Category: Fábjánar

Birt þann

Rangfræsla Evrópuvaktarinnar (Styrmis) um ákvarðanatöku í Evrópusambandinu

Vefurinn Evrópuvaktin er vefur sjálfstæðisflokksins og talsmaður þeirrar einangrunarstefnu sem er rekin þar á bæ. Þessi vefur hefur þann eina tilgang að birta rangfærslur um Evrópusambandið og starfsemi þess og hlutverk. Þetta hlutverk var núna síðast fjármagnað með 25 milljón króna styrk frá Alþingi íslendinga. Það standa tveir menn á bak við þennan vef opinberlega, ritstjórinn virðist ekki leggja neitt til málana á þessum vef. Þó er talverður hluti af nafnlausum áróðursgreinum birtur þarna sem gætu verið eftir fleiri aðila.

Styrmir fullyrðir þetta hérna um Framkvæmdastjórn Evrópusambandsins.

Framkvæmdastjórn Evrópusambandsins er eini aðilinn í ESB-kerfinu, sem hefur frumkvæðisrétt að löggjöf. Þegar sá frumkvæðisréttur bætist við það hlutverk framkvæmdastjórnarinnar að sjá síðan um framkvæmd laga og annarra ákvarðana og hafa eftirlit með þeim er ljóst að framkvæmdastjórnin er ein valdamesta stofnunin í þessu kerfi.

Það er svolítið erfitt að bera yfirstjórn ESB beint saman við yfirstjórn í lýðræðisríki eins og á Íslandi. Þannig er ljóst að leiðtogaráðið, sem skipað er forsætisráðherrum og/eða forsetum aðildarríkjanna hefur mest áhrif á stefnumörkun Evrópusambandsins í stórum dráttum og ráðherraráðið hefur mikið að segja á einstökum afmörkuðum sviðum. Þess vegna er hæpið að bera framkvæmdastjórnina beint saman við ríkisstjórn í lýðræðisríki (eins og gert hefur verið að einhhverju leyti í þessum pistlum) en samt fer ekki á milli mála, að framkvæmdastjórnin og ekki sizt forseti hennar, sem nú er Jose Manuel Barroso gegna lykilhlutverk í yfirstjórn Evrópusambandsins. Hún er þó ekki allsráðandi.

[…]

Sjálfsagt er ekki fjarri lagi að ætla, að frá því að bók Stefáns Más kom út fyrir 20 árum hafi staða leiðtogaráðsins orðið sterkari sem stefnumarkandi aðili á vegum Evrópusambandsins.

Það er sérkennilegt fyrirkomulag að framkvæmdastjórnin sé eini aðilinn í ESB-kerfinu, sem geti haft frumkvæði að löggjöf. Sennilega snúast skýringarnar á því um praktísk atriði, þ.e. að hún hafi mannafla til þess að undirbúa löggjöf með viðunandi hætti fyrir þetta fjölmenna þing, sem Evrópuþingið er. Framkvæmdastjórnin hefur yfir að ráða um 25 þúsund starfsmönnum. Það mundi sennilega þýða einhverja margföldun á þeim mannafla, ef einstakir þingmenn hefðu rétt til þess að láta undirbúa löggjöf á eigin vegum og gera tillögu um hana.

[…]

Auk þess að hafa frumkvæðisrétt um löggjöf og sjá um daglegan rekstur Evrópusambandskerfisins er auðvitað ljóst að framkvæmdastjórnin er lykilaðili í fjárlagagerð þess og um framkvæmd fjárlaganna.

Það er því sama frá hvaða sjónarhorni er litið á framkvæmdastjórnina, hún er lykillinn að öllu ESB-kerfinu en hún hefur ekki hið endanlega vald.

[…]

Tekið héðan, Framkvæmda­stjórnin er í lykilstöðu en hefur ekki síðasta orðið, 10 Nóvember, 2011, Vefur Evrópuvaktarinnar.

Það sem Styrmir vitnar (hægt að lesa í sjálfri greininni) í eru upplýsingar sem eru orðnar 20 ára gamlar og alveg hrikalega úreltar. Enda hefur margt breytst í Evrópusambandinu á þessum 20 árum síðan sú bók sem Styrmir vitnar í var skrifuð.

Hérna eru þær upplýsingar sem eru gefnar um þetta atriði á vef Evrópusambandsins.

EU law is divided into ‘primary’ and ‘secondary’ legislation. The treaties (primary legislation) are the basis or ground rules for all EU action.

Secondary legislation – which includes regulations, directives and decisions – are derived from the principles and objectives set out in the treaties.

The EU’s standard decision-making procedure is known as ‘codecision’. This means that the directly elected European Parliament has to approve EU legislation together with the Council (the governments of the 27 EU countries). The Commission drafts and implements EU legislation.

The Treaty of Lisbon increased the number of policy areas where ‘codecision’ is used. The European Parliament also has more power to block a proposal if it disagrees with the Council.

Decision-making in the European Union

Síðan er það einnig þetta hérna.

The EU’s standard decision-making procedure is known as ‘codecision’. This means that the directly elected European Parliament has to approve EU legislation together with the Council (the governments of the 27 EU countries).

Drafting EU law

Before the Commission proposes new initiatives it assesses the potential economic, social and environmental consequences that they may have. It does this by preparing ‘Impact assessments’ which set out the advantages and disadvantages of possible policy options.

The Commission also consults interested parties such as non-governmental organisations, local authorities and representatives of industry and civil society. Groups of experts give advice on technical issues. In this way, the Commission ensures that legislative proposals correspond to the needs of those most concerned and avoids unnecessary red tape.

Citizens, businesses and organisations can participate in the consultation procedure via the website Public consultations.

National parliaments can formally express their reservations if they feel that it would be better to deal with an issue at national rather than EU level.

Review and adoption

The European Parliament and the Council review proposals by the Commission and propose amendments. If the Council and the Parliament cannot agree upon amendments, a second reading takes place.

In the second reading, the Parliament and Council can again propose amendments. Parliament has the power to block the proposed legislation if it cannot agree with the Council.

If the two institutions agree on amendments, the proposed legislation can be adopted. If they cannot agree, a conciliation committee tries to find a solution. Both the Council and the Parliament can block the legislative proposal at this final reading.

Sessions of the European Parliament and some Council sessions can be watched live online.

How EU decisions are made, tenglar eru á vef Evrópusambandsins.

Þarna má því sjá að fullyrðingar Styrmis um það hvernig ákvarðanir eru teknar í Evrópusambandinu eru rangar og úreltar. Enda ekki annars að vænta frá mönnum sem virðast halda það að kalda stríðið sé ennþá í fullum gangi. Ég reyndar reikna með því að Evrópuvaktin fari að flytja fréttir af Sovétríkjunum innan skamms.

