusambandinu. Þrífast í spillingu og eftirlitsleysi. Vilja flytja út meira lambakjöt til Evrópusambandsríkja en á sama tíma vilja þau takmarka innflutning á landbúnaðarvörum til Íslands. Svo að íslenskir sláturleyfishafar geti nú örugglega haldið verði háu úti búð en lágu til íslenskra bænda á sama tíma. Þarna er búið að taka veðmál gegn íslensku þjóðinni. Þessir menn njóta síðan stuðnings Jóns Bjarnarsonar Land og Sjávarútvegsráðherra. Manni sem hefur fyrir löngu síðan staðið á sama um hagsmuni almennings og ver þess í staðinn hagsmuni fyrirtækja og samtaka sem hafa það eitt markmiði að arðræna íslenskan almenning með beinum og óbeinum hætti.

Þetta styðja síðan samtökin Heimssýn og vefsíðan Evrópuvaktin. Þetta endar þó ekki þar. Þar sem það er meira í þessu en bara óheiðarleg samtök og fyrirtæki sem hafa tekið stöðuna gegn almenningi á Íslandi.

Eitt af því sem markar málflutning þeirra sem eru á móti aðild Íslands að Evrópusambandinu er sú staðreynd að þetta fólk vill halda í ónýtt efnahagskrefi sem hefur ekki virkað í rúmlega 93 ár, og mun ekkert virka upp úr þessu. Það er talað um að gengisfall krónunar hafi bjargað almenningi. Á meðan staðreyndin er sú að almenningi á Íslandi blæðir út vegna íslensku krónunar. Háir stýrivextir og neikvæðir raunvextir eru bein merki þess. Á meðan hafa þeir ríku, og síðan fyrirtækin og stjórnmálamenninir tengdir þeim örugglega aðgang að gjaldeyri til þess að tryggja hagsmuni sína. Almenningur á Íslandi fær síðan að svelt og sagt að svona sé þetta bara.

Þetta er það kerfi sem Heimssýn og Evrópuvaktin vilja standa vörð um. Kerfi sem refsar og jafnvel níðist á almenningi á Íslandi. Fyrir þessu er almenningur svo gott sem ráðalaus og hefur hingað til verið það. Það urðu lagaumbætur með aðild Íslands að EFTA, og síðar með aðild Íslands að EES samningum. Þar sem dregið var úr valdi ráðherra í bæði skiptin með alþjóðlegum samningum íslendinga við Evrópusambandið, og þar á undan með aðild Íslands að EFTA.

Það er algjörlega nauðsynlegt að minnast á þá staðreynd að þeir sem eru (tóku þátt í umræðunni á sínum tíma) á móti aðild Íslands að Evrópusambandinu í dag. Voru á sínum tíma á móti aðild Íslands að EFTA og síðar EES samningum. Sumt af þessu fólki vill að Ísland fari úr bæði EFTA og EES og nefnir þar ýmsar vafasamar ástæður fyrir því. Ástæður sem eru ekki neitt nema uppspuni þessa fólks og tilheyrir bara hugarheimi þess og engu öðru.

Allt þetta fólk sem stendur að baráttunni gegn aðild Íslands að Evrópusambandinu á það sameiginlegt að standa gegn hagsmunum almennings á Íslandi. Enda er það almenningur á Íslandi sem borgar fyrir þá óráðsíu að vera með íslensku krónuna sem gjaldmiðil. Borgar fyrir óhagstæðara vöruverð, vexti, verðbólgu og allt annað sem er óhagstætt að vera með minniháttar gjaldmiðil sem er bæði dýr og óhagstæður í rekstri. Þetta er það sem þessi 93 ár með íslensku krónuna sem gjaldmiðil ættu að hafa kennt íslendingum nú þegar. Hinsvegar blekkir lygaáróður andstæðinga Evrópusambandsins mjög mikið, og þar liggur veðmálið gegn íslensku þjóðinni.

Það er veðjað á það að íslenskur almenningur samþykki niðurstöðu sem er verri fyrir þá sjálfa, en góð fyrir fólkið sem stendur á móti aðild Íslands að Evrópusambandinu. Þessi niðurstaða sem er góð fyrir ríka fólkið, og fyrirtækin og samtök sem eru tengd þeim er að íslendingar hafni aðild Íslands að Evrópusambandinu. Upp á það er veðjað og ekkert annað. Niðurstaðan sem er vond fyrir ríkja fólkið, og fyrirtækin og samtökin sem eru tengd þeim er að íslendingar samþykki aðild Íslands að Evrópusambandinu.