Birt þann

Íslenskir fasistar á ferðinni

Það er ákaflega fasistalegt að lesa þessa hérna kröfu hjá neðanjarðarsamtökunum „Stóra Systir“. Samtök sem eru í raun ekkert nema glæpasamtök miðað við það hvernig þau hafa hagað sér núna síðustu daga. Enda hefur það sannast að bann á vændi hefur ekkert að segja, og mun alltaf þrífast á Íslandi þrátt fyrir yfirlýsta stefnu geðveikra siðapostula um að stoppa það.

Það sem er þó ennþá meira áhyggjuefni er þessi hérna krafa samtakana sem kallar sig „Stóra Systir“.

Konurnar sögðu íslenska löggjöf á sviði vændis- og mansalsmála til fyrirmyndar en hún hefði ekki dugað til að útrýma meinsemdinni. Þær lásu upp lista yfir kröfur sínar, sem voru meðal annarra þær að vefsíðunni Einkamálum yrði lokað, að rannsókn mansals- og vændismála yrði undir sérhæfðu teymi sem fengist ekki við önnur sakamál og að stjórnvöld stæðu fyrir fræðsluherferð sem beindist að kaupendum vændis og kláms.

Frétt Vísir.is/Fréttablaðið/Stöð 2 þann 19 Október, 2011. Neðanjarðarhreyfingin Stóra systir krefst úrbóta

Það er margt við þessar kröfur að athuga. Þá sérstaklega er þarna farið fram á ritskoðun og skoðanakúgun á vefjum vegna þess að þetta kvenfólk telur sig vera að gera eitthvað rétt. Þó án þess að færa fyrir því nokkur einustu rök eða sannanir. Það er ennfremur staðreynd að mansal þrífst þar sem ekki er hægt að koma upp um það. Þar á meðal á Íslandi, þar sem löggjöfin kemur öllu saman neðanjarðar í hendur glæpamanna og annara óþokka. Lausn íslenskra feminista er því ekki nein lausn. Heldur er hérna á ferðinni um að ræða endagötu á málefni sem á sér mjög langa sögu (6000+ ár). Enda verður kynlífsþörf mannsins (bæði karla og kvenna) ekki stoppuð á neinn hátt. Gildir þá einu hvað og hverju íslenskir öfgafeministar halda fram í fjölmiðlum og í prenti. Það að krefjast lokunar á einkamál er auðvitað ekkert nema fasismi í einni mynd. Enda er slíkt ekkert nema skref til kúgunar á hópi fólks sem stendur að öllu sama um skoðanir öfgafullra feminista á Íslandi sem eru á móti öllu sem er kynferðislegt og tengist kynferði.

Það er alveg ljóst að íslenskir öfga-feministar eru varasamur hópur, og það er margt komið fram sem réttlætir lögreglurannsókn á hegðun og lögbrotum þessa hóps. Enda hafa þau ekki brotið nema 10 til 20 lög eftir því sem ég kemst næst. Allt frá lögum um einkalíf til laga um fjarskipti, og hugsanlega eitthvað fleira að auki.

Frétt Vísir.is

Neðanjarðarhreyfingin Stóra systir krefst úrbóta

Birt þann

Andstæðingar ESB á Íslandi ýtreka það að þeir séu heimskir

Andstæðingar ESB á Íslandi hafa ýtrekað það að þeir séu heimskir og að það eigi alls ekki að taka mark á þeim. Núna er LÍÚ blaðið Morgunblaðið farið að endurtaka uppspunafrétt The Telegraph um að ESB sé að fara banna börnum að blása í blöðrur.

Þessi nýja goðsögn er ekki komin á goðsagnavefsíðu ESB. Þar sem tekið er á svona rugli sem fullir blaðamenn á börum í Brussel finna upp og skrifa um í bresku slúðurpressuna.

Hérna er líka afskaplega gott myndband um þessa vitleysu.

Þessi uppspunafrétt í Morgunblaðinu á því ekki við nein rök að styðjast. Þó hafa aðrir íslenskir fjölmiðlar verið að endurtaka þessa vitleysu eins og að þetta væri einhversskonar sannleikur.

Birt þann

Ábyrgð Forseta Íslands á Icesave málinu

Það er engin vafi á því að ábyrgð Forseta Íslands, Ólafs Ragnars Grímssonar á Icesave málinu er mjög mikil. Jafnvel þó svo að Forseti Íslands beri ekki neina ábyrgð samkvæmt Stjórnarskrá Íslands.

11. gr. Forseti lýðveldisins er ábyrgðarlaus á stjórnarathöfnum. Svo er og um þá, er störfum hans gegna.
Forseti verður ekki sóttur til refsingar, nema með samþykki Alþingis.
Forseti verður leystur frá embætti, áður en kjörtíma hans er lokið, ef það er samþykkt með meiri hluta atkvæða við þjóðaratkvæðagreiðslu, sem til er stofnað að kröfu Alþingis, enda hafi hún hlotið fylgi 3/4 hluta þingmanna …1) Þjóðaratkvæðagreiðslan skal þá fara fram innan tveggja mánaða, frá því að krafan um hana var samþykkt á Alþingi, og gegnir forseti eigi störfum, frá því að Alþingi gerir samþykkt sína, þar til er úrslit þjóðaratkvæðagreiðslunnar eru kunn.
Nú hlýtur krafa Alþingis eigi samþykki við þjóðaratkvæðagreiðsluna, og skal þá Alþingi þegar í stað rofið og efnt til nýrra kosninga.
1)L. 56/1991, 2. gr.

Ábyrgð Forseta Íslands snýst um þá staðreynd að núna þurfa íslendingar að borga allt að 1300 milljarða, auk skaðabóta og vaxta í staðinn fyrir 600 milljarða úr þrotabúi gamla Landsbankans. Þetta er mikil ábyrgð og það er kominn tími til þess að Forseti Íslands útskýri mál sitt fyrir þjóðinni. Það sem Ólafur Ragnar hefur sagt í fjölmiðlum undanfarið er ekki útskýring, heldur alvöru útskýring á því afhverju Ólafur Ragnar var tilbúinn til þess að fórna efnahag íslensku þjóðarinnar í til þess að blása upp sitt eigið egó og ímynd í fjölmiðlum á Íslandi og erlendis.

Fréttir af þessu máli.