Það er því augljóst að íslendingar eiga að samþykkja aðildarsamning Íslands og Evrópusambandsins þegar hann liggur fyrir. Annars verður bara haldið áfram að níðast á almenningi á Íslandi, og ríka fólkið verður bara ríkara í kjölfarið á kostnað almennings. Þetta er nú þegar að gerast. Lesið bara fréttinar.

Birt þann

Heimssýn og Evrópuvaktin boða áframhaldandi kjaraskerðingu almennings á Íslandi

Árið 1981 skiptu íslendingar um gjaldmiðil. Þá voru tvö núll tekin af íslensku krónunni. Þannig að 1000 gamlar krónur urðu 10 nýjar krónur. Þegar þetta var gert þá var íslenska krónan (þessu nýja) á rúmlega pari við dönsku krónuna. Frá því að vera mjög verðlaus gjaldmiðill í dönskum krónum talið fyrir það ár. Þessi kjaraskerðing í gegnum íslensku krónuna kom auðvitað eingöngu niður á íslenskum almenningi og fyrirtækjum sem ekki höfðu aðgang að erlendum gjaldeyri.

Hérna eru nokkrar sögulegar fréttir um þetta mál.

Allar þessar blaðsíður eru fegnar af vefsíðunni tímarit.is. Smellið á myndinar til að fá leshæfa stærð.

Það er ótrúlegur samhljómur með þessu ástandi sem var uppi árið 1980 og árin þar á undan. Það er áður en gengi íslensku krónunnar var fellt 100 falt (tvö núll tekin af íslensku krónunni). Árið 1981 var 1 DKK rúmlega 1 ISK, eða nærri því á pari. Í dag er 1 DKK rúmlega 21,24 ISK krónur. Á rúmlega 30 árum hefur gengi íslensku krónunnar því fallið mjög mikið, einhver sagði að þetta fall væri rúmlega 95% á rúmlega 30 árum. Ég er ekki frá því að það sé nærri því að vera rétt.

Það er þó ljóst að þeir sem berjast gegn Evrópusambands aðild Íslands og evrunni vilja viðhalda í þessa kjaraskerðingu, gengisfall (handvirkt ef ekki sjálfvirkt), verðbólgu, hátt verðlag og almenna skerðingu á launum íslensks almennings með því að lækka gengi íslensku krónunnar og skerða þannig kjör íslensks almennings á óbeinan hátt (hærra verðlag á erlendum vörum). Síðan má minnast á gjaldeyrishöft og jafnvel hugsanleg innflutningshöft (eftir að Ísland verður rekið úr EES og EFTA fyrir að standa ekki við kröfur aðildar) á vöruinnflutningi til Íslands.

Þeir sem vilja skerða kjör íslensks almennings eru eftirtaldir aðildar.

Heimssýn
Evrópuvaktin
Sjálfstæðisflokkurinn
Framsóknarflokkurinn
Vinstri Grænir
Aðrir stjórnmálaflokkar á móti aðild Íslands að Evrópusambandinu.

Ég er persónulega ekki tilbúinn að láta íslenska stjórnmálaflokka að hafa mig af fífli með endalausum kjaraskerðingum með því að nota íslensku krónuna sem gjaldmiðil. Af þeim sökum mun ég flytja aftur til Danmerkur á næsta ári. Hvað almenningur á Íslandi gerir er hans að ákveða, en nýjustu skoðanakannanir boða ekki bjarta framtíð fyrir íslendinga.

Birt þann

Andstæðingar ESB á Íslandi ýtreka það að þeir séu heimskir

Andstæðingar ESB á Íslandi hafa ýtrekað það að þeir séu heimskir og að það eigi alls ekki að taka mark á þeim. Núna er LÍÚ blaðið Morgunblaðið farið að endurtaka uppspunafrétt The Telegraph um að ESB sé að fara banna börnum að blása í blöðrur.

Þessi nýja goðsögn er ekki komin á goðsagnavefsíðu ESB. Þar sem tekið er á svona rugli sem fullir blaðamenn á börum í Brussel finna upp og skrifa um í bresku slúðurpressuna.

Hérna er líka afskaplega gott myndband um þessa vitleysu.

Þessi uppspunafrétt í Morgunblaðinu á því ekki við nein rök að styðjast. Þó hafa aðrir íslenskir fjölmiðlar verið að endurtaka þessa vitleysu eins og að þetta væri einhversskonar sannleikur.

Birt þann

Íslenska skuldakreppan 2008 – 2011

Það er áhugaverð staðreynd að andstæðingar Evrópusambandsins á Íslandi láta eins og það sé ekkert að á Íslandi. Staðreyndin er hinsvegar sú að á Íslandi er margt og mikið að. Sérstaklega þá í ljósi vegna þess að Ísland og íslenskt efnahagslíf er í bullandi skuldakreppu og hefur verið það síðan árið 2008. Það breytir engu þó svo að þetta sé fegrað eða forðast að ræða þetta. Þetta er staðreynd málsins og það er ekki hægt að forðast hana hvernig sem reynt er.

Wikipedia hefur þetta að segja um íslensku skuldakreppuna.

Iceland
Main article: 2008–2011 Icelandic financial crisis

Iceland suffered the failure of its banking system and a subsequent economic crisis. After a sharp increase in public debts due to the banking failures, the government has been able to reduce the size of deficits each year. The effort has been made more difficult by a more sluggish recovery than earlier expected.[116] Before the crash of the three largest commercial banks in Iceland, Glitnir, Landsbanki and Kaupthing, they jointly owed over 10 times Iceland’s GDP. In October 2008, the Icelandic parliament passed emergency legislation to minimise the impact of the financial crisis. The Financial Supervisory Authority of Iceland used permission granted by the emergency legislation to take over the domestic operations of the three largest banks.[117]

The foreign operations of the banks, however, went into receivership. As a result, the country has not been seriously affected by the European sovereign debt crisis from 2010. In large part this is due to the success of an IMF Stand-By Arrangement in the country since November 2008. The government has enacted a program of medium term fiscal consolidation, based on expenditure cuts and broad based and significant tax hikes. As a result, central government debts have been stabilised at around 80-90 percent of GDP.[118] Capital controls were also enacted and the work began to resurrect a sharply downsized domestic banking system on the ruins of its gargantuan international banking system, which the government was unable to bail out.[119][120]

Despite a contentious debate with Britain and the Netherlands over the question of a state guarantee on the Icesave deposits of Landsbanki in these countries, credit default swaps on Icelandic sovereign debt have steadily declined from over 1000 points prior to the crash in 2008 to around 200 points in June 2011. Further, on 9 June 2011, the Icelandic government successfully raised 1$ billion with a bond issue indicating that international investors are viewing positively the efforts of the government to consolidate the public finances and restructure the banking system, with two of the three biggest banks now in foreign hands.[119][120]

Íslendingar hefðu getað verið komið miklu betur útúr þessari efnahagskreppu en staðreyndin er núna í dag. Ástæðan fyrir því að þetta gengur svona illa hjá íslendingum liggur í þeirri staðreynd að hópar innan þjóðfélagsins hafa krefisbundið komið í veg fyrir að hægt sé að leita hagssælla lausna á þessum vandamálum og koma þannig hlutunum af stað.

Helst ber þar að nefna andstöðu þessara hópa við Evrópusambands aðild Íslands og síðan andstöðu þessa hóps við Icesave samkomulagið. Vegna þess að Icesave samkomulagið var fellt í þjóðaratkvæði. Þá mun efnahagskreppan á Íslandi eingöngu dýpka og vara lengur en annars hefði verið. Sökin á stöðu mála á Íslandi liggur því hjá íslendingum sjálfum, en ekki hjá erlendum ríkjum eða útlendingum eins og vinsælt er að halda fram í fjölmiðlum á Íslandi núna í dag.

Birt þann

Myndbandsupptaka af fundi utanríkismálanefndar Evrópuþings Evrópusambandsins

Í anda opinnar stjórnsýslu. Þá birtir Evrópusambandið og Evrópuþingið alla fundi á vefnum hjá sér, og þar að leiðandi á internetinu. Jón Bjarnason hefur núna neitað því að hafa sagt að hann ætli sér að stoppa aðildarviðræður Íslands og Evrópusambandsins.

Á þessum fundi er farið yfir stöðuna í aðildarviðræðum Íslands og Evrópusambandsins. Þar er einnig farið yfir orð Jóns Bjarnasonar um að hann ætli sér að stoppa aðildarviðræður Íslands og Evrópusambandsins.

Event : Committee on Foreign Affairs (AFET)

Byggt á bloggfærslu Evrópusamtakanna.