Stjórnvöld beygðu sig undir ofbeldi (Rúv.is)
Forsetinn: Áttum ekki að láta undan fáránlegum kröfum Breta og Hollendinga. AGS var notaður sem „hnefi“ (eyjan.is)
Rétt að hafna Icesave (Rúv.is)

Birt þann

Óraunverulegur raunveruleiki hjá andstæðingum Evrópusambandsins á Íslandi

Ef það hefur farið fram hjá einhverjum. Þá eru andstæðingar Evrópusambandsins á Íslandi margir hverjir ekki alveg í sambandi við raunveruleikann. Þessu til sönnunar er best að benda á nafnlausa grein á vefnum Evrópuvaktin, sem er ritstýrð af Birni Bjarnarsyni (fyrrverandi ráðherra osfrv) og Styrmi (fyrrverandi ritstjóra Morgunblaðsins).

Í þessari grein á Evrópuvaktin er talað um trójuhesta og annað slíkt. Þar er óbeint hreinlega verið að saka fólk um að vera landráðamenn og annað slíkt fyrir það eitt að stoppa ekki aðildarviðræður Íslands og Evrópusambandsins.

Hérna er öll greinin til greiningar.

Trójuhestar ESB á Íslandi?

Þegar heimsveldum gengur illa að ná undir sig löndum koma þau sér gjarnan upp Trójuhestum. Hverjir ætlu séu þeir Trójuhestar, sem Evrópusambandið er að koma sér upp á Íslandi til þess að auðvelda því að ná yfirráðum yfir íslenzka lýðveldinu? Ekki verða Samfylkingarmenn sakaðir um það enda fara þeir ekki leynt með þá fyrirætlan sína að koma Íslandi undir yfirráð Brussel.

Trójuhestarnir eru þeir, sem þykjast vera annað en þeir eru. Tveir af forystumönnum VG, þeir Steingrímur J. Sigfússon og Árni Þór Sigurðsson þreytast ekki á því að segja að þeir séu andvígir aðild Íslands að Evrópusambandinu. Þegar grannt er skoðað er hins vegar ekkert samhengi á milli orða þeirra og gerða. Steingrímur J. hefur til þessa dags greitt fyrir öllu, sem hann hefur þurft að greiða fyrir til þess að ýta undir aðild Íslands að ESB enda gengur hnífurinn ekki á milli hans og Össurar Skarphéðinssonar í málinu. Árni Þór Sigurðsson segist í orði vera á móti aðild að ESB en verk hans segja allt aðra sögu ekki sízt verk hans (og verkleysi) sem formaður utanríkismálanefndar Alþingis.

Það er því ekki fráleitt að ætla að þar séu á ferð Trójuhestar ESB á Íslandi. En eru þeir kannski fleiri?

Það er alvarlegt umhugsunarefni.

Takið eftir því að talað er um Evrópusambandið sem heimsveldi. Staðreyndin er hinsvegar sú að Evrópusambandið er ekki heimsveldi. Frakkland er heimsveldi, Bretland er heimsveldi, Ítalía er heimveldi, Evrópusambandið er ekki heimsveldi. Það sem munar þar er sú staðreynd að Evrópusambandið er ekki ríki og getur því ekki verið heimsveldi. Stök aðildarríki Evrópusambandsins geta verið heimsveldi (örfá aðildarríki Evrópusambandins eru það) upp á sínar eigin spýtur.

Sú alvarlega bilun sem margir andstæðingar Evrópusambandsins á Íslandi hafa getur og jafnvel mun verða íslensku þjóðinni dýr þegar fram líða stundir. Enda mun höfnun íslendinga á ESB aðild þýða áframhaldandi verðtryggingu á Íslandi, óstöðugt gengi íslensku krónunnar og áframhaldandi sveiflur á verðbólgu og rýrnandi kjör íslensks almennings. Í þessari grein er einnig gengið upp með það að Steingrímur J, og Árni Þór séu landráðamenn (orð sem andstæðingar Evrópusambandsins á Íslandi nota mikið) og eitthvað þaðan af verra.

Þess má einnig geta að allar líkur eru á því að hinn kristni öfgamaður Jón Valur Jensson hafi skrifað þessa grein á Evrópuvaktin. Enda er það eini maðurinn (fyrir utan örfá önnur hits á Google) sem notar orðið „sízt“ með zetu.

Það er hinsvegar með ólíkindum að svona málflutningur skuli fá að komast áfram í umræðunni á Íslandi. Sérstaklega í ljósi þess þetta er svo mikið geðveiki og rugl að það nær ekki nokkurri átt. Á þessu hinsvegar keyrir öll barátta andstæðinga Evrópusambandsins á Íslandi. Það er að kenna fólk við landráð, svik og fleira í þeim dúr.

Það hafa ekki komið fram neinar lausnir, eða útskýringar frá andstæðingum Evrópusambandsins á Íslandi um það hvernig þeir ætla sér að koma efnahagsmálum á Íslandi í lag, eða þá hvernig þeir ætla sér að laga vandamálið verðtrygginguna. Ekkert slíkt hefur komið fram hjá þeim stjórnmálaflokkum sem hafa sett sig upp á móti aðild Íslands að Evrópusambandinu. Það má því reikna með því sama gamla frá þeim stjórnmálaflokkum sem eru á móti aðild Íslands að Evrópusambandinu. Þá sögu þekkja flestir íslendingar, og verður hún því ekki sögð hérna núna.

Birt þann

Uppgangur öfgafólks í íslensku samfélagi

Það er alger óþarfi fyrir mig að hafa þessa blogg-færslu langa.

Í ljósi nýjustu atburða í framsóknarflokknum. Þá er orðið augljóst að framsóknarflokkurinn er orðin fasistaflokkur undir stjórn Sigmundar Davíðs Gunnlaugssonar Alþingismanns og formanns framsóknar. Það sem Sigmundur Davíð er að gera, og hefur verið að gera er að skipulega brjóta niður andstöðu við sig og sína fylgismenn. Þetta er bara endurtekin á þeirri sögu sem átti sér stað í sjálfstæðisflokknum þegar Davíð Oddsson tók þar við völdum á sínum tíma. Enda er sá flokkurinn núna uppfullur af fasistum og öðru skítapakki sem er hvergi húsum hæft.