Birt þann

Engir háir herrar í Evrópusambandinu fyrir Jón Bjarnarson

Það er lýsandi fyrir fáfræði Jóns Bjarnarsonar um Evrópusambandið er sú staðreynd að hann hefur ekki hugmynd um starfsemi og ákvarðanartöku í Evrópusambandinu þegar hann talar um „háu herra“ í fjölmiðlum á Íslandi. Sem Ráðherra í ríkisstjórn Íslands. Þá ætti Jón Bjarnarson að fá lámarks kynningarefni um Evrópusambandið, þá annaðhvort frá Evrópusambandinu sjálfu eða frá Utanríkisráðuneyti Íslands.

Svo að Jón Bjarnarson hafi allavegana vita á því sem hann talar um. Það er nefnilega augljóst núna í dag að Jón Bjarnarson hefur ekki neitt einasta vit á því hvað hann talar um þegar hann fullyrðir þetta um Evrópusambandið. Enda eru engir háir herrar í Evrópusambandinu. Enda er allt það sem Evrópusambandið gerir stefna sem er samþykkt af öllum aðildarríkjum Evrópusambandsins. Þau ríki sem ætla sér að ganga í Evrópusambandið þurfa að taka upp þessa stefnu eins og hún er í dag. Í aðildarviðræðum er hægt að semja um sérlausnir ef aðstæður kalla sérstaklega á það, og það er alla jafna gert núna í dag. Enda er stefna Evrópusambandins í dag að koma með aðildarsamninga sem henta nýjum aðildarríkjum, frekar en sú stefna að ein stærð henti öllum. Eins og var lengi stefnan þegar það kom að stækkun Evrópusambandins fyrr á árum.

Þau aðildarríki Evrópusambandsins sem hafa verið lengi aðildar hafa getað samið um sérlausnir ef það hentar þeim. Besta dæmið er undanþága Danmerkur og Bretlands frá upptöku evrunnar. Þó er líklegt að Danmörk muni falla frá undanþágunni varðandi Evruna og nokkrar sérlausnir sem Danmörk er með til staðar í dag. Þó er það þannig að slíkar breytingar verða ekki framkvæmdar nema í þjóðaratkvæði.

Þeir einu sem Jón Bjarnarson kemur til með að útskýra afstöðu sína til eru skipaðir fulltrúar aðildarríkjanna í Framkvæmdastjórn Evrópusambandsins, og síðan fyrir Ráðherrum aðildarríkjanna í Ráðherraráði Evrópusambandsins. Hugsanlegt er að hann þurfi að útskýra afstöðu sína fyrir Evrópuþingmönnum á Evrópuþingi Evrópusambandins, þó eingöngu í þeim nefndum sem koma að stækkun Evrópusambandsins og sjá um málefni tengd aðildarviðræðum Íslands og Evrópusambandsins.

Það eru ekki aðrir sem fara með völdin í Evrópusambandinu. Það er hætta á því að Jón Bjarnarson verði fyrir vonbrigðum þegar hann áttar sig á þessari staðreynd. Síðan kemur vonandi skömmin, þegar Jón Bjarnarson áttar sig á því að hann hefur gert sig að fífli fyrir framan aðra Landbúnaðarráðherra í Evrópu.

Fréttir af kjánaskap Jón Bjarnarsonar.

Er reiðubúinn að fara til Brussel (mbl.is)

Birt þann

Útskýringar óskast frá andstæðingum Evrópusambandsaðildar á Íslandi

Það eru margir sem halda því fram að Samfylkingin hafi ekki neitt annað stefnumál en aðild Íslands að Evrópusambandinu. Þetta er rangt. Sérstaklega í ljósi þess að Samfylkingin er með mörg mál á stefnuskrá sinni, öll þessi stefnumál snúast um það að bæta lífsskilyrði og auka efnahagsstöðugleika á Íslandi. Sú mýta sem haldið er að almenningi á Íslandi að Samfylkingin sé bara með Evrópusambands aðild bara sem stefnumál er röng, aftur á móti skiptir Evrópusambands-aðild miklu máli við að ná fram þeim markmiðum sem Samfylkingin vill fá fram í íslensku þjóðfélagi.

Enda er stöðugleiki ekki ókeypis og það er erfitt að ná honum á Íslandi með ör-gjaldmiðil (320.000 manns standa undir íslensku krónunni), og örlítinn efnahag í samræmi við það. Það er söguleg staðreynd að ekki hefur tekist að halda vaxtastigi og gengi íslensku krónunnar stöðugu síðan íslenska krónan var stofnuð á pari við dönsku krónuna árið 1918. Það eru hvorki meira eða minna en 93 ár af efnahagslegum óstöðugleika á Íslandi (ef frá eru talin árin sem seinni heimsstyrjöldin stóð yfir og Ísland var einangrað frá heiminum). Þetta eru mörg ár af efnahagslegum óstöðugleika og kjararýrnun. Enda er það svo að margar kynslóðir íslendinga þekkja ekkert annað, og þær kynslóðir sem alast upp í dag þekkja ekkert annað en efnahagslega óstöðugleika og vandamál tengdum efnahag Íslands. Að öllu óbreyttu mun þetta ástand halda áfram, með tilheyrandi kjarnarýrnun og efnahagslegum vandræðum.

Það liggur fyrir að leiðin útúr þessum vítahring er aðild Íslands að Evrópusambandinu og upptaka evrunnar sem gjaldmiðils á Íslandi. Það er leiðin til þess að losna við óstöðugleika á Íslandi, svo lengi sem íslendingar standa sig og haldi rétt á málunum. Enda er það nú bara þannig að hægt er að klúðra öllu ef illa er staðið að þeim. Upptaka evrunar mundi þó koma í veg fyrir óstöðugleika í genginu og slíkt yrði strax mikil framför fyrir íslendinga.

Núna er það stóra málið, eftir þennan stutta formála.

Í málflutningi andstæðinga Evrópusambands aðildar Íslands. Þá hef ég aldrei heyrt þá nefna það eða útskýra hvernig þeir ætli sér að ná efnahagslegum stöðugleika á Íslandi. Það er ekki orð um þetta í málflutningi þeirra stjórnmálaflokka sem eru andstæðir Evrópusambandsaðildar Íslands á Alþingi. Ekki einn bókstafur um þessa staðreynd í málflutningi þeirra.

Reyndar er ekkert í málflutningi andstæðinga Evrópusambands aðildar á Íslandi sem útskýrir fyrir fólkinu á Íslandi hvernig það að standa fyrir utan Evrópusambandið bætir hag þess til framtíðar. Enda er það þannig að Ísland stendur núna fyrir utan Evrópusambandið og efnahagur almennings á Íslandi er ekkert góður, og fer ekki batnandi þessa dagana. Ég túlka þögn andstæðinga Evrópusamband aðildar Íslands um þetta atriði slíkt að þeir hafi ekki neinn áhuga á því að leysa þetta vandamál, sem lendir allt saman á íslenskum almenningi í dag og til framtíðar.

Það er ennfremur staðreynd að andstæðingar Evrópusambands aðildar Íslands tala málflutningi einokunar og sérhagsmunaraðild á Íslandi. Þar ber helst að nefna Bændasamtök Íslands og undirfélög, LÍÚ (sem réði Davíð Oddsson sem ritstjóra Morgunblaðsins), Mjólkursamsalan (sem er undanþegin samkeppnislögum á Íslandi).

Það er áhugaverð staðreynd að hvorki Sjálfstæðisflokkurinn, Framsóknarflokkurinn og Vinstri Grænir hafa útskýrt fyrir almenningi á Íslandi hvernig þeir ætla sér viðhalda efnahagslegum stöðugleika og hagsæld á Íslandi. Jafnframt því að standa fyrir utan Evrópusambandsins og evrunnar á sama tíma. Sérstaklega í ljósi þess að reynsla síðustu áratuga að því að standa fyrir utan Evrópusambandið er ekkert voðalega góð fyrir almenning á Íslandi.

Andstæðingum Evrópusambands aðildar á Íslandi er að frjálst að útskýra fyrir mér hérna hvernig þeir ætla sér að viðhalda efnahagslegum stöðugleika á Íslandi, og á sama tíma að standa fyrir Evrópusambandið og evruna.

Ég tek það fram að ég er ekki meðlimur í Samfylkingunni og hef ekki verið það núna í lengri tíma.