Það er ennfremur rangt sem Sigmundur Davíð heldur fram um frjálslegri stjórnmál á Íslandi. Það verða engin frjálsleg stjórnmál með framsóknarflokkinn og sjálfstæðisflokkinn við völd. Þessir stjórnmálaflokkar hafa nefnilega ekki neinn áhuga á slíku. Ekkert frekar en Vinstri-Grænir. Enda hafa þessir flokkar það sameiginlegt að vera mestu afturhaldsflokkar á Íslandi. Frelsi er ekki það sem þessir flokkar boða og framkvæma. Það sem er framkvæmt er afturhald og forræðishyggja af verstu gerð. Þetta er gömul saga á Íslandi, enda hafa þessir stjórnmálaflokkar [framsóknarflokkurinn og sjálfstæðisflokkurinn] verið við völd á Íslandi meira og minna síðan lýðveldið Ísland var stofnað árið 1944.

Enda er kominn tími til þess að gefa sjálfstæðisflokknum og framsóknarflokknum langt frí frá öllu sem heitir völd á Íslandi. Enda hefur aðeins fylgt þessum stjórnmálaflokkum ekkert nema vandamál og efnahagsleg óstjórn allan þennan tíma. Enda hefur það sannast að þessir tveir stjórnmálaflokkar eru ekki stjórnmálaflokkar sem vinna fyrir almenning á Íslandi. Hvað Vinstri-Græna varðar. Þá er það staðreynd að þar innanborðs er fólk sem er úr stjórnmálflokkum sem stóðu í því að einangra Ísland frá umheiminum á árum áður. Þetta fólk, eins og Vinstri-Grænir í heild sinni eiga ekkert erindi í það nútímasamfélag sem íslendingar segjast vilja.

Það væri reyndar stór framför fyrir íslensku þjóðina að fara eftir því sem hún segist vilja. Ef íslenska þjóðin vill betri lífsskilyrði á Íslandi. Þá verður hún að gera eitthvað í málunum. Það þýðir ekki bara að tala um það og kjósa síðan bölvaða fasista og fábjána til Alþingi Íslendinga. Það bætir ennfremur ekki lífsskilyrði á Íslandi að það skuli vera kosið fólk á Alþingi íslendinga sem stendur í því að einangra Ísland efnahagslega með endalausum tollum og gjöldum til þess að vernda þá einokun sem þrífst á Íslandi út í eitt. Eins og allir eiga að vita. Þá hækkar einokun verðlag til almennings, og hefur alltaf gert það. Sama hvað sérhagsmunaraðildar ljúga í fjölmiðla um slíkt [Bændasamtök Íslands sem dæmi].

Upphlaup þessa fólks gegn aðildarviðræðum Íslands að Evrópusambandinu stafa af því að þetta fólk óttast næstu skrefin í þessum aðildarviðræðum. Enda er það ljóst að aðild Íslands að Evrópusambandinu mun tryggja íslendingum meira frelsi en þeir eru núna í dag. Aðferðarfræðin er sú að keyra áróður og rangar fréttir í gegnum fjölmiðla á Íslandi. Þæði á internetinu og í gegnum blöðin og aðra fjölmiðla á Íslandi.

Það er einnig líka þannig að hægri menn á Íslandi eru mjög duglegir við að skálda eitthvað rugl upp koma því síðan inn í fréttir sem staðreyndum. Heimssýn gerir mikið af þessu. Þar sem að Páll Vilhjálmsson skáldar eitthvað rugl upp og birtir það síðan sjálfur á bloggi Heimssýnar og vitnar síðan í sjálfan sig á blogg Heimssýnar. Sjálfstæðisflokkurinn gera þetta, nema að þeir nota AMX og aðra svona botn miðla til þess að koma af stað röngum upplýsingum og lygum í fréttir á Íslandi.

Birt þann

Birni Bjarnarsyni fyrrum dómsmálaráðherra svarað um Evrópusambandið

Ég sé að ný-frjálshyggjuöfgamaðurinn Björn Bjarnarson, fyrrum dómsmálaráðherra á Íslandi og núverandi ritstjóri Evrópuvaktarinnar og penni á AMX skrifar upp sjö punkta (að eigin sögn) um Evrópusambandið sem mótrök við grein í Morgunblaðinu. Þessir sjö punktar eru eitthvað sem Björn og ný-frjálshyggjuliðið á Íslandi, ásamt öðrum andstæðingum Evrópu og Evrópusambandsins eru búnir að ákveða sé sannleikurinn um Evrópusambandið og Evrópu á Íslandi

Staðreyndirnar eru hinsvegar aðrar og hafa alltaf verið það.

Hefst nú yfirferðin á fullyrðingum Björns Bjarnarsonar fyrrverandi dómsmálaráðherra, núverandi öfgamanni og ritstjóra Evrópuvaktarinnar og penna á AMX.

Fullyrðing nr 1:

Ástæða er til að staldra þarna við tvennt.

Í fyrsta lagi er alrangt að kalla þá „einangrunarsinna“ sem eru andvígir aðild Íslands að ESB. Fyrir því er auðvelt að færa rök að Ísland yrði þá fyrst einangrað ef til aðildar að ESB kæmi. Stjórnkerfið tæki alfarið að snúast um það sem er að gerast í Brussel. Hvorki yrði mannafli, fé né tími aflögu til að leggja rækt við önnur alþjóðleg samskipti. Framkvæmdastjórn ESB og utanríkisráðherra ESB tækju að sér íslensk málefni út á við og slegið yrði slöku við þátttöku í NATO, Norðurlandaráði, Norðurskautsráðinu og jafnvel Sameinuðu þjóðunum. Réttur Íslands sem strandríkis samkvæmt hafréttarsáttmála Sameinuðu þjóðanna hyrfi til ESB. Tvíhliða samskipti við Bandaríkin, Kanada, Rússland og Kína mundu mæta afgangi og jafnvel einnig við Færeyjar, Grænland og Noreg sem yrðu áfram utan ESB. Íslendingar eru í EFTA, hafa gert EES-samninginn við ESB og auk þess gerst aðilar að Schengen-samstarfinu. Að kenna stuðning við þetta alþjóðasamstarf við einangrun er fráleitt.

Í öðru lagi er rangt að þeir sem vilja standa utan evru-lands hafi ekki boðað aðra lausn í gjaldmiðilsmálum en að ganga í ESB og taka upp evru. Bent hefur verið á upptöku Bandaríkjadollars og færð hafa verið skýr rök fyrir því að taka upp Kanadadollar. Þá ber að halda því til haga að síður en svo eru allir sammála um að kasta eigi krónunni fyrir róða.