Birt þann

Jón Bjarnarson landbúnaðar og sjávarútvegsráðherra er óheiðarlegur þingmaður og ráðherra

Það eru margir sem halda og trúa því að Jón Bjarnarson sé heiðarlegur og gegnheill þingmaður og ráðherra. Staðreyndin er hinsvegar sú að Jón Bjarnarson er hvorugt. Enda hefur það sannast að Jón Bjarnarson er bæði óheiðarlegur og hraðlygin ef svo ber undir. Einnig sem að Jón Bjarnarson er gjörspilltur og hefur misnotað stöðu sína sem ráðherra í ríkisstjórn Íslands óspart. Besta og skýrasta dæmið er Jón Bjarnarson réði son sinn til þess að sinna nefnd um sjávarútvegsmál (að mig minnir). Jafnvel þó svo að augljóst mátti vera að sonur Jóns Bjarnarsonar hafði hvorki þekkingu eða getu til þessa að sinna umræddu starfi. Einnig sem að hæfara fólk var sniðgengið af Jóni Bjarnarsyni um umrædda stöðu.

Í hvert skipti sem óheiðarleikinn í Jóni Bjarnarsyni kemur fram í fjölmiðlum. Þá bregst Jón Bjarnarson gjarnan þannig við að hann fer að tala um allt aðra hluti en það sem hann er spurður um af fjölmiðlamönnum. Besta dæmið var þegar Jón Bjarnarson fór að tala um sand og grjót árið 2010, þegar hann spurður útí fækkun ráðuneyta á Íslandi.

Þeir sem halda og trúa því að Jón Bjarnarson landbúnaðar og sjávarútvegsráðherra sé heiðarlegur og gegnheill maður hafa verið hafðir af fíli, af Jóni Bjarnarsyni. Það er auðvitað skelfilegt fyrir viðkomandi að vera komin í þessa stöðu, að láta Jón Bjarnarson hafa sig að fífli.

Birt þann

Stærsta dæmið um vantraust í garð útlendinga á Íslandi

Hérna er eitt stærsta dæmið sem ég veit um vantraust í garð útlendinga á Íslandi. Það er sú goðsögn að útlendingar komi til Íslands og kaupi upp allt land á Íslandi. Þessi umræða fór fram á Íslandi rétt áður en íslendingar gengu í EES á árunum 1989 til 1993. Þar var fullyrt að útlendingar mundu kaupa upp allar jarðir á Íslandi við inngöngu Ísland í EES. Hvað gerðist svo í raunveruleikanum. Nákvæmlega ekki neitt. Áhugi útlendinga á því að kaupa jörð á Íslandi var svo lítill að hann hreinlega mældist ekki, og gerir það sjaldan.

Þess í stað eru það íslenskir auðmenn sem kaupa jarðir á Íslandi eingöngu fyrir sumarbústaðinn sinn. Þrátt fyrir þessi augljósu sannindi um útlendinga og jarðir á Íslandi. Þá er öllum kaupum útlendinga á íslenskum jörðum mætt með mikilli tortryggni og jafnvel hreinræktaðri andúð. Núna í dag kemur þessi tortryggni og andúð bæði fram í lögum á Íslandi, og síðan í ummælum Innanríkisráðherra Ögmundi Jónassyni á bloggsíðu hans núna í kvöld. Þess má einnig geta að umrædd lög eru sett á mesta uppgangstíma (nema kannski fyrir utan núverandi tímabil) fasista og útlendingahaturs á Íslandi. Þar sem allt sem var erlent var gert tortryggilegt á Íslandi og kerfisbundið alið á fáfræði um útlendinga er erlendri menningu.

Svona öfgar eru auðvitað óþolandi, enda eru þetta ekkert nema faldir fordómar í garð útlendinga. Enda er hérna um að ræða algerlega tilefnislausan ótta við útlendinga og ímynduð uppkaup þeirra á jörðum á Íslandi.

Það er alveg ljóst að Ögmundur Jónasson á ekki gera neitt annað en að skammast sín fyrir svona, og síðan á hann að segja af sér fyrir vanhæfni í starfi og fyrir að vera bera svona mikið hatur í garð útlendinga eins og raun ber vitni. Eins og augljóst má vera að hann er og hefur alltaf verið. Enda er ekki einleikið hversu mikið Ögmundur Jónasson tortryggir allt það sem erlent er. Þessi staðreynd verður ennþá augljósari þegar verk hans í garð erlendra flóttamanna og innflytjenda eru skoðuð síðustu árin. Ögmundur er ennfremur það sem kallað populist í stjórnmálum, en það þýðir að hann er líklegur til þess að gera það sem þykir líklegt til vinsælda en hluti sem eru óvinsælir en kannski nauðsynlegir.

Tortryggni íslendinga á allt það sem erlent hefur kostað íslendinga lífsgæði framfarir á síðustu áratugum. Er ekki komið nóg af þessu ?