Þetta er rangt. Öll aðildarríki Evrópusambandsins standa í samskiptum við önnur ríki. Bæði innan Evrópusambandsins og utan þess. Sameiginlegir þættir Evrópusambandsins eru ákveðnir að öllum aðildarríkjum Evrópusambandsins. Það eru fríverslunarsamningar við önnur ríki í heiminum, ákvarðanir í utanríkismálum sem snerta öll aðildarríki ESB og annað í þeim dúr. Það fylgir ekki aðild að Evrópusambandinu að öll utanríkisþjónustan snúist um það sem er að gerast innan Evrópusambandsins. Þeir sem sjá um þann hluta eru kjörnir fulltrúar aðildarríkjanna og síðan skipaðir fulltrúar aðildarríkjanna. Evrópuþingmenn aðildarríkjanna spila einnig þar inn mikið og vanmetið hlutverk þegar það kemur að ákvörðunum sem teknar eru að hálfu aðildarríkja Evrópusambandsins.

Þeir sem vilja standa fyrir utan Evrópusambandsins hafa ekki komið með neinar trúverðugar lausnir fyrir Ísland um það hvað skal gera í efnahagsmálum íslensku þjóðarinnar. Það hafa ennfremur ekki komið fram neinar lausnir um hvað skal gera við íslensku krónuna, sem er núna í gjaldeyrishöftum og ljóst má vera að þau eru ekki að fara neitt á næstunni.

Upptaka Bandaríkjadollars er ekkert nema tálsýn þeirra sem hafa hag af því að rugla umræðuna. Það stendur einfaldlega ekki til boða taka upp Bandaríkjadollar einhliða. Það er ennfremur ekkert frekar til boða að taka upp Kanada-dollar frekar en Bandaríkjadollar. Allt tal um slíkar „lausnir“ er misleiðandi og eingöngu gert til þess að blekkja fólk í umræðunni.

Það eina sem EES samningurinn gerir er að veita íslendingum takmarkaðan aðgang að innri markaði Evrópusambandsins. Íslendingar geta ekki flutt út tollfrjálst nema að takmörkuðu leiti. Ennfremur sem íslendingar hafa ekkert um lög Evrópusambandsins að segja, sem verða þó að taka gildi á Íslandi vegna kröfu ESB um samrænda löggjöf á innri-markaðinum. Það má ennfremur benda á þá staðreynd að EES samningurinn er samningur EFTA við ESB, en þetta er ekki sér samningur við Ísland eins og oft er haldið fram í umræðunni á Íslandi (eða látið).

Fullyrðing nr: 2

Af þessum orðum mætti draga þá ályktun að landbúnaður sé með miklum blóma í ESB-ríkjunum. Því fer víðs fjarri að þar uni bændir glaðir við sitt. Pétur ætti að færa rök fyrir því að framleiðslustyrkir til íslensks landbúnaðar hafi engu skilað „nema niðurníðslu í sveitum, einokun og tómum hillum í verslunum“. Þetta og að líkja íslensku landbúnaðarkerfi við Sovétríkin þar sem Stalín gekk að bændum dauðum í orðsins fyllstu merkingu með samyrkjubúunum er argasta níð og ekki framlag til málefnalegra umræðna. Er með ólíkindum að aðildarsinnar telji sig þurfa að seilast svo langt í rangfærslum til að fegra málstað sinn. Víst er að vilji menn umbætur í íslenskum landbúnaði er mun skynsamlegra að vinna að þeim á eigin forsendum í stað þess að fá formúluna frá Brussel. Hún á einfaldlega ekki við hér á landi en gengur hins vegar að íslenskum landbúnaði dauðum í núverandi mynd og þar með fæðuöryggi þjóðarinnar um aldir.

Landbúnaður innan Evrópusambandsins er í blóma og fjölgar ungum bændum umtalsvert í nokkrum aðildarríkjum Evrópusambandsins. Það eru auðvitað vandamál eins og vill stundum verða. Hinsvegar eru bæði Evrópusambandið og viðkomandi ríkji að gera sitt besta til þess að leysa þessi vandamál. Samkvæmt skýrslu Eurostat um tekjur bænda innan Evrópusambandsins fyrir árið 2010 þá jukst tekjur bænda að jafnaði um 12,6% fyrir árið 2010. Mest jukust tekjur bænda í Danmörku, eða um rúm 56,6%. Mesta tekjutap var hjá bændum í Bretlandi, en þar minnkuðu tekjunar um 6,5% yfir árið 2010.

Ég hef engar staðfestar tölulegar upplýsingar um tekjuaukningu eða tap íslenskra bænda. Vegna þess að þessar upplýsingar eru ekki aðgengilegar eftir því sem ég kemst næst. Þökk sé Bændasamtökum Íslands. Þó leitaði ég örlítið eftir þessum upplýsingum á internetinu.

Það er ekkert nema hreinræktuð lygi að halda því fram að íslenskur landbúnaður leggist af við aðild Íslands að Evrópusambandinu. Íslenskur landbúnaður mundi blómstra í Evrópusambandinu. Bæði vegna þess að þá fengist heilbrigð samkeppni inn á íslenskan landbúnaðarmarkað, og ennfremur sem að tekjur bænda yrðu öruggari og betri í kjölfarið ef allir standa rétt að málum.

Allt tal hérna um fæðuöryggi um aldir er blekking. Sérstaklega í ljósi þess að oftar en einu sinni varð íslenska þjóðin hungurmorða vegna þess að ekki var næg landbúnaðarframleiðsla á Íslandi. Núverandi framleiðsla og landbúnaðarkerfi á Íslandi er sett upp snemma á 20 öldinni, eða í kringum 1930. Þegar hin íslensku mjólkurlög voru sett og tryggðu einokun á íslenskri mjólkurframleiðslu, þessi einokun er ennþá í gildi á Íslandi og hefur verið það síðustu 76 ár eða svo.

Enn og aftur hefur Björn rangt fyrir sér þegar það kemur að Evrópusambandinu.

Fullyrðing nr: 3

Það er einfaldlega ekkert lögmál að matarverð sé hærra hér á landi en annars staðar. Hinn 29. júní 2011 birtist þessi frétt á Evópuvaktinni:

Matvælaverð sem hlutfall af innkomu er mjög hátt á Íslandi er mjög hátt. Þetta þekkja allir sem eru á hefðbundum launum á Íslandi. Líklegt er hinsvegar það að Björn þekki þetta vandamál ekki. Enda vel fóðraður af vinum sínum og eftirlaunum. Tölulegu staðreyndirnar sýna hinsvegar þessa þróun á Íslandi miðað við önnur aðildarríki Evrópusambandsins. Þarna sést líka vel þegar fólk fer að draga úr útgjöldum á Íslandi (milli ára).

Sú aðferð sem Björn notar hérna, og er alltaf notuð af andstæðingum Evrópusambandsins er sú að þeir nota gengi íslensku krónunnar á hverjum tíma fyrir sig til þess að fram þessa tölu. Þetta er auðvitað blekkjandi, þar sem með veiku gengi íslensku krónunnar þá geta andstæðingar Evrópusambandsins hækkað verð erlendis um mörg prósent miðað við það sem raunverulega kostar að lifa í Evrópusambandslöndum ef að viðkomandi er með laun í gjaldmiðil viðkomandi ríkis.

Formúlan er í raun ekkert flókin, en hún er svona. Tekjur – kostnaður – matvælaverð = eftirstöðvar tekna.

Niðurstaðan er því sú að það er dýrt að búa á Íslandi. Sérstaklega ef maður er með lítil og léleg laun í íslenskum krónum.

Fullyrðing nr: 5

Það þarf nokkurt hugmyndaflug til að ímynda sér að það sé undir aðild að ESB komið hve mikið vöruval sé í íslenskum verslunum. Hugmyndaauðgi kaupmanna og áhugi viðskiptavina ræður hvernig vöruvali er háttað. Aðild að ESB kann hins vegar að þrengja svigrúm íslenskra kaupmanna frá því sem nú er. Hér eru seldar innfluttar vörur frá Bandaríkjunum sem framkvæmdastjórn ESB lítur hornauga vegna regluverks Evrópusambandsins. Afskipti opinberra embættismanna af því sem selt er í verslunum minnka síður en svo við aðild að ESB. Í raun er miklu auðveldara að draga úr þeim á einhliða hátt utan ESB heldur en þegar valdið verður í höndum framkvæmdastjórnarinnar í Brussel.

Þetta er rangt. Sérstaklega þegar það kemur að matvælum. Þar sem að tollar og höft eru ríkjandi á Íslandi núna í dag. Ennfremur sem að háir tollar á sumum vöruflokkum gera það nær ómögulegt að flytja þessar vörur inn og selja þær. Íslenskir ráðherrar hafa ennfremur engan áhuga á því að draga úr áhrifum sínum þegar það kemur að innflutningi á vörum til Íslands. Það er því ljóst að ekki verður dregið úr neinum takmörkunum einhliða eins og Björn Bjarnarson fullyrðir hérna.

Ástæða þess að Bandarískar vörur eru litnar hornauga er sú staðreynd að reglur Evrópusambandsins eru mun strangari en Bandarískar reglur. Hinsvegar er Evrópusambandið með fríverslunarsamning við Bandaríkin og hefur verið með slíkt núna í nokkra áratugi. Hægt er að skoða tölulegar upplýsingar um slíkt hérna, á vef ESB. Nánari upplýsingar hérna um samskipti BNA og ESB.

Fullyrðing nr: 6

Ákvarðanir um kostnað sem fylgir útflutningi eða eftirliti með honum falla undir ríkisstjórn og alþingi og eru alls ekki bundnar við aðild Íslands að ESB. Fríverslunarbandalag Evrópu, EFTA, hefur gert fjölmarga fríverslunarsamninga auk þess sem Íslendingar hafa unnið að gerð tvíhliða samninga eins og t.d. við Kínverja. Þeim viðræðum lauk þegar íslenska ríkisstjórnin tók stefnu á aðild að ESB.

Þetta er að hluta til rétt. Þar sem Alþingi er æðsti löggjafinn á Íslandi. Hinsvegar eru íslendingar einnig bundnir af ákvörðunum EFTA og EES samkvæmt samningum þar að lútandi. Þá samninga hefur Alþingi Íslands nú þegar samþykkt. Það voru sjálfstæðismenn sem hófu þessar viðræður við Kínverja á sínum tíma. Það breytir þó ekki þeirri staðreynd að það er hagstæðara fyrir íslendinga að vera innan Evrópusambandsins heldur en utan þess.

Fullyrðing nr: 7

Aðildarsinnar fengu ríkisstjórn sem sótti um aðild að ESB og greiddu fyrir það með því að sitja undir stjórnarháttum í þeim dúr sem Pétur lýsir í sjötta lið sínum. Þeir sem eru andvígir höftum, takmörkunum og auknum ríkisafskiptum eru að meirihluta einnig andvígir aðild að ESB. Spurningin sem Pétur þarf að svara snýst um hvort hann vilji halda áfram stuðningi við sjónarmið Samfylkingarinnar í ESB-málum og samstarf hennar við VG til að ná markmiðum sínum eða hvort hann vill vinna að því að málsvarar frelsis haldi um stjórnartaumana.

Staðreyndin er nú bara sú að þeir sem vilja höft, tollamúra, takmörkunum (eða takmarkaleysi) eru andvígir aðild Íslands að Evrópusambandinu. Það er ennfremur alveg ljóst að Björn Bjarnarson fyrrverandi dómsmálaráðherra er ekki talsmaður frelsis á Íslandi og hefur aldrei verið það til að byrja með. Sú fullyrðing Björns að hann og hans líkir standi fyrir frelsi er einhver mesta sjálfslygi sem sést hefur í rituðu máli á Íslandi.

Fullyrðing nr 8:

Hefði Pétur frestað ritun greinar sinnar fram yfir 16. ágúst 2011 hefði hann orðið að breyta lokafullyrðingu sinni um að það sé „þjóðsagnaspuni“ og „goðsögn“ að ekkert aðildarlanda ESB stefni í „ofurríki og aukna miðstýringu“. Angela Merkel, kanslari Þýskalands, og Nicolas Sarkozy, forseti Frakklands, komu saman í París þriðjudaginn 16. ágúst og ákváðu að bjarga evrunni með því sem á frönsku er nefnt gouvernement économique á evru-svæðinu, það er efnahagsríkisstjórn. Þar er um að ræða yfirþjóðlega stjórn í evru-ríkjunum í efnahags- og ríkisfjármálum. Verði þessi tillaga valdamestu þjóðarleiðtoga evru-ríkjanna að veruleika myndi miðstýring stóraukast og að lokum verða til „ofurríki“ innan ESB. Ísland ætti ekki annan kost en að ganga í þetta „ofurríki“ því að aðildarsinnar telja mestu skipta að komast í Evrulandið sem Herman Van Rompuy, forseti leiðtogaráðs ESB, nefnir svo en þau Merkel og Sarkozy vilja að hann stjórni fundum þeirra sem gegna forystu í ófjárráða ríkjum innan Evrulandsins.

Hér hef ég rætt sjö röksemdir Péturs J. Eiríkssonar hagfræðings og því miður ekki fundið eina sem mér finnst standast nánari skoðun. Hitt er síðan táknrænt og varla tilviljun þegar aðildarsinni sest niður til að ræða rökin fyrir aðild Íslands að Evrópusambandinu kýs hann að minnast ekki á sjávarútvegsmál. Þau eru hins vegar helsti þröskuldurinn á aðildarleiðinni.

[…]

Það er rangt hjá Birni að Evrópusambandið stefni að aukinni miðstýringu. Fullyrðingar þess efnis eru útúrsnúningur á því sem stungið hefur verið upp á að hálfu Frakklands og Þýskalands. Það sem á að gera er að auka samvinnu á milli aðildarríkja Evrópusambandsins til þess að koma í veg fyrir þá kreppu sem núna ríkir í Evrópu. Þessar tillögur á því eftir að samþykkja, og mér þykir líklegt að aðildarríki Evrópusambandsins muni gera breytingar á þeim þegar fram líða stundir. Þetta er hinsvegar ekki tilraun til aukinnar miðstýringar eins og Björn fullyrðir hérna. Enda er Evrópusambandið mjög lítið miðstýrt í eðli sínu og hefur alltaf verið það. Þau stjórnmál sem sjálfstæðisflokkurinn hefur rekið á Íslandi síðustu áratugina hafa verið með mun meiri miðstýringu heldur en Evrópusambandið. Svo einhver dæmi séu nefnd.

Þau rök sem Björn Bjarnarson reyndi að setja fram hérna standast enganvegin og gerðu það í raun ekkert. Í reynd var þetta ekkert nema útúrsnúningur hjá Birni þegar það kom að fullyrðingum hjá Pétri J, Eiríkssyni. Enda standast fullyrðingar Péturs skoðun og staðreyndir málsins. Það sem Björn setur fram gerir það hinsvegar ekki.

Hvað varðar sjávarútvegsmál. Þá hafa íslendingar ekkert að óttast í þeim efnum. Samið verður um þau þegar þar að kemur. Þeir einu sem óttast eru LÍÚ, sem hafa verið með einokun á Íslandi síðustu áratugina. Enda er helsti ótti LÍÚ samkeppni við fyrirtæki sem eru ekki undir þeirra stjórn og áhrifum. Enda eru öll stærri fiskvinnslufyrirtæki á Íslandi undir áhrifum LÍÚ og sjálfstæðismanna ef útí það er farið.

Bloggfærsla Björns er hægt að lesa hérna, það skal þó gera með varúð.

Birt þann

Andstæðingar ESB aðildar á Íslandi fara á taugum

Í ljósi þess að Frakkland og Þýskaland ætla að koma með þá tillögyu að Evrusvæðið haldi fundi um gang efnahagsmála á því, og jafnvel samræmi efnahagsstefnu sína í framtíðinni. Þá hafa andstæðingar ESB aðildar Íslands ákveðið að gera það sem þeir gera best.

Fara á taugum.

Enda hafa þeir margar ástæður til þess að fara á taugum yfir. Þar sem að þessi endalausa framleiðsla dómsdagsspám andstæðinga ESB um endalok evrunnar og ESB munu ekki rætast í kjölfarið á þessum tillögum (sem verða líklega samþykktar í einu eða öðru formi). Enda mun þetta styrkja efnahag evrusvæðisins til lengri tíma litið þegar framkvæmdin hefst á þess sem Forseti Frakklands og Kanslari Þýskalands hafa samþykkt sín á milli þessar tillögur. Framkvændin á þessu ef af verður er í höndum þjóðkjörinna fulltrúa aðildarríkjanna. Það er í Ráðherraráðinu, en ekki hjá Framkvæmdastjórn Evrópusambandsins eins og andstæðingar ESB á Íslandi eru nú þegar farnir að ýja að í sínum málflutningi.

Það er þó augljóst að hvorki Frakkland eða Þýskaland ákveða svona upp á sitt einsdæmi. Heldur verður þetta samþykkt af öllum aðildarríkjum ESB eins og reglur kveða á um.

Ég reikna hinsvegar með nýjum og endurbættum dómsdagsspám frá andstæðingum ESB núna fljótlega, ef þær eru nú ekki nú þegar farnar að koma fram. Sem mig grunar að sterklega sé raunin, svona mið að við það sem ég hef verið að lesa af bloggum andstæðinga ESB á Íslandi. Bloggum sem minna oft á skrif geðveikra manna, frekar en skrif fólks sem er skynsamlegt og upplýst um hlutina.

Frétt BBC News um málið. Ég ætla ekki að vísa í frétt Morgunblaðins um þetta sama mál.

Franco-German call for ‘true euro economic governance’

Birt þann

Langvarandi efnahagskreppa framundan á Íslandi

Það er orðið ljóst núna að á Íslandi mun ríkja langvarandi efnahagskreppa með mikilli verðbólgu til lengri tíma. Ástæðan er mjög einföld, og snýst um þá staðreynd að íslendingar eru ekki tilbúnir til að gera það sem þarf að gera til þess að losna úr efnahagskreppunni á Íslandi.

Helst ber þar að nefna að koma í veg fyrir að þeir fábjánar sem komu íslendingum í þessi vandræði komist ekki aftur til valda á Íslandi. Enda er það alveg ljóst að fábjánar í sjálfstæðisflokknum og framsóknarflokknum eru ekki líklegir til þess að laga efnahagsástandið á Íslandi, enda er þetta fólkið sem kom íslendingum í þessi vandræði til að byrja með. Það eina sem þessir stjórnmálaflokkar tveir vilja gera er að virkja meira og byggja fleiri álver á Íslandi. Vinstri Grænir eru uppteknir við að reisa múra í kringum íslenskt viðskiptalíf og íslendinga. Það þarf ekki annað en að skoða verk Jóns Bjarnarsonar til þess að átta sig á þeirri staðreynd. Samfylkingin er að reyna laga hlutina, það er þó talsvert erfitt þegar allir eru á móti þér og því sem þú ert að gera. Síðan bætir ekki úr skák þegar besta hugmyndin innan Samfylkinginnar er að virkja meira og byggja fleiri álver [þetta er örugglega sama lið og er að finna í sjálfstæðisflokknum og framsóknarflokknum, en þolir væntanlega ekki öfgaþjóðernishyggjuna í þessum tveim flokkum].

Íslendingar virðast ennfremur vera uppteknir við að kenna öllum öðrum en þeim sjálfum um hvernig komið er fyrir íslenskum efnahag. Staðreyndin er hinsvegar sú að efnahagskreppan á Íslandi er eingöngu íslendingum að kenna og engum öðrum. Það bætir síðan ekki úr skák að á Íslandi skuli vera til samtök vitleysingja sem kalla sig Heimssýn og boða endanlega einangrun og lokun Íslands. Allt saman í nafni sjálfstæðis og fullveldis sem skiptir ekki neinu máli ef að íslenska þjóðin er gjaldþrota og fátæk í kjölfarið á slíkri einangrunarstefnu.

Íslendingar virðist ennfremur vera mjög uppteknir við að einangra sig og hafna alþjóðlegri samvinnu við Evrópuþjóðir og þær norðurlandaþjóðir sem eru í Evrópusambandinu. Enda er það nú bara þannig að ég hef ekki heyrt nein mótrök fyrir því að aukin viðskipti og tollfrelsi muni koma niður á íslenskum efnahag og fyrirtækjum. Þetta er staðreynd sem rugludallanir og geðsjúklinganir í Heimssýn tala ekkert um. Það er nefnilega gott fyrir íslendinga og íslenskan efnahag að ganga í Evrópusambandið. Ef að íslenskt fyrirtæki þolir ekki erlenda samkeppni. Þá er alveg ljóst að umrætt fyrirtæki þolir ekki innlenda samkeppni og á skilið að fara á hausinn. Þannig virkar frjáls markaður. Óhæfa liðið sem kann ekki að stunda viðskipti fer á hausinn og kemur vonandi aldrei nálægt viðskiptum aftur.

Íslendingar virðast hinsvegar vera staðráðnir í að gera allt rangt, og allt vitlaust þar að auki. Íslendingar segjast ekki vilja aðild að Evrópusambandinu, en vilja samt flytja út eins og þeir geta til Evrópu. Íslendingar vilja ekki Evruna sem gjaldmiðil, en vilja samt sömu vexti og stöðugleika sem evran bíður upp á. Íslendingar vilja sama vöxt og er að finna í Evrópusambandinu [þegar kreppunni líkur] og er að finna í Evrópusambandinu.

Þegar þetta er allt saman skoðað. Þá er augljóst að á Íslandi mun ríkja langvarandi efnahagskreppa með hárri verðbólgu, háu atvinnuleysi og lítilli erlendri fjárfestingu þegar þetta tímabil gengur yfir. Íslendingar eru ennfremur búnir að sjá og finna hvað stefna fólks eins og það sem er að finna í Heimssýn, sjálfstæðisflokknum, framsóknarflokknum og Vinstri Grænum gerir því. Ég veit ekki hversu íslendingar eru almennt spenntir fyrir því að endurtaka upphaf kreppunnar frá árinu 2008 aftur. Hinsvegar miðað við hugsunarháttinn á Íslandi. Þá virðist íslendingar hlakka alveg voðalega til þess að hafa áframhaldandi efnahagskreppu og ömurlegheit.

Ég hinsvegar neita að taka þátt í þessu, og mun flytja aftur til Danmerkur árið 2013. Í það skiptið verður ekki komið aftur til Íslands nema sem ferðamaður og í heimsóknir til ættingja og vina.

Birt þann

Ný-frjálshyggjan í Heimssýn

Flest allir íslendingar vita að Heimssýn eru samtök útlendingahatara, einangrunarhyggju og síðan einokunar á Íslandi. Enda standa þessi samtök ekki fyrir neitt annað. Alveg óháð þeim fjölmiðlaspuna sem þau setja um sjálfan sig út undanfarna mánuði á Íslandi.

Innan Heimssýnar eru margir hópar, en stærstir eru þar harðir vinstri-menn sem aðhyllast algera einangrun Íslands frá umheiminum, og síðan eru það harðir-hægri menn sem tilheyra ný-frjálshyggju armi sjálfstæðisflokksins. Þetta fólk er illa við allt sem heftir „þeirra“ frelsi til þess að græða og ríkisvæða síðan tapið á almenning. Þessu fólki er ennfremur á móti því að ríki bregðist á ábyrgan hátt við hlutum sem eru til þess fallnir að valda óstöðugleika í efnahag viðkomandi ríkja. Þetta sást mjög vel á Íslandi, þar sem þetta fólk gerði nákvæmlega ekki neitt fyrr en Ísland fór á hausinn árið 2008. Fyrir þann tíma var ekkert gert til þess að bjarga einu né neinu á Íslandi. Afleiðinganar urðu auðvitað þær að á Íslandi ríkir núna mjög djúp efnahagskreppa og íslenska krónan er ónýtur gjaldmiðill sem er núna í gjaldeyrishöftum til þess að loka götunum (gjaldeyrishöftin hafa verið í gildi síðan árið 2008).

Þegar ríki í Evrópu bregðast við skortsölu (Short (finance), wiki) sem er að grafa undan hlutabréfamörkuðum þar í landi. Þá bregst ný-frjálshyggju liðið í Heimssýn með þeim hætti að þeir halda því fram án allra staðreynda að Evran þoli ekki hinn frjálsa markað. Það segir auðvitað sitt að þetta fólk talar ekkert um þá staðreynd hvernig það lagði íslenskan efnahag og íslensku krónuna í rúst með glæpsamlegri hegðun sinni árin fyrir hrun. Síðan núna í dag þá vogar það sér að tala á móti ábyrgum viðbrögðum ríkja sem eru að koma í veg fyrir dýpri efnahagskreppu innan síns lands.

Þær fullyrðingar sem Heimssýn setur fram á sínu bloggi er svo fáránleg að hana verður að varðveita, sem viðvörun til allra skynsamlegra manna við þessu fólki og því sem það stendur fyrir.

Evrulandið, sem myndað er af 17 ESB-ríkjum er hafa evru að lögeyri, þolir ekki dagsljós hins frjálsa markaðar og leitar vars með banni á skortsölu. Bann Evrulands á skortsölu afhjúpar betur en flest annað eymdarlega stöðu evrunnar.

Bann á skortsölu er pólitísk viðurkenning Evrulands að dagar gjaldmiðlasamstarfsins eru senn á enda.

Evran er ein helsta röksemd aðildarsinna á Íslandi. Síðasta hálmstráið?

Evran þarf skjól fyrir frjálsum markaði, Heimssýn 12. Ágúst 2011.

Þeir sem hafa kynnt sér málið vita evran er ekki að fara neitt, og hefur að auki styrkst um 11% síðasta árið gagnvart USD.

Hvað varðar íslensku krónuna. Þá eru þessi hérna skilaboð saga í sjálfu sér um stöðu íslensku krónunnar.

Icelandic krona – The last rate was published on 3 Dec 2008.
Heimild: ECB

Það væri skynsamlegast fyrir Heimssýn að leggja sig niður. Enda kemur ekkert málefnalegt frá þessu fólki og hefur aldrei gert það